1 Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, 2 Gece gündüz sana yakarıyorum.
2 Duam sana erişsin, 2 Kulak ver yakarışıma.
3 Çünkü sıkıntıya doydum, 2 Canım ölüler diyarına yaklaştı.
4 Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, 2 Tükenmiş gibiyim;
5 Ölüler arasına atılmış, 2 Artık anımsamadığın, 2 İlginden yoksun, 2 Mezarda yatan cesetler gibiyim.
6 Beni çukurun dibine, 2 Karanlıklara, derinliklere attın.
7 Öfken üzerime çöktü, 2 Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. |iSela
8 Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, 2 İğrenç kıldın beni gözlerinde. 2 Kapalı kaldım, çıkamıyorum.
9 Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, 2 Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, 2 Ellerimi sana açıyorum.
10 Harikalarını ölülere mi göstereceksin? 2 Ölüler mi kalkıp seni övecek? |iSela
11 Sevgin mezarda, 2 Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?
12 Karanlıklarda harikaların, 2 Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?
13 Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, 2 Sabah duam sana varıyor.
14 Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, 2 Neden yüzünü benden gizliyorsun?
15 Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, 2 Dehşetlerinin altında tükendim.
16 Şiddetli gazabın üzerimden geçti, 2 Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.
17 Bütün gün su gibi kuşattılar beni, 2 Çevremi tümüyle sardılar.
18 Eşi dostu benden uzaklaştırdın, 2 Tek dostum karanlık kaldı.
1 A Song, a Psalm, by sons of Korah, to the Overseer, `Concerning the Sickness of Afflictions.` -- An instruction, by Heman the Ezrahite. O Jehovah, God of my salvation, Daily I have cried, nightly before Thee,
2 My prayer cometh in before Thee, Incline Thine ear to my loud cry,
3 For my soul hath been full of evils, And my life hath come to Sheol.
4 I have been reckoned with those going down [to] the pit, I have been as a man without strength.
5 Among the dead -- free, As pierced ones lying in the grave, Whom Thou hast not remembered any more, Yea, they by Thy hand have been cut off.
6 Thou hast put me in the lowest pit, In dark places, in depths.
7 Upon me hath Thy fury lain, And [with] all Thy breakers Thou hast afflicted. Selah.
8 Thou hast put mine acquaintance far from me, Thou hast made me an abomination to them, Shut up -- I go not forth.
9 Mine eye hath grieved because of affliction, I called Thee, O Jehovah, all the day, I have spread out unto Thee my hands.
10 To the dead dost Thou do wonders? Do Rephaim rise? do they thank Thee? Selah.
11 Is Thy kindness recounted in the grave? Thy faithfulness in destruction?
12 Are Thy wonders known in the darkness? And Thy righteousness in the land of forgetfulness?
13 And I, unto Thee, O Jehovah, I have cried, And in the morning doth my prayer come before Thee.
14 Why, O Jehovah, castest Thou off my soul? Thou hidest Thy face from me.
15 I [am] afflicted, and expiring from youth, I have borne Thy terrors -- I pine away.
16 Over me hath Thy wrath passed, Thy terrors have cut me off,
17 They have surrounded me as waters all the day, They have gone round against me together,
18 Thou hast put far from me lover and friend, Mine acquaintance [is] the place of darkness!