1 Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
2 ‹‹Ne zamana dek böyle konuşacaksın? 2 Sözlerin sert rüzgar gibi.
3 Tanrı adaleti saptırır mı, 2 Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
4 Oğulların ona karşı günah işlediyse, 2 İsyanlarının cezasını vermiştir.
5 Ama sen gayretle Tanrıyı arar, 2 Her Şeye Gücü Yetene yalvarırsan,
6 Temiz ve doğruysan, 2 O şimdi bile senin için kolları sıvayıp 2 Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
7 Başlangıcın küçük olsa da, 2 Sonun büyük olacak.
8 ‹‹Lütfen, önceki kuşaklara sor, 2 Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
9 Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, 2 Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
10 Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, 2 İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
11 ‹‹Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? 2 Susuz yerde saz büyür mü?
12 Henüz yeşilken, kesilmeden, 2 Otlardan önce kururlar.
13 Tanrıyı unutan herkesin sonu böyledir, 2 Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
14 Onun güvendiği şey kırılır, 2 Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
15 Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, 2 Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
16 Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, 2 Dalları bahçenin üzerinden aşar;
17 Kökleri taş yığınına sarılır, 2 Çakılların arasında yer aranır.
18 Ama yerinden sökülürse, 2 Yeri, ‹Seni hiç görmedim› diyerek onu yadsır.
19 İşte sevinci böyle son bulur, 2 Yerinde başka bitkiler biter.
20 ‹‹Tanrı kusursuz insanı reddetmez, 2 Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
21 O senin ağzını yine gülüşle, 2 Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
22 Düşmanlarını utanç kaplayacak, 2 Kötülerin çadırı yok olacaktır.››
1 And Bildad the Shuhite answereth and saith: --
2 Till when dost thou speak these things? And a strong wind -- sayings of thy mouth?
3 Doth God pervert judgment? And doth the Mighty One pervert justice?
4 If thy sons have sinned before Him, And He doth send them away, By the hand of their transgression,
5 If thou dost seek early unto God, And unto the Mighty makest supplication,
6 If pure and upright thou [art], Surely now He waketh for thee, And hath completed The habitation of thy righteousness.
7 And thy beginning hath been small, And thy latter end is very great.
8 For, ask I pray thee of a former generation, And prepare to a search of their fathers,
9 (For of yesterday we [are], and we know not, For a shadow [are] our days on earth.)
10 Do they not shew thee -- speak to thee, And from their heart bring forth words?
11 `Doth a rush wise without mire? A reed increase without water?
12 While it [is] in its budding -- uncropt, Even before any herb it withereth.
13 So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane doth perish,
14 Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.
15 He leaneth on his house -- and it standeth not: He taketh hold on it -- and it abideth not.
16 Green he [is] before the sun, And over his garden his branch goeth out.
17 By a heap his roots are wrapped, A house of stones he looketh for.
18 If [one] doth destroy him from his place, Then it hath feigned concerning him, I have not seen thee!
19 Lo, this [is] the joy of his way, And from the dust others spring up.`
20 Lo, God doth not reject the perfect, Nor taketh hold on the hand of evil doers.
21 While he filleth with laughter thy mouth, And thy lips with shouting,
22 Those hating thee do put on shame, And the tent of the wicked is not!