1 Fısıh denilen Mayasız Ekmek Bayramı yaklaşmıştı.
2 Başkâhinlerle din bilginleri İsayı ortadan kaldırmak için bir yol arıyor, ama halktan korkuyorlardı.
3 Şeytan, Onikilerden biri olup İskariot diye adlandırılan Yahudanın yüreğine girdi.
4 Yahuda gitti, başkâhinler ve tapınak koruyucularının komutanlarıyla İsayı nasıl ele verebileceğini görüştü.
5 Onlar buna sevindiler ve kendisine para vermeye razı oldular.
6 Bunu kabul eden Yahuda, kalabalığın olmadığı bir zamanda İsayı ele vermek için fırsat kollamaya başladı.
7 Fısıh kurbanının kesilmesi gereken Mayasız Ekmek Günü geldi.
8 İsa, Petrusla Yuhannayı, ‹‹Gidin, Fısıh yemeğini yiyebilmemiz için hazırlık yapın›› diyerek önden gönderdi.
9 Ona, ‹‹Nerede hazırlık yapmamızı istersin?›› diye sordular.
10 İsa onlara, ‹‹Bakın›› dedi, ‹‹Kente girdiğinizde karşınıza su testisi taşıyan bir adam çıkacak. Adamı, gideceği eve kadar izleyin ve evin sahibine şöyle deyin: ‹Öğretmen, öğrencilerimle birlikte Fısıh yemeğini yiyeceğim konuk odası nerede? diye soruyor.›
12 Ev sahibi size üst katta, döşenmiş büyük bir oda gösterecek. Orada hazırlık yapın.››
13 Onlar da gittiler, her şeyi İsanın kendilerine söylediği gibi buldular ve Fısıh yemeği için hazırlık yaptılar.
14 Yemek saati gelince İsa, elçileriyle birlikte sofraya oturdu ve onlara şöyle dedi: ‹‹Ben acı çekmeden önce bu Fısıh yemeğini sizinle birlikte yemeyi çok arzulamıştım.
16 Size şunu söyleyeyim, Fısıh yemeğini, Tanrının Egemenliğinde yetkinliğe erişeceği zamana dek, bir daha yemeyeceğim.››
17 Sonra kâseyi alarak şükretti ve, ‹‹Bunu alın, aranızda paylaşın›› dedi.
18 ‹‹Size şunu söyleyeyim, Tanrının Egemenliği gelene dek, asmanın ürününden bir daha içmeyeceğim.››
19 Sonra eline ekmek aldı, şükredip ekmeği böldü ve onlara verdi. ‹‹Bu sizin uğrunuza feda edilen bedenimdir. Beni anmak için böyle yapın›› dedi.
20 Aynı şekilde, yemekten sonra kâseyi alıp şöyle dedi: ‹‹Bu kâse, sizin uğrunuza akıtılan kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır.
21 Ama bana ihanet edecek kişinin eli şu anda benimkiyle birlikte sofradadır.
22 İnsanoğlu, belirlenmiş olan yoldan gidiyor. Ama Ona ihanet eden adamın vay haline!››
23 Elçiler, aralarında bunu kimin yapabileceğini tartışmaya başladılar.
24 Ayrıca aralarında hangisinin en üstün sayılacağı konusunda bir çekişme oldu.
25 İsa onlara, ‹‹Ulusların kralları, kendi uluslarına egemen kesilirler. İleri gelenleri de kendilerine iyiliksever unvanını yakıştırırlar›› dedi.
26 ‹‹Ama siz böyle olmayacaksınız. Aranızda en büyük olan, en küçük gibi olsun; yöneten, hizmet eden gibi olsun.
27 Hangisi daha büyük, sofrada oturan mı, hizmet eden mi? Sofrada oturan değil mi? Oysa ben aranızda hizmet eden biri gibi oldum.
28 Denendiğim zamanlar benimle birlikte dayanmış olanlar sizlersiniz.
29 Babam bana nasıl bir egemenlik verdiyse, ben de size bir egemenlik veriyorum.
30 Öyle ki, egemenliğimde benim soframda yiyip içesiniz ve tahtta oturarak İsrailin on iki oymağını yargılayasınız.
31 ‹‹Simun, Simun, Şeytan sizleri buğday gibi kalburdan geçirmek için izin almıştır.
