1 İsa söz alıp onlara yine benzetmelerle şöyle seslendi: ‹‹Göklerin Egemenliği, oğlu için düğün şöleni hazırlayan bir krala benzer.
3 Kral şölene davet ettiklerini çağırmak üzere kölelerini gönderdi, ama davetliler gelmek istemedi.
4 ‹‹Kral yine başka kölelerini gönderirken onlara dedi ki, ‹Davetlilere şunu söyleyin: Bakın, ben ziyafetimi hazırladım. Sığırlarım, besili hayvanlarım kesildi. Her şey hazır, buyrun şölene!›
5 ‹‹Ama davetliler aldırmadılar. Biri tarlasına, biri ticaretine gitti.
6 Öbürleri de kralın kölelerini yakalayıp hırpaladılar ve öldürdüler.
7 Kral öfkelendi. Ordularını gönderip o katilleri yok etti, kentlerini ateşe verdi.
8 ‹‹Sonra kölelerine şöyle dedi: ‹Düğün şöleni hazır, ama çağırdıklarım buna layık değilmiş.
9 Gidin yol kavşaklarına, kimi bulursanız düğüne çağırın.›
10 Böylece köleler yollara döküldü, iyi kötü kimi buldularsa, hepsini topladılar. Düğün yeri konuklarla doldu.
11 ‹‹Kral konukları görmeye geldiğinde, orada düğün giysisi giymemiş bir adam gördü.
12 Ona, ‹Arkadaş, düğün giysisi giymeden buraya nasıl girdin?› diye sorunca, adamın dili tutuldu.
13 ‹‹O zaman kral, uşaklarına, ‹Şunun ellerini ayaklarını bağlayın, dışarıya, karanlığa atın!› dedi. ‹Orada ağlayış ve diş gıcırtısı olacaktır.›
14 ‹‹Çünkü çağrılanlar çok, ama seçilenler azdır.››
15 Bunun üzerine Ferisiler çıkıp gittiler. İsayı, kendi söyleyeceği sözlerle tuzağa düşürmek amacıyla düzen kurdular.
16 Hirodes yanlılarıyla birlikte gönderdikleri kendi öğrencileri İsaya gelip, ‹‹Öğretmenimiz›› dediler, ‹‹Senin dürüst biri olduğunu, Tanrı yolunu dürüstçe öğrettiğini, kimseyi kayırmadığını biliyoruz. Çünkü insanlar arasında ayrım yapmazsın.
17 Peki, söyle bize, sence Sezara vergi vermek Kutsal Yasaya uygun mu, değil mi?››
18 İsa onların kötü niyetlerini bildiğinden, ‹‹Ey ikiyüzlüler!›› dedi. ‹‹Beni neden deniyorsunuz?
19 Vergi öderken kullandığınız parayı gösterin bana!›› Ona bir dinar getirdiler.
20 İsa, ‹‹Bu resim, bu yazı kimin?›› diye sordu.
21 ‹‹Sezarın›› dediler. O zaman İsa, ‹‹Öyleyse Sezarın hakkını Sezara, Tanrının hakkını Tanrıya verin›› dedi.
22 Bu sözleri duyunca şaştılar, İsayı bırakıp gittiler.
23 Ölümden sonra diriliş olmadığını söyleyen Sadukiler, aynı gün İsaya gelip şunu sordular: ‹‹Öğretmenimiz, Musa şöyle buyurmuştur: ‹Eğer bir adam çocuk sahibi olmadan ölürse, kardeşi onun karısını alsın, soyunu sürdürsün.›
25 Aramızda yedi kardeş vardı. İlki evlendi ve öldü. Çocuğu olmadığından karısını kardeşine bıraktı.
26 İkincisi, üçüncüsü, yedincisine kadar hepsine aynı şey oldu.
27 Hepsinden sonra kadın da öldü.
28 Buna göre diriliş günü kadın bu yedi kardeşten hangisinin karısı olacak? Çünkü hepsi de onunla evlendi.››
29 İsa onlara, ‹‹Siz Kutsal Yazıları ve Tanrının gücünü bilmediğiniz için yanılıyorsunuz›› diye karşılık verdi.
30 ‹‹Dirilişten sonra insanlar ne evlenir, ne de evlendirilir, gökteki melekler gibidirler.
31 Ölülerin dirilmesi konusuna gelince, Tanrının size bildirdiği şu sözü okumadınız mı?
32 ‹Ben İbrahimin Tanrısı, İshakın Tanrısı ve Yakupun Tanrısıyım› diyor. Tanrı ölülerin değil, dirilerin Tanrısıdır.››
33 Bunları işiten halk, Onun öğretişine şaşıp kaldı.
34 Ferisiler, İsanın Sadukileri susturduğunu duyunca bir araya toplandılar.
35 Onlardan biri, bir Kutsal Yasa uzmanı, İsayı denemek amacıyla Ona şunu sordu: ‹‹Öğretmenim, Kutsal Yasada en önemli buyruk hangisidir?››
37 İsa ona şu karşılığı verdi: ‹‹ ‹Tanrın Rabbi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.›
38 İşte ilk ve en önemli buyruk budur.
