1 Then Zophar the Naamathite made answer and said,

2 Are all these words to go unanswered? and is a man seen to be right because he is full of talk?

3 Are your words of pride to make men keep quiet? and are you to make sport, with no one to put you to shame?

4 You may say, My way is clean, and I am free from sin in your eyes.

5 But if only God would take up the word, opening his lips in argument with you;

6 And would make clear to you the secrets of wisdom, and the wonders of his purpose!

7 Are you able to take God's measure, to make discovery of the limits of the Ruler of all?

8 They are higher than heaven; what is there for you to do? deeper than the underworld, and outside your knowledge;

9 Longer in measure than the earth, and wider than the sea.

10 If he goes on his way, shutting a man up and putting him to death, who may make him go back from his purpose?

11 For in his eyes men are as nothing; he sees evil and takes note of it.

12 And so a hollow-minded man will get wisdom, when a young ass of the field gets teaching.

13 But if you put your heart right, stretching out your hands to him;

14 If you put far away the evil of your hands, and let no wrongdoing have a place in your tent;

15 Then truly your face will be lifted up, with no mark of sin, and you will be fixed in your place without fear:

16 For your sorrow will go from your memory, like waters flowing away:

17 And your life will be brighter than day; though it is dark, it will become like the morning.

18 And you will be safe because there is hope; after looking round, you will take your rest in quiet;

19 Sleeping with no fear of danger; and men will be desiring to have grace in your eyes;

20 But the eyes of the evil-doers will be wasting away; their way of flight is gone, and their only hope is the taking of their last breath.

1 Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

3 Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

4 Vi diras:Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

5 Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

6 Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

7 Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

8 Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

9 Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

10 Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

11 Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

12 Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

13 Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

14 Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

15 Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

16 Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

17 Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

18 Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

19 Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

20 Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.