1 ‹‹Ey Babil, erden kız, 2 İn aşağı, toprağa otur. 2 Ey Kildani kızı, 2 Tahtın yok artık, yere otur. 2 Bundan böyle, ‹Nazik, narin› demeyecekler sana.
2 Bir çift değirmen taşı al da un öğüt, 2 Çıkar peçeni, kaldır eteğini. 2 Baldırını aç, ırmaklardan geç.
3 Çıplaklığın sergilenecek, mahrem yerlerin görünecek. 2 Öç alacağım, kimseyi esirgemeyeceğim.››
4 Bizim kurtarıcımız 2 İsrailin Kutsalıdır. 2 Onun adı ‹‹Her Şeye Egemen RABdir!››
5 RAB diyor ki, ‹‹Ey Kildani kızı, 2 Karanlığa çekilip sessizce otur. 2 Çünkü bundan böyle ‹Ülkeler kraliçesi› demeyecekler sana.
6 Halkıma öfkelenmiş, 2 Mirasım olduğu halde onu bayağılaştırıp 2 Eline teslim etmiştim. 2 Ama sen onlara acımadın, 2 Yaşlılara bile çok ağır bir boyunduruk yükledin.
7 ‹Sonsuza dek kraliçe olacağım› diye düşünüyordun, 2 Bunları aklına getirmedin, sonuçlarını düşünmedin.
8 ‹‹Ey şimdi güvenlikte yaşayan zevk düşkünü, 2 İçinden, ‹Kraliçe benim, başkası yok; 2 Hiç dul kalmayacak, 2 Evlat acısı görmeyeceğim› diyorsun. 2 Dinle şimdi:
9 Bir gün içinde ikisi birden başına gelecek: 2 Çok sayıda büyüye, etkili muskalarına karşın 2 Hem dul kalacak, 2 Hem evlat acısını alabildiğine yaşayacaksın.
10 ‹‹Kötülüğüne güvendin, 2 ‹Beni gören yok› diye düşündün. 2 Bilgin ve bilgeliğin seni saptırdı. 2 İçinden, ‹Kraliçe benim, başkası yok› diyordun.
11 Ne var ki, felakete uğrayacaksın. 2 Onu durduracak büyü yok elinde, 2 Başına gelecek belayı önleyemeyeceksin. 2 Üzerine ansızın hiç beklemediğin bir yıkım gelecek.
12 Gençliğinden beri emek verdiğin 2 Muskalarına, çok sayıda büyüye devam et; 2 Belki yararını görür, 2 Kimilerini titretirsin.
13 Aldığın öğütlerin çokluğu 2 Seni tüketti. 2 Yıldız falcıların, yıldızbilimcilerin, 2 Ay başlarında ne olacağını bildirenlerin, 2 Şimdi kalksınlar da 2 Başına geleceklerden seni kurtarsınlar.
14 ‹‹Bak, hepsi anızdan farksız, 2 Ateş yakacak onları. 2 Canlarını alevden kurtaramayacaklar. 2 Ne ısınmak için kor, 2 Ne de karşısında oturulacak ateş olacak.
15 Emek verdiğin adamlar böyle olacak. 2 Gençliğinden beri alışveriş ettiğin herkes 2 Kendi yoluna gidecek, 2 Seni kurtaran olmayacak.››
1 Come down, and sit on the dust, O virgin daughter of Babylon, Sit on the earth, there is no throne, O daughter of the Chaldeans, For no more do they cry to thee, `O tender and delicate one.`
2 Take millstones, and grind flour, Remove thy veil, draw up the skirt, Uncover the leg, pass over the floods.
3 Revealed is thy nakedness, yea, seen is thy reproach, Vengeance I take, and I meet not a man.
4 Our redeemer [is] Jehovah of Hosts, His name [is] the Holy One of Israel.
5 Sit silent, and go into darkness, O daughter of the Chaldeans, For no more do they cry to thee, `Mistress of kingdoms.`
6 I have been wroth against My people, I have polluted Mine inheritance And I give them into thy hand, Thou hast not appointed for them mercies, On the aged thou hast made thy yoke very heavy,
7 And thou sayest, `To the age I am mistress,` While thou hast not laid these things to thy heart, Thou hast not remembered the latter end of it.
8 And now, hear this, O luxurious one, Who is sitting confidently -- Who is saying in her heart, `I [am], and none else, I sit not a widow, nor know bereavement.`
9 And come in to thee do these two things, In a moment, in one day, childlessness and widowhood, According to their perfection they have come upon thee, In the multitude of thy sorceries, In the exceeding might of thy charms.
10 And thou art confident in thy wickedness, Thou hast said, `There is none seeing me,` Thy wisdom and thy knowledge, It is turning thee back, And thou sayest in thy heart, `I [am], and none else.`
11 And come in on thee hath evil, Thou knowest not its rising, And fall on thee doth mischief, Thou art not able to pacify it, And come on thee suddenly doth desolation, Thou knowest not.
12 Stand, I pray thee, in thy charms, And in the multitude of thy sorceries, In which thou hast laboured from thy youth, It may be thou art able to profit, It may be thou dost terrify!
13 Thou hast been wearied in the multitude of thy counsels, Stand up, I pray thee, and save thee, Let the charmers of the heavens, Those looking on the stars, Those teaching concerning the months, From those things that come on thee!
14 Lo, they have been as stubble! Fire hath burned them, They deliver not themselves from the power of the flame, There is not a coal to warm them, a light to sit before it.
15 So have they been to thee with whom thou hast laboured, Thy merchants from thy youth, Each to his passage they have wandered, Thy saviour is not!