1 Bunun için, göksel çağrıya ortak olan kutsal kardeşlerim, dikkatinizi açıkça benimsediğimiz inancın elçisi ve başkâhini İsaya çevirin.
2 Musa Tanrının bütün evinde Tanrıya nasıl sadık kaldıysa, İsa da kendisini görevlendirene sadıktır.
3 Evi yapan nasıl evden daha çok saygı görürse, İsa da Musadan daha büyük yüceliğe layık sayıldı.
4 Her evin bir yapıcısı vardır, her şeyin yapıcısı ise Tanrıdır.
5 Musa, gelecekte söylenecek sözlere tanıklık etmek için Tanrının bütün evinde bir hizmetkâr olarak sadık kaldı.
6 Oysa Mesih, Onun evi üzerinde yetkili oğul olarak sadıktır. Eğer cesaretimizi ve övündüğümüz umudu gevşemeden sonuna dek sürdürürsek, Onun evi biziz.
7 Bu nedenle, Kutsal Ruhun dediği gibi, ‹‹Bugün Onun sesini duyarsanız, Atalarınızın başkaldırdığı, Çölde Onu sınadığı günkü gibi Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.
9 Atalarınız beni orada sınayıp denediler Ve kırk yıl boyunca yaptıklarımı gördüler.
10 Bu nedenle o kuşağa darıldım Ve dedim ki, ‹Yürekleri hep kötüye sapar, Yollarımı öğrenmediler.
11 Öfkelendiğimde ant içtiğim gibi, Onlar huzur diyarıma asla girmeyecekler.› ››
12 Ey kardeşler, hiçbirinizde diri Tanrıyı terk eden kötü, imansız bir yüreğin bulunmamasına dikkat edin.
13 ‹‹Gün bugündür›› denildikçe birbirinizi her gün yüreklendirin. Öyle ki, hiçbirinizin yüreği günahın aldatıcılığıyla nasırlaşmasın.
14 Çünkü Mesihe ortak olduk. Yalnız başlangıçtaki güvenimizi gevşemeden sonuna dek sürdürmeliyiz.
15 Yukarıda belirtildiği gibi, ‹‹Bugün Onun sesini duyarsanız, Atalarınızın başkaldırdığı günkü gibi Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.››
16 Onun sesini işitip başkaldıran kimlerdi? Musa önderliğinde Mısırdan çıkanların hepsi değil mi?
17 Tanrı kimlere kırk yıl dargın kaldı? Günah işleyip cesetleri çöle serilenlere değil mi?
18 Sözünü dinlemeyenler dışında kendi huzur diyarına kimlerin girmeyeceğine ant içti?
19 Görüyoruz ki, imansızlıklarından ötürü oraya giremediler.
1 Wherefore, holy brethren, partakers of a heavenly calling, consider the apostle and chief priest of our profession, Christ Jesus,
2 being stedfast to Him who did appoint him, as also Moses in all his house,
3 for of more glory than Moses hath this one been counted worthy, inasmuch as more honour than the house hath he who doth build it,
4 for every house is builded by some one, and He who the all things did build [is] God,
5 and Moses indeed [was] stedfast in all his house, as an attendant, for a testimony of those things that were to be spoken,
6 and Christ, as a Son over his house, whose house are we, if the boldness and the rejoicing of the hope unto the end we hold fast.
7 Wherefore, (as the Holy Spirit saith, `To-day, if His voice ye may hear --
8 ye may not harden your hearts, as in the provocation, in the day of the temptation in the wilderness,
9 in which tempt Me did your fathers, they did prove Me, and saw My works forty years;
10 wherefore I was grieved with that generation, and said, Always do they go astray in heart, and these have not known My ways;
11 so I sware in My anger, If they shall enter into My rest -- !`)
12 See, brethren, lest there shall be in any of you an evil heart of unbelief in the falling away from the living God,
13 but exhort ye one another every day, while the To-day is called, that none of you may be hardened by the deceitfulness of the sin,
14 for partakers we have become of the Christ, if the beginning of the confidence unto the end we may hold fast,
15 in its being said, `To-day, if His voice ye may hear, ye may not harden your hearts, as in the provocation,`
16 for certain having heard did provoke, but not all who did come out of Egypt through Moses;
17 but with whom was He grieved forty years? was it not with those who did sin, whose carcasses fell in the wilderness?
18 and to whom did He swear that they shall not enter into His rest, except to those who did not believe? --
19 and we see that they were not able to enter in because of unbelief.