39 İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: ‹Komşunu kendin gibi seveceksin.›
40 Kutsal Yasanın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.››
41 Ferisiler toplu haldeyken İsa onlara şunu sordu: ‹‹Mesihle ilgili olarak ne düşünüyorsunuz? O kimin oğludur?›› Onlar da, ‹‹Davutun Oğlu›› dediler.
43 İsa şöyle dedi: ‹‹O halde nasıl oluyor da Davut, Ruhtan esinlenerek Ondan ‹Rab› diye söz ediyor? Şöyle diyor Davut:
44 ‹Rab Rabbime dedi ki, Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek Sağımda otur.›
45 Davut Ondan Rab diye söz ettiğine göre, O nasıl Davutun Oğlu olur?››
46 İsa'ya hiç kimse karşılık veremedi. O günden sonra artık kimse de O'na bir şey sormaya cesaret edemedi.
1 And Jesus answering, again spake to them in similes, saying,
2 `The reign of the heavens was likened to a man, a king, who made marriage-feasts for his son,
3 and he sent forth his servants to call those having been called to the marriage-feasts, and they were not willing to come.
4 `Again he sent forth other servants, saying, Say to those who have been called: Lo, my dinner I prepared, my oxen and the fatlings have been killed, and all things [are] ready, come ye to the marriage-feasts;
5 and they, having disregarded [it], went away, the one to his own field, and the other to his merchandise;
6 and the rest, having laid hold on his servants, did insult and slay [them].
7 `And the king having heard, was wroth, and having sent forth his soldiers, he destroyed those murderers, and their city he set on fire;
8 then saith he to his servants, The marriage-feast indeed is ready, and those called were not worthy,
9 be going, then, on to the cross-ways, and as many as ye may find, call ye to the marriage-feasts.
10 `And those servants, having gone forth to the ways, did gather all, as many as they found, both bad and good, and the marriage-feast apartment was filled with those reclining.
11 `And the king having come in to view those reclining, saw there a man not clothed with clothing of the marriage-feast,
12 and he saith to him, Comrade, how didst thou come in hither, not having clothing of the marriage-feast? and he was speechless.
13 `Then said the king to the ministrants, Having bound his feet and hands, take him up and cast forth to the outer darkness, there shall be the weeping and the gnashing of the teeth;
14 for many are called, and few chosen.`
15 Then the Pharisees having gone, took counsel how they might ensnare him in words,
16 and they send to him their disciples with the Herodians, saying, `Teacher, we have known that thou art true, and the way of God in truth thou dost teach, and thou art not caring for any one, for thou dost not look to the face of men;
17 tell us, therefore, what dost thou think? is it lawful to give tribute to Caesar or not?`
18 And Jesus having known their wickedness, said, `Why me do ye tempt, hypocrites?
19 show me the tribute-coin?` and they brought to him a denary;
20 and he saith to them, `Whose [is] this image and the inscription?`
21 they say to him, `Caesar`s;` then saith he to them, `Render therefore the things of Caesar to Caesar, and the things of God to God;`
22 and having heard they wondered, and having left him they went away.
23 In that day there came near to him Sadducees, who are saying there is not a rising again, and they questioned him, saying,
24 `Teacher, Moses said, If any one may die not having children, his brother shall marry his wife, and shall raise up seed to his brother.
25 `And there were with us seven brothers, and the first having married did die, and not having seed, he left his wife to his brother;
26 in like manner also the second, and the third, unto the seventh,
27 and last of all died also the woman;
28 therefore in the rising again, of which of the seven shall she be wife -- for all had her?`
29 And Jesus answering said to them, `Ye go astray, not knowing the Writings, nor the power of God;
30 for in the rising again they do not marry, nor are they given in marriage, but are as messengers of God in heaven.
31 `And concerning the rising again of the dead, did ye not read that which was spoken to you by God, saying,
32 I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob? God is not a God of dead men, but of living.`
33 And having heard, the multitudes were astonished at his teaching;
34 and the Pharisees, having heard that he did silence the Sadducees, were gathered together unto him;
35 and one of them, a lawyer, did question, tempting him, and saying,
36 `Teacher, which [is] the great command in the Law?`
37 And Jesus said to him, `Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thine understanding --
38 this is a first and great command;
39 and the second [is] like to it, Thou shalt love thy neighbor as thyself;
40 on these -- the two commands -- all the law and the prophets do hang.`
41 And the Pharisees having been gathered together, Jesus did question them,
42 saying, `What do ye think concerning the Christ? of whom is he son?` They say to him, `Of David.`
43 He saith to them, `How then doth David in the Spirit call him lord, saying,
44 The Lord said to my lord, Sit at my right hand, till I may make thine enemies thy footstool?
45 If then David doth call him lord, how is he his son?`
46 And no one was able to answer him a word, nor durst any from that day question him any more.