1 Övgüler sunun, RABbe! 2 RABbe şükredin, çünkü O iyidir, 2 Sevgisi sonsuzdur.

2 RABbin büyük işlerini kim anlatabilir, 2 Kim Ona yeterince övgü sunabilir?

3 Ne mutlu adalete uyanlara, 2 Sürekli doğru olanı yapanlara!

4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, 2 Onları kurtardığında ilgilen benimle.

5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, 2 Ulusunun sevincini, 2 Kendi halkının kıvancını paylaşayım.

6 Atalarımız gibi biz de günah işledik, 2 Suç işledik, kötülük ettik.

7 Atalarımız Mısırdayken 2 Yaptığın harikaları anlamadı, 2 Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, 2 Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.

8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için, 2 Adı uğruna kurtardı onları.

9 Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz, 2 Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde, 2 Çölde yürür gibi.

10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, 2 Düşmanlarının pençesinden kurtardı.

11 Sular yuttu hasımlarını, 2 Hiçbiri kurtulmadı.

12 O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar, 2 Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.

13 Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular, 2 Öğüt vermesini beklemediler.

14 Özlemle kıvrandılar çölde, 2 Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.

15 Tanrı onlara istediklerini verdi, 2 Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.

16 Onlar ordugahlarında Musayı, 2 RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,

17 Yer yarıldı ve Datanı yuttu, 2 Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.

18 Ateş kavurdu onları izleyenleri, 2 Alev yaktı kötüleri.

19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde, 2 Dökme bir puta tapındılar.

20 Tanrının yüceliğini, 2 Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.

21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı, 2 Mısırda yaptığı büyük işleri,

22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları, 2 Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.

23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, 2 Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak, 2 Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.

24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, 2 Tanrının verdiği söze inanmadılar.

25 Çadırlarında söylendiler, 2 Dinlemediler RABbin sesini.

26 Bu yüzden RAB elini kaldırdı 2 Ve çölde onları yere sereceğine, 2 Soylarını ulusların arasına saçacağına, 2 Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.

28 Sonra Baal-Peora bel bağladılar, 2 Ölülere sunulan kurbanları yediler.

29 Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla, 2 Salgın hastalık çıktı aralarında.

30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi, 2 Felaketi önledi.

31 Bu doğruluk sayıldı ona, 2 Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.

32 Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, 2 Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;

33 Çünkü onu sinirlendirdiler, 2 O da düşünmeden konuştu.

34 RABbin onlara buyurduğu gibi 2 Yok etmediler halkları,

35 Tersine öteki uluslara karıştılar, 2 Onların törelerini öğrendiler.

36 Putlarına taptılar, 2 Bu da onlara tuzak oldu.

37 Oğullarını, kızlarını 2 Cinlere kurban ettiler.

38 Kenan putlarına kurban olsun diye 2 Oğullarının, kızlarının kanını, 2 Suçsuzların kanını döktüler; 2 Ülke onların kanıyla kirlendi.

39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, 2 Vefasız duruma düştüler töreleriyle.

40 RABbin öfkesi parladı halkına karşı, 2 Tiksindi kendi halkından.

41 Onları ulusların eline teslim etti. 2 Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.

42 Düşmanları onları ezdi, 2 Boyun eğdirdi hepsine.

43 RAB onları birçok kez kurtardı, 2 Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı 2 Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.

44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla 2 Yakarışlarını duyunca.

45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, 2 Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.

46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.

47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, 2 Topla bizi ulusların arasından. 2 Kutsal adına şükredelim, 2 Yüceliğinle övünelim.

48 Öncesizlikten sonsuza dek, 2 İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! 2 Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin. 2 RAB'be övgüler olsun!

1 Louvai a Jeová. Rendei graças a Jeová, porque ele é bom; Porque a sua benignidade dura para sempre.

2 Quem poderá referir os poderosos feitos de Jeová, Ou manifestar todo o seu louvor?

3 Felizes são os que guardam a retidão, E aquele que pratica a justiça em todos os tempos.

4 Lembra-te de mim, Jeová, com a misericórdia que dispensas ao teu povo; Visita-me com a tua salvação,

5 Para que veja eu a prosperidade dos teus escolhidos, Para que me regozije com a alegria da tua nação, Para que me glorie juntamente com a tua herança.

6 Pecamos com nossos pais, Cometemos iniqüidade, e praticamos o mal.

7 Nossos pais não entenderam as tuas maravilhas no Egito, Não se lembraram da multidão das tuas benignidades, E foram rebeldes junto ao mar, ao Mar Vermelho.

8 Todavia ele os salvou por amor do seu nome, Para lhes dar a conhecer o seu grande poder.

9 Repreendeu também o Mar Vermelho, o qual ficou enxuto; Assim os conduziu pelos abismos como pelo deserto.

10 Salvou-os da mão de quem os odiava, E remiu-os do poder do inimigo.

11 As águas cobriram os seus adversários; Não ficou deles nem um só.

12 Então deram crédito às suas palavras, E cantaram-lhe o louvor.

13 Bem depressa se esqueceram das suas obras, E não lhe aguardaram o conselho;

14 Mas deixaram-se levar da cobiça no deserto, E tentaram a Deus no ermo.

15 Deu-lhes o que pediram, Mas enviou-lhes magreza às suas almas.

16 Eles invejaram a Moisés no acampamento E a Aarão, o santo de Jeová.

17 Abriu-se a terra que tragou a Datã, E cobriu a gente de Abirão.

18 Ateou-se um fogo no meio da sua gente, A chama abrasou os perversos.

19 Em Horebe fizeram um bezerro, E adoraram uma imagem fundida.

20 Assim trocaram a sua glória Pelo simulacro de um boi que come erva.

21 Esqueceram-se de Deus, seu Salvador, Que no Egito fizera grandezas,

22 Maravilhas na terra de Cão E coisas tremendas junto ao Mar Vermelho.

23 Portanto ele disse que ia exterminá-los; assim o teria feito, Se Moisés, seu escolhido, se não lhe houvesse interposto, Para impedir que a sua ira os destruísse.

24 Eles desprezaram a terra aprazível, E não deram crédito à sua palavra;

25 Mas murmuraram nas suas tendas, E não deram ouvidos à voz de Jeová.

26 Portanto, levantando a mão, jurou-lhes Que os havia de derribar no deserto;

27 E que também lhes derribaria entre as nações a sua descendência, E os dispersaria pelas terras.

28 Uniram-se também com Baal-Peor, E comeram os sacrifícios dos mortos.

29 Assim o provocaram à ira com as suas ações; E a praga os assaltou.

30 Então se levantou Finéias, e executou o juízo; Assim cessou a praga.

31 Isso lhe foi imputado por justiça, Em todas as gerações para sempre.

32 Também o indignaram junto às águas de Meribá, De sorte que por causa deles resultou mal a Moisés:

33 Porque eram rebeldes ao espírito de Deus, E Moisés falou imprudentemente com os seus lábios.

34 Não exterminaram aos povos, Como Jeová lhes ordenou;

35 Antes se mesclaram com as nações, E aprenderam-lhes as obras.

36 Serviram-lhes os ídolos, Os quais se lhes converteram em laços.

37 Sacrificaram seus filhos e filhas aos demônios,

38 E derramaram o sangue inocente, o sangue de seus filhos e filhas, Que eles sacrificaram aos ídolos de Canaã: A terra foi manchada com sangue.

39 Assim se contaminaram com as suas obras, E se prostituíram nos seus feitos.

40 Por isso se acendeu a ira de Jeová contra o seu povo, E ele abominou a sua herança.

41 Entregou-os ao poder das nações, E sobre eles dominavam os que os odiavam.

42 Oprimiram-nos também os seus inimigos, E sob o poder destes foram humilhados.

43 Muitas vezes os livrou; Mas eles, rebeldes, permaneceram no seu conselho, E por sua iniqüidade foram abatidos.

44 Todavia olhou para a sua angústia, Quando lhes ouviu o clamor;

45 Recordou a favor deles a sua aliança, E se arrependeu segundo a multidão das suas benignidades.

46 Fê-los também receber compaixão Da parte de todos os que os levaram cativos.

47 Salva-nos, Jeová, Deus nosso, E congrega-nos dentre as nações, Para darmos graças ao teu santo nome, E gloriarmo-nos no teu louvor.

48 Bendito seja Jeová, Deus de Israel, Desde a eternidade até a eternidade, E diga o povo todo: Amém. Louvai a Jeová. que navegam, e em geral todos os homens