1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 ‹‹Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? 2 Kim konuşmadan durabilir?
3 Evet, pek çoklarına sen ders verdin, 2 Zayıf elleri güçlendirdin,
4 Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, 2 Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
5 Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, 2 Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
6 Senin güvendiğin Tanrıdan korkun değil mi, 2 Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
7 ‹‹Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, 2 Nerede doğrular yıkıma uğradı?
8 Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, 2 Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
9 Tanrının soluğuyla yok oluyor, 2 Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
10 Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, 2 Dişleri kırıldı genç aslanların.
11 Aslan av bulamadığı için yok oluyor, 2 Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
12 ‹‹Bir söz gizlice erişti bana, 2 Fısıltısı kulağıma ulaştı.
13 Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, 2 İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
14 Beni dehşet ve titreme aldı, 2 Bütün kemiklerimi sarstı.
15 Önümden bir ruh geçti, 2 Tüylerim ürperdi.
16 Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. 2 Bir suret duruyordu gözümün önünde, 2 Çıt çıkmazken bir ses duydum:
17 ‹Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? 2 Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
18 Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, 2 Meleklerinde hata bulur da,
19 Çamur evlerde oturanlara, 2 Mayası toprak olanlara, 2 Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20 Ömürleri sabahtan akşama varmaz, 2 Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21 İçlerindeki çadır ipleri çekilince, 2 Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.›
1 And Eliphaz the Temanite answereth and saith: --
2 Hath one tried a word with thee? -- Thou art weary! And to keep in words who is able?
3 Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
4 The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
5 But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
6 Is not thy reverence thy confidence? Thy hope -- the perfection of thy ways?
7 Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
8 As I have seen -- ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
9 From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
10 The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
11 An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
12 And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
13 In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
14 Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
15 And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
16 It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
17 `Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
18 Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.`
19 Also -- the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
20 From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
21 Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!