1 Then Job made answer and said,

2 Give attention with care to my words; and let this be your comfort.

3 Let me say what is in my mind, and after that, go on making sport of me.

4 As for me, is my outcry against man? is it then to be wondered at if my spirit is troubled?

5 Take note of me and be full of wonder, put your hand on your mouth.

6 At the very thought of it my flesh is shaking with fear.

7 Why is life given to the evil-doers? why do they