32 Ama ben, imanını yitirmeyesin diye senin için dua ettim. Geri döndüğün zaman kardeşlerini güçlendir.››
33 Simun İsaya, ‹‹Ya Rab, ben seninle birlikte zindana da, ölüme de gitmeye hazırım›› dedi.
34 İsa, ‹‹Sana şunu söyleyeyim, Petrus, bu gece horoz ötmeden beni tanıdığını üç kez inkâr edeceksin›› dedi.
35 Sonra İsa onlara, ‹‹Ben sizi kesesiz, torbasız ve çarıksız gönderdiğim zaman, herhangi bir eksiğiniz oldu mu?›› diye sordu. ‹‹Hiçbir eksiğimiz olmadı›› dediler.
36 O da onlara, ‹‹Şimdi ise kesesi olan da, torbası olan da yanına alsın›› dedi. ‹‹Kılıcı olmayan, abasını satıp bir kılıç alsın.
37 Size şunu söyleyeyim, yazılmış olan şu sözün yaşamımda yerine gelmesi gerekiyor: ‹O, suçlularla bir sayıldı.› Gerçekten de benimle ilgili yazılmış olanlar yerine gelmektedir.››
38 ‹‹Ya Rab, işte burada iki kılıç var›› dediler. O da onlara, ‹‹Yeter!›› dedi.
39 İsa dışarı çıktı, her zamanki gibi Zeytin Dağına gitti. Öğrenciler de Onun ardından gittiler.
40 Oraya varınca İsa onlara, ‹‹Dua edin ki ayartılmayasınız›› dedi.
41 Onlardan bir taş atımı kadar uzaklaştı ve diz çökerek şöyle dua etti: ‹‹Baba, senin isteğine uygunsa, bu kâseyi benden uzaklaştır. Yine de benim değil, senin istediğin olsun.››
43 Gökten bir melek İsaya görünerek Onu güçlendirdi.
44 Derin bir acı içinde olan İsa daha hararetle dua etti. Teri, toprağa düşen kan damlalarını andırıyordu.
45 İsa duadan kalkıp öğrencilerin yanına dönünce onları üzüntüden uyumuş buldu.
46 Onlara, ‹‹Niçin uyuyorsunuz?›› dedi. ‹‹Kalkıp dua edin ki ayartılmayasınız.››
47 İsa daha konuşurken bir kalabalık çıkageldi. Onikilerden biri, Yahuda adındaki kişi, kalabalığa öncülük ediyordu. İsayı öpmek üzere yaklaşınca İsa, ‹‹Yahuda›› dedi, ‹‹İnsanoğluna bir öpücükle mi ihanet ediyorsun?››
49 İsanın çevresindekiler olacakları anlayınca, ‹‹Ya Rab, kılıçla vuralım mı?›› dediler.
50 İçlerinden biri başkâhinin kölesine vurarak sağ kulağını uçurdu.
51 Ama İsa, ‹‹Bırakın, yeter!›› dedi, sonra kölenin kulağına dokunarak onu iyileştirdi.
52 İsa, üzerine yürüyen başkâhinlere, tapınak koruyucularının komutanlarına ve ileri gelenlere şöyle dedi: ‹‹Niçin bir haydutmuşum gibi kılıç ve sopalarla geldiniz?
53 Her gün tapınakta sizinle birlikteydim, bana el sürmediniz. Ama bu saat sizindir, karanlığın egemen olduğu saattir.››
54 İsayı tutukladılar, alıp başkâhinin evine götürdüler. Petrus onları uzaktan izliyordu.
55 Avlunun ortasında ateş yakıp çevresinde oturduklarında Petrus da gelip onlarla birlikte oturdu.
56 Bir hizmetçi kız ateşin ışığında oturan Petrusu gördü. Onu dikkatle süzerek, ‹‹Bu da Onunla birlikteydi›› dedi.
57 Ama Petrus, ‹‹Ben Onu tanımıyorum, kadın!›› diye inkâr etti.
58 Biraz sonra onu gören başka biri, ‹‹Sen de onlardansın›› dedi. Petrus, ‹‹Değilim, arkadaş!›› dedi.
59 Yaklaşık bir saat sonra yine bir başkası ısrarla, ‹‹Gerçekten bu da Onunla birlikteydi›› dedi. ‹‹Çünkü Celilelidir.››
60 Petrus, ‹‹Sen ne diyorsun be adam, anlamıyorum!›› dedi. Tam o anda, Petrus daha konuşurken horoz öttü.
61 Rab arkasına dönüp Petrusa baktı. O zaman Petrus, Rabbin kendisine, ‹‹Bu gece horoz ötmeden beni üç kez inkâr edeceksin›› dediğini hatırladı ve dışarı çıkıp acı acı ağladı.
