1 I then, the prisoner in the Lord, make this request from my heart, that you will see that your behaviour is a credit to the position which God's purpose has given you,

2 With all gentle and quiet behaviour, taking whatever comes, putting up with one another in love;

3 Taking care to keep the harmony of the Spirit in the yoke of peace.

4 There is one body and one Spirit, even as you have been marked out by God in the one hope of his purpose for you;

5 One Lord, one faith, one baptism,

6 One God and Father of all, who is over all, and through all, and in all.

7 But to every one of us has grace been given in the measure of the giving of Christ.

8 For this reason he says, He went up on high, taking his prisoners with him, and gave freely to men.

9 (Now this, He went up, what is it but that he first went down into the lower parts of the earth?

10 He who went down is the same who went up far over all the heavens so that he might make all things complete.)

11 And he gave some as Apostles, and some, prophets; and some, preachers of the good news; and some to give care and teaching;

12 For the training of the saints as servants in the church, for the building up of the body of Christ:

13 Till we all come to the harmony of the faith, and of the knowledge of the Son of God, to full growth, to the full measure of Christ:

14 So that we may be no longer children, sent this way and that, turned about by every wind of teaching, by the twisting and tricks of men, by the deceits of error;

15 But saying true words in love, may come to full growth in him, who is the head, even Christ;

16 Through whom all the body, being rightly formed and united together, by the full working of every part, is increased to the building up of itself in love.

17 This I say, then, and give witness in the Lord, that you are to go no longer in the way of the Gentiles whose minds are turned to that which has no profit,

18 Whose thoughts are dark, to whom the life of God is strange because they are without knowledge, and their hearts have been made hard;

19 Who having no more power of feeling, have given themselves up to evil passions, to do all unclean things with overmuch desire.

20 For this was not the teaching of Christ which was given to you;

21 If in fact you gave ear to him, and were given teaching in him, even as what is true is made clear in Jesus:

22 That you are to put away, in relation to your earlier way of life, the old man, which has become evil by love of deceit;

23 And be made new in the spirit of your mind,

24 And put on the new man, to which God has given life, in righteousness and a true and holy way of living.

25 And so, putting away false words, let everyone say what is true to his neighbour: for we are parts one of another.

26 Be angry without doing wrong; let not the sun go down on your wrath;

27 And do not give way to the Evil One.

28 Let him who was a thief be so no longer, but let him do good work with his hands, so that he may have something to give to him who is in need.

29 Let no evil talk come out of your mouth, but only what is good for giving necessary teaching, and for grace to those who give ear.

30 And do not give grief to the Holy Spirit of God, by whom you were marked for the day of salvation.

31 Let all bitter, sharp and angry feeling, and noise, and evil words, be put away from you, with all unkind acts;

32 And be kind to one another, full of pity, having forgiveness for one another, even as God in Christ had forgiveness for you.

1 Mi do, malliberulo pro la Sinjoro, petegas vin, ke vi iradu inde je la voko, en kiu vi estas vokitaj,

2 kun ĉia humileco kaj mildeco, kun toleremeco, paciencante unu al alia en amo,

3 penante konservi la unuecon de la Spirito en la ligilo de paco.

4 Estas unu korpo, kaj unu Spirito, kiel ankaŭ vi estas vokitaj en unu espero de via voko;

5 unu Sinjoro, unu fido, unu bapto,

6 unu Dio kaj Patro de ĉiuj, kiu estas super ĉiuj, kaj tra ĉiuj, kaj en ĉiuj.

7 Sed al ĉiu el ni la graco estas donita, laŭ la mezuro de la dono de Kristo.

8 Tial li diras: Kiam li supreniris alten, li alkondukis kaptitojn, Kaj donis donacojn al homoj.

9 (Ĉi tio do:Li supreniris-kio ĝi estas krom tio, ke li ankaŭ antaŭe malsupreniris ĝis la profundaĵoj de la tero?

10 La malsuprenirinto-tiu sama estis la suprenirinto alte super ĉiuj ĉieloj, por plenigi ĉion.)

11 Kaj unujn li donis por esti apostoloj; aliajn, profetoj; aliajn, evangeliistoj; kaj aliajn, paŝtistoj kaj instruistoj;

12 por perfektigo de la sanktuloj, por la laboro de pastrado, por la konstruo de la korpo de Kristo,

13 ĝis ni ĉiuj atingos la unuecon de la fido kaj de la scio de la Filo de Dio, ĝis la homo perfekta, ĝis la mezuro de la matureco de la pleneco de Kristo;

14 por ke ni jam ne estu infanoj, onde ĵetataj kaj ĉirkaŭpelataj de ĉiu vento de doktrino, per ĵonglado de homoj, per ruzo laŭ artifiko de trompo;

15 sed parolante la veron en amo, ni ĉiel kreskadu en tiun, kiu estas la kapo, Kristo,

16 el kiu la tuta korpo, kunigita kaj kunfortikigita tra ĉiu artiko de la livera sistemo, per energio, laŭ la mezuro de ĉiu parto, faras kreskadon de la korpo, por la sinedifado en amo.

17 La jenon do mi diras, kaj protestas en la Sinjoro, ke vi ne plu iru tiel, kiel iras ankaŭ la nacianoj en la vanteco de siaj mensoj,

18 mallumigitaj en intelekto, fremdigitaj for de la vivo de Dio, pro la nescio, kiu estas en ili, pro la malmoleco de ilia koro;

19 kiuj, sensentiĝinte, fordonis sin al malĉasteco por la praktikado de ĉia malpureco kun avideco.

20 Sed vi ne tiel lernis Kriston;

21 se almenaŭ vi lin aŭdis, kaj en li estis instruitaj, kiel en Jesuo estas vero;

22 por ke vi formetu, rilate al antaŭa konduto, la malnovan homon, pereeman laŭ trompaj deziroj,

23 kaj renoviĝu rilate al la spirito de via menso,

24 kaj surmetu la novan homon, kreitan laŭ Dio en justeco kaj vera sankteco.

25 Pro tio, formetante malveron, ĉiu parolu veron kun sia proksimulo, ĉar ni estas membroj unu de alia.

26 Koleru kaj ne peku, la suno ne subiru sur via kolero;

27 ankaŭ ne donu lokon al la diablo.

28 Ŝtelinto ne plu ŝtelu, sed prefere li laboru, farante bonon per siaj manoj, por ke li havu ion por doni al bezonanto.

29 El via buŝo eliru neniu putra vorto, sed nur tio, kio estas bona, por konvena edifado, por ke ĝi donu gracon al la aŭdantoj.

30 Kaj ne ĉagrenu la Sanktan Spiriton de Dio, en kiu vi estis sigelitaj al la tago de elaĉeto.

31 Ĉia akreco kaj indigno kaj kolero kaj voĉbruado kaj kalumnio estu formetitaj el inter vi, kune kun ĉia malico;

32 kaj estu bonfaraj unu al alia, bonkoraj, pardonantaj unu al alia, kiel ankaŭ Dio en Kristo pardonis al vi.