1 Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, 2 Atalarımız anlattı bize, 2 Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
2 Elinle ulusları kovdun, 2 Ama atalarımıza yer verdin; 2 Halkları kırdın, 2 Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, 2 Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. 2 Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; 2 Çünkü sen onları sevdin.
4 Ey Tanrı, kralım sensin, 2 Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, 2 Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
6 Çünkü ben yayıma güvenmem, 2 Kılıcım da beni kurtarmaz;
7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, 2 Bizden nefret edenleri utanca boğan.
8 Her gün Tanrıyla övünür, 2 Sonsuza dek adına şükran sunarız. |iSela
9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, 2 Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
10 Düşman karşısında bizi gerilettin, 2 Bizden tiksinenler bizi soydu.
11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, 2 Ulusların arasına dağıttın.
12 Yok pahasına sattın halkını, 2 Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
13 Bizi komşularımızın yüzkarası, 2 Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
14 Ulusların diline düşürdün bizi, 2 Gülüyor halklar halimize.
15 Rezilliğim gün boyu karşımda, 2 Utancımdan yerin dibine geçtim
16 Hakaret ve sövgü duya duya, 2 Öç almak isteyen düşman karşısında.
17 Bütün bunlar başımıza geldi, 2 Yine de seni unutmadık, 2 Antlaşmana ihanet etmedik,
18 Döneklik etmedik, 2 Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
19 Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, 2 Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
20 Eğer Tanrımızın adını unutsaydık, 2 Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
21 Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? 2 Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
22 Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, 2 Kasaplık koyun sayılıyoruz.
23 Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? 2 Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
24 Niçin yüzünü gizliyorsun? 2 Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
25 Çünkü yere serildik, 2 Bedenimiz toprağa yapıştı.
26 Kalk, yardım et bize! 2 Kurtar bizi sevgin uğruna!
1 To the Overseer. -- By sons of Korah. An Instruction. O God, with our ears we have heard, Our fathers have recounted to us, The work Thou didst work in their days, In the days of old.
2 Thou, [with] Thy hand, nations hast dispossessed. And Thou dost plant them. Thou afflictest peoples, and sendest them away.
3 For, not by their sword Possessed they the land, And their arm gave not salvation to them, But Thy right hand, and Thine arm, And the light of Thy countenance, Because Thou hadst accepted them.
4 Thou [art] He, my king, O God, Command the deliverances of Jacob.
5 By Thee our adversaries we do push, By Thy name tread down our withstanders,
6 For, not in my bow do I trust, And my sword doth not save me.
7 For Thou hast saved us from our adversaries, And those hating us Thou hast put to shame.
8 In God we have boasted all the day, And Thy name to the age we thank. Selah.
9 In anger Thou hast cast off and causest us to blush, And goest not forth with our hosts.
10 Thou causest us to turn backward from an adversary, And those hating us, Have spoiled for themselves.
11 Thou makest us food like sheep, And among nations Thou hast scattered us.
12 Thou sellest Thy people -- without wealth, And hast not become great by their price.
13 Thou makest us a reproach to our neighbours, A scorn and a reproach to our surrounders.
14 Thou makest us a simile among nations, A shaking of the head among peoples.
15 All the day my confusion [is] before me, And the shame of my face hath covered me.
16 Because of the voice of a reproacher and reviler, Because of an enemy and a self-avenger.
17 All this met us, and we did not forget Thee, Nor have we dealt falsely in Thy covenant.
18 We turn not backward our heart, Nor turn aside doth our step from Thy path.
19 But Thou hast smitten us in a place of dragons, And dost cover us over with death-shade.
20 If we have forgotten the name of our God, And spread our hands to a strange God,
21 Doth not God search out this? For He knoweth the secrets of the heart.
22 Surely, for Thy sake we have been slain all the day, Reckoned as sheep of the slaughter.
23 Stir up -- why dost Thou sleep, O Lord? Awake, cast us not off for ever.
24 Why Thy face hidest Thou? Thou forgettest our afflictions and our oppression,
25 For bowed to the dust hath our soul, Cleaved to the earth hath our belly.
26 Arise, a help to us, And ransom us for thy kindness` sake.