63 İsayı göz altında tutan adamlar Onunla alay ediyor, Onu dövüyorlardı.
64 Gözlerini bağlayıp, ‹‹Peygamberliğini göster bakalım, sana vuran kim?›› diye soruyorlardı.
65 Kendisine daha bir sürü küfür yağdırdılar.
66 Gün doğunca halkın ileri gelenleri, başkâhinler ve din bilginleri toplandılar. İsa, bunlardan oluşan Yüksek Kurulun önüne çıkarıldı.
67 Ona, ‹‹Sen Mesih isen, söyle bize›› dediler. İsa onlara şöyle dedi: ‹‹Size söylesem, inanmazsınız.
68 Size soru sorsam, yanıt vermezsiniz.
69 Ne var ki, bundan böyle İnsanoğlu, kudretli Tanrının sağında oturacaktır.››
70 Onların hepsi, ‹‹Yani, sen Tanrının Oğlu musun?›› diye sordular. O da onlara, ‹‹Söylediğiniz gibi, ben Oyum›› dedi.
71 ‹‹Artık tanıklığa ne ihtiyacımız var?›› dediler. ‹‹İşte kendi ağzından duyduk!››
1 And the feast of the unleavened food was coming nigh, that is called Passover,
2 and the chief priests and the scribes were seeking how they may take him up, for they were afraid of the people.
3 And the Adversary entered into Judas, who is surnamed Iscariot, being of the number of the twelve,
4 and he, having gone away, spake with the chief priests and the magistrates, how he might deliver him up to them,
5 and they rejoiced, and covenanted to give him money,
6 and he agreed, and was seeking a favourable season to deliver him up to them without tumult.
7 And the day of the unleavened food came, in which it was behoving the passover to be sacrificed,
8 and he sent Peter and John, saying, `Having gone on, prepare to us the passover, that we may eat;`
9 and they said to him, `Where wilt thou that we might prepare?`
10 And he said to them, `Lo, in your entering into the city, there shall meet you a man, bearing a pitcher of water, follow him to the house where he doth go in,
11 and ye shall say to the master of the house, The Teacher saith to thee, Where is the guest-chamber where the passover with my disciples I may eat?
12 and he shall show you a large upper room furnished, there make ready;`
13 and they, having gone away, found as he hath said to them, and they made ready the passover.
14 And when the hour come, he reclined (at meat), and the twelve apostles with him,
15 and he said unto them, `With desire I did desire to eat this passover with you before my suffering,
16 for I say to you, that no more may I eat of it till it may be fulfilled in the reign of God.`
17 And having taken a cup, having given thanks, he said, `Take this and divide to yourselves,
18 for I say to you that I may not drink of the produce of the vine till the reign of God may come.`
19 And having taken bread, having given thanks, he brake and gave to them, saying, `This is my body, that for you is being given, this do ye -- to remembrance of me.`
20 In like manner, also, the cup after the supping, saying, `This cup [is] the new covenant in my blood, that for you is being poured forth.
21 `But, lo, the hand of him delivering me up [is] with me on the table,
22 and indeed the Son of Man doth go according to what hath been determined; but wo to that man through whom he is being delivered up.`
23 And they began to reason among themselves, who then of them it may be, who is about to do this thing.
24 And there happened also a strife among them -- who of them is accounted to be greater.
25 And he said to them, `The kings of the nations do exercise lordship over them, and those exercising authority upon them are called benefactors;
26 but ye [are] not so, but he who is greater among you -- let him be as the younger; and he who is leading, as he who is ministering;
27 for who is greater? he who is reclining (at meat), or he who is ministering? is it not he who is reclining (at meat)? and I -- I am in your midst as he who is ministering.
28 `And ye -- ye are those who have remained with me in my temptations,
29 and I appoint to you, as my Father did appoint to me, a kingdom,
30 that ye may eat and may drink at my table, in my kingdom, and may sit on thrones, judging the twelve tribes of Israel.`
31 And the Lord said, `Simon, Simon, lo, the Adversary did ask you for himself to sift as the wheat,
32 and I besought for thee, that thy faith may not fail; and thou, when thou didst turn, strengthen thy brethren.`
33 And he said to him, `Sir, with thee I am ready both to prison and to death to go;`
34 and he said, `I say to thee, Peter, a cock shall not crow to-day, before thrice thou mayest disown knowing me.`
35 And he said to them, `When I sent you without bag, and scrip, and sandals, did ye lack anything?` and they said, `Nothing.`
36 Then said he to them, `But, now, he who is having a bag, let him take [it] up, and in like manner also a scrip; and he who is not having, let him sell his garment, and buy a sword,
37 for I say to you, that yet this that hath been written it behoveth to be fulfilled in me: And with lawless ones he was reckoned, for also the things concerning me have an end.`
38 And they said, `Sir, lo, here [are] two swords;` and he said to them, `It is sufficient.`
39 And having gone forth, he went on, according to custom, to the mount of the Olives, and his disciples also followed him,
40 and having come to the place, he said to them, `Pray ye not to enter into temptation.`
41 And he was withdrawn from them, as it were a stone`s cast, and having fallen on the knees he was praying,
42 saying, `Father, if Thou be counselling to make this cup pass from me --; but, not my will, but Thine be done.` --
43 And there appeared to him a messenger from heaven strengthening him;
44 and having been in agony, he was more earnestly praying, and his sweat became, as it were, great drops of blood falling upon the ground.
45 And having risen up from the prayer, having come unto the disciples, he found them sleeping from the sorrow,
46 and he said to them, `Why do ye sleep? having risen, pray that ye may not enter into temptation.`
47 And while he is speaking, lo, a multitude, and he who is called Judas, one of the twelve, was coming before them, and he came nigh to Jesus to kiss him,
48 and Jesus said to him, `Judas, with a kiss the Son of Man dost thou deliver up?`
49 And those about him, having seen what was about to be, said to him, `Sir, shall we smite with a sword?`
50 And a certain one of them smote the servant of the chief priest, and took off his right ear,
51 and Jesus answering said, `Suffer ye thus far,` and having touched his ear, he healed him.
52 And Jesus said to those having come upon him -- chief priests, and magistrates of the temple, and elders -- `As upon a robber have ye come forth, with swords and sticks?
53 while daily I was with you in the temple, ye did stretch forth no hands against me; but this is your hour and the power of the darkness.`
54 And having taken him, they led and brought him to the house of the chief priest. And Peter was following afar off,
55 and they having kindled a fire in the midst of the court, and having sat down together, Peter was sitting in the midst of them,
56 and a certain maid having seen him sitting at the light, and having earnestly looked at him, she said, `And this one was with him!`
57 and he disowned him, saying, `Woman, I have not known him.`
58 And after a little, another having seen him, said, `And thou art of them!` and Peter said, `Man, I am not.`
59 And one hour, as it were, having intervened, a certain other was confidently affirming, saying, `Of a truth this one also was with him, for he is also a Galilean;`
60 and Peter said, `Man, I have not known what thou sayest;` and presently, while he is speaking, a cock crew.
61 And the Lord having turned did look on Peter, and Peter remembered the word of the Lord, how he said to him -- `Before a cock shall crow, thou mayest disown me thrice;`
62 and Peter having gone without, wept bitterly.
63 And the men who were holding Jesus were mocking him, beating [him];
64 and having blindfolded him, they were striking him on the face, and were questioning him, saying, `Prophesy who he is who smote thee?`
65 and many other things, speaking evilly, they spake in regard to him.
66 And when it became day there was gathered together the eldership of the people, chief priests also, and scribes, and they led him up to their own sanhedrim,
67 saying, `If thou be the Christ, tell us.` And he said to them, `If I may tell you, ye will not believe;
68 and if I also question [you], ye will not answer me or send me away;
69 henceforth, there shall be the Son of Man sitting on the right hand of the power of God.`
70 And they all said, `Thou, then, art the Son of God?` and he said unto them, `Ye say [it], because I am;`
71 and they said, `What need yet have we of testimony? for we ourselves did hear [it] from his mouth.`