1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, 2 Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, 2 Hükümdarlar birleşiyor 2 RABbe ve meshettiği krala karşı.

3 ‹‹Koparalım onların kayışlarını›› diyorlar, 2 ‹‹Atalım üzerimizden bağlarını.››

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, 2 Onlarla eğleniyor.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, 2 Gazabıyla dehşete düşürüyor

6 Ve, ‹‹Ben kralımı 2 Kutsal dağım Siyona oturttum›› diyor.

7 RABbin bildirisini ilan edeceğim: 2 Bana, ‹‹Sen benim oğlumsun›› dedi, 2 ‹‹Bugün ben sana baba oldum.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, 2 Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, 2 Çömlek gibi parçalayacaksın.›› ‹‹Güdeceksin››.

10 Ey krallar, akıllı olun! 2 Ey dünya önderleri, ders alın!

11 RABbe korkuyla hizmet edin, 2 Titreyerek sevinin.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, 2 Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. 2 Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. 2 Ne mutlu O'na sığınanlara!

1 Por que se amotinam as nações, E os povos tramam em vão?

2 Insurgem-se os reis da terra, E os príncipes conspiram Contra Jeová e contra o seu ungido, dizendo:

3 Rompamos as suas ataduras, E lancemos de nós as suas cordas.

4 Aquele que está sentado nos céus, se rirá; O Senhor zombará deles.

5 Então lhes falará na sua ira, E no seu furor os confundirá.

6 Eu, porém, tenho estabelecido o meu rei Em Sião, meu santo monte.

7 Falarei acerca do decreto: Jeová disse-me: Tu és meu filho; Eu hoje te gerei.

8 Pede-me, que te darei as nações por tua herança, E as extremidades da terra por tua possessão.

9 Tu as quebrarás com uma vara de ferro, Fá-las-ás em pedaços como vaso de oleiro.

10 Agora, pois, ó reis, fazei-vos prudentes; Deixai-vos instruir, juízes da terra.

11 Servi a Jeová com temor, E regozijai-vos com tremor.

12 Beijai ao filho, para que não se ire, E pereçais no caminho, Porque em breve se acenderá a sua ira, Felizes são todos os que nele se refugiam.