1 Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:
2 ‹‹Bunca söz yanıtsız mı kalsın? 2 Çok konuşan haklı mı sayılsın?
3 Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar? 2 Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?
4 Tanrıya, ‹İnancım arıdır› diyorsun, 2 ‹Senin gözünde temizim.›
5 Ama keşke Tanrı konuşsa, 2 Sana karşı ağzını açsa da,
6 Bilgeliğin sırlarını bildirse! 2 Çünkü bilgelik çok yönlüdür. 2 Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.
7 ‹‹Tanrının derin sırlarını anlayabilir misin? 2 Her Şeye Gücü Yetenin sınırlarına ulaşabilir misin?
8 Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin? 2 Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?
9 Ölçüleri yeryüzünden uzun, 2 Denizden geniştir.
10 ‹‹Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa, 2 Kim Ona engel olabilir?
11 Çünkü O yalancıları tanır, 2 Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?
12 Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa, 2 Aptal da o zaman sağduyulu olur.
13 ‹‹Ona yüreğini adar, 2 Ellerini açarsan,
14 İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır, 2 Çadırında haksızlığa yer vermezsen,
15 Utanmadan başını kaldırır, 2 Sağlam ve korkusuz olabilirsin.
16 Sıkıntılarını unutur, 2 Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.
17 Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur, 2 Karanlık sabaha döner.
18 Güven duyarsın, çünkü umudun olur, 2 Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.
19 Uzanırsın, korkutan olmaz, 2 Birçokları senden lütuf diler.
20 Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek, 2 Kaçacak yer bulamayacaklar, 2 Tek umutları son soluklarını vermek olacak.››
1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: --
2 Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?
3 Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!
4 And thou sayest, `Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.`
5 And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.
6 And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.
7 By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?
8 Heights of the heavens! -- what dost thou? Deeper than Sheol! -- what knowest thou?
9 Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.
10 If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?
11 For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!
12 And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.
13 If thou -- thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,
14 If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.
15 For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.
16 For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.
17 And above the noon doth age rise, Thou fliest -- as the morning thou art.
18 And thou hast trusted because their is hope, And searched -- in confidence thou liest down,
19 And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;
20 And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!