1 ‹‹Haydi çağır, seni yanıtlayan çıkacak mı? 2 Meleklerin hangisine yöneleceksin?
2 Aptalı üzüntü öldürür, 2 Budalayı kıskançlık bitirir.
3 Ben aptalın kök saldığını görünce, 2 Hemen yurduna lanet ettim.
4 Çocukları güvenlikten uzak, 2 Mahkeme kapısında ezilir, 2 Savunan çıkmaz.
5 Ürününü açlar yer, 2 Dikenler arasındakini bile toplarlar; 2 Mallarını susamışlar yutmak ister. ‹‹Tuzak››.
6 Çünkü dert topraktan çıkmaz, 2 Sıkıntı yerden bitmez.
7 Havaya uçuşan kıvılcımlar gibi 2 Sıkıntı çekmek için doğar insan.
8 ‹‹Oysa ben Tanrıya yönelir, 2 Davamı Ona bırakırdım.
9 Anlayamadığımız büyük işler, 2 Sayısız şaşılası işler yapan Odur.
10 Yeryüzüne yağmur yağdırır, 2 Tarlalara sular gönderir.
11 Düşkünleri yükseltir, 2 Yaslıları esenliğe çıkarır.
12 Kurnazların oyununu bozar, 2 Düzenlerini gerçekleştiremesinler diye.
13 Bilgeleri kurnazlıklarında yakalar, 2 Düzenbazların oyunu son bulur.
14 Gündüz karanlığa toslar, 2 Öğlen, geceymiş gibi el yordamıyla ararlar.
15 Yoksulu onların kılıç gibi ağzından 2 Ve güçlünün elinden O kurtarır.
16 Yoksul umutlanır, 2 Haksızlık ağzını kapar.
17 ‹‹İşte, ne mutlu Tanrının eğittiği insana! 2 Bu yüzden Her Şeye Gücü Yetenin yola getirişini küçümseme.
18 Çünkü O hem yaralar hem sarar, 2 O incitir, ama elleri sağaltır.
19 Altı kez sıkıntıya düşsen seni kurtarır, 2 Yedinci kez de sana zarar vermez.
20 Kıtlıkta ölümden, 2 Savaşta kılıçtan seni O koruyacak.
21 Kamçılayan dillerden uzak kalacak, 2 Yıkım gelince korkmayacaksın.
22 Yıkıma, açlığa gülüp geçecek, 2 Yabanıl hayvanlardan ürkmeyeceksin.
23 Çünkü tarladaki taşlarla anlaşacaksın, 2 Yabanıl hayvanlar seninle barışacak.
24 Çadırının güvenlik içinde olduğunu bilecek, 2 Yurdunu yoklayınca eksik bulmayacaksın.
25 Çocuklarının çoğalacağını bileceksin, 2 Soyun ot gibi bitecek.
26 Zamanında toplanan demetler gibi, 2 Mezara dinç gireceksin.
27 ‹‹İşte araştırdık, doğrudur, 2 Onun için bunu dinle ve belle.››
1 Pray, call, is there any to answer thee? And unto which of the holy ones dost thou turn?
2 For provocation slayeth the perverse, And envy putteth to death the simple,
3 I -- I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straightway,
4 Far are his sons from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.
5 Whose harvest the hungry doth eat, And even from the thorns taketh it, And the designing swallowed their wealth.
6 For sorrow cometh not forth from the dust, Nor from the ground springeth up misery.
7 For man to misery is born, And the sparks go high to fly.
8 Yet I -- I inquire for God, And for God I give my word,
9 Doing great things, and there is no searching. Wonderful, till there is no numbering.
10 Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.
11 To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.
12 Making void thoughts of the subtile, And their hands do not execute wisdom.
13 Capturing the wise in their subtilty, And the counsel of wrestling ones was hastened,
14 By day they meet darkness, And as night -- they grope at noon.
15 And He saveth the wasted from their mouth, And from a strong hand the needy,
16 And there is hope to the poor, And perverseness hath shut her mouth.
17 Lo, the happiness of mortal man, God doth reprove him: And the chastisement of the Mighty despise not,
18 For He doth pain, and He bindeth up, He smiteth, and His hands heal.
19 In six distresses He delivereth thee, And in seven evil striketh not on thee.
20 In famine He hath redeemed thee from death, And in battle from the hands of the sword.
21 When the tongue scourgeth thou art hid, And thou art not afraid of destruction, When it cometh.
22 At destruction and at hunger thou mockest, And of the beast of the earth, Thou art not afraid.
23 (For with sons of the field [is] thy covenant, And the beast of the field Hath been at peace with thee.)
24 And thou hast known that thy tent [is] peace, And inspected thy habitation, and errest not,
25 And hast known that numerous [is] Thy seed, And thine offspring as the herb of the earth;
26 Thou comest in full age unto the grave, As the going up of a stalk in its season.
27 Lo, this -- we searched it out -- it [is] right, hearken; And thou, know for thyself!