1 Then Bildad the Shuhite made answer and said,
2 How long will it be before you have done talking? Get wisdom, and then we will say what is in our minds.
3 Why do we seem as beasts in your eyes, and as completely without knowledge?
4 But come back, now, come: you who are wounding yourself in your passion, will the earth be given up because of you, or a rock be moved out of its place?
5 For the light of the sinner is put out, and the flame of his fire is not shining.
6 The light is dark in his tent, and the light shining over him is put out.
7 The steps of his strength become short, and by his design destruction overtakes him.
8 His feet take him into the net, and he goes walking into the cords.
9 His foot is taken in the net; he comes into its grip.
10 The twisted cord is put secretly in the earth to take him, and the cord is placed in his way.
11 He is overcome by fears on every side, they go after him at every step.
12 His strength is made feeble for need of food, and destruction is waiting for his falling footstep.
13 His skin is wasted by disease, and his body is food for the worst of diseases.
14 He is pulled out of his tent where he was safe, and he is taken away to the king of fears.
15 In his tent will be seen that which is not his, burning stone is dropped on his house.
16 Under the earth his roots are dry, and over it his branch is cut off.
17 His memory is gone from the earth, and in the open country there is no knowledge of his name.
18 He is sent away from the light into the dark; he is forced out of the world.
19 He has no offspring or family among his people, and in his living-place there is no one of his name.
20 At his fate those of the west are shocked, and those of the east are overcome with fear.
21 Truly, these are the houses of the sinner, and this is the place of him who has no knowledge of God.
1 Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.
3 Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?
4 Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?
5 La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.
6 La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.
7 Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.
8 Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.
9 La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.
10 Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.
11 De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.
12 Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.
13 Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.
14 Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.
15 Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.
16 Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.
17 La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.
18 Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.
19 Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.
20 La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.
21 Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.