1 And Eliphaz the Temanite made answer and said,

2 Will a wise man make answer with knowledge of no value, or will he give birth to the east wind?

3 Will he make arguments with words in which is no profit, and with sayings which have no value?

4 Truly, you make the fear of God without effect, so that the time of quiet worship before God is made less by your outcry.

5 For your mouth is guided by your sin, and you have taken the tongue of the false for yourself.

6 It is by your mouth, even yours, that you are judged to be in the wrong, and not by me; and your lips give witness against you.

7 Were you the first man to come into the world? or did you come into being before the hills?

8 Were you present at the secret meeting of God? and have you taken all wisdom for yourself?

9 What knowledge have you which we have not? is there anything in your mind which is not in ours?

10 With us are men who are grey-haired and full of years, much older than your father.

11 Are the comforts of God not enough for you, and the gentle word which was said to you?

12 Why is your heart uncontrolled, and why are your eyes lifted up;

13 So that you are turning your spirit against God, and letting such words go out of your mouth?

14 What is man, that he may be clean? and how may the son of woman be upright?

15 Truly, he puts no faith in his holy ones, and the heavens are not clean in his eyes;

16 How much less one who is disgusting and unclean, a man who takes in evil like water!

17 Take note and give ear to my words; and I will say what I have seen:

18 (The things which wise men have got from their fathers, and have not kept secret from us;

19 For only to them was the land given, and no strange people were among them:)

20 The evil man is in pain all his days, and the number of the years stored up for the cruel is small.

21 A sound of fear is in his ears; in time of peace destruction will come on him:

22 He has no hope of coming safe out of the dark, and his fate will be the sword;

23 He is wandering about in search of bread, saying, Where is it? and he is certain that the day of trouble is ready for him:

24 He is greatly in fear of the dark day, trouble and pain overcome him:

25 Because his hand is stretched out against God, and his heart is lifted up against the Ruler of all,

26 Running against him like a man of war, covered by his thick breastplate; even like a king ready for the fight,

27 Because his face is covered with fat, and his body has become thick;

28 And he has made his resting-place in the towns which have been pulled down, in houses where no man had a right to be, whose fate was to become masses of broken walls.

29 He does not get wealth for himself, and is unable to keep what he has got; the heads of his grain are not bent down to the earth.

30 He does not come out of the dark; his branches are burned by the flame, and the wind takes away his bud.

31 Let him not put his hope in what is false, falling into error: for he will get deceit as his reward.

32 His branch is cut off before its time, and his leaf is no longer green.

33 He is like a vine whose grapes do not come to full growth, or an olive-tree dropping its flowers.

34 For the band of the evil-doers gives no fruit, and the tents of those who give wrong decisions for reward are burned with fire.

35 Evil has made them with child, and they give birth to trouble; and the fruit of their body is shame for themselves.

1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

3 Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

4 Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

5 Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

6 Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

7 Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

8 Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

9 Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

10 Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

11 Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

12 Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

13 Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

14 Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

15 Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

16 Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

17 Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

18 Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

19 Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

20 Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

21 Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

22 Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

23 Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

24 Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

25 Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

26 Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

27 Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

28 Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

29 Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

30 Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

31 La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

32 Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

33 Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

34 Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

35 Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.