1 RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2 Beni güttü, 2 Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5 Beni kuşattı, 2 Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6 Çoktan ölmüş ölüler gibi 2 Beni karanlıkta yaşattı.
7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, 2 Zincirimi ağırlaştırdı.
8 Feryat edip yardım isteyince de 2 Duama set çekiyor.
9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, 2 Dolaştırdı yollarımı.
10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, 2 Gizlenmiş bir aslandır.
11 Yollarımı saptırdı, paraladı, 2 Mahvetti beni.
12 Yayını gerdi, okunu savurmak için 2 Beni nişangah olarak dikti.
13 Oklarını böbreklerime sapladı.
14 Halkımın önünde gülünç düştüm, 2 Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15 Beni acıya doyurdu, 2 Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, 2 Kül içinde diz çöktürdü bana.
17 Esenlik yüzü görmedi canım, 2 Mutluluğu unuttum.
18 Bu yüzden diyorum ki, 2 ‹‹Dermanım tükendi, 2 RABden umudum kesildi.››
19 Acımı, başıboşluğumu, 2 Pelinotuyla ödü anımsa!
20 Hâlâ onları düşünmekte 2 Ve sıkılmaktayım.
21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22 RABbin sevgisi hiç tükenmez, 2 Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.››
23 Her sabah tazelenir onlar, 2 Sadakatin büyüktür.
24 ‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım, 2 ‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.››
25 RAB kendisini bekleyenler, 2 Onu arayan canlar için iyidir.
26 RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28 RAB insana boyunduruk takınca, 2 İnsan tek başına oturup susmalı;
29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30 Kendisine vurana yanağını dönüp 2 Utanca doymalı;
31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32 Dert verse de, 2 Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, 2 İnsanları üzmez.
34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35 Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36 Davasında insana haksızlık etmeyi 2 Rab doğru görmez.
37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?
39 İnsan, yaşayan insan 2 Niçin günahlarının cezasından yakınır?
40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, 2 Yine RABbe dönelim.
41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:
42 ‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık, 2 Sen bağışlamadın.
43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, 2 Acımadan öldürdün.
44 Dualar sana erişmesin diye 2 Bulutları örtündün.
45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.››
48 Kırılan halkım yüzünden 2 Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51 Kentimdeki kızların halini gördükçe 2 Yüreğim sızlıyor.
52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, 2 Üzerime taş attılar.
54 Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim.
55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56 Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun.
57 Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin.
58 Davamı sen savundun, ya Rab, 2 Canımı kurtardın.
59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, 2 Davamı sen gör.
60 Benden nasıl öç aldıklarını, 2 Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61 Aşağılamalarını, ya RAB, 2 Çevirdikleri bütün dolapları, 2 Bana saldıranların dediklerini, 2 Gün boyu söylendiklerini duydun.
63 Oturup kalkışlarına bak, 2 Alay konusu oldum türkülerine.
64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
65 İnat etmelerini sağla, 2 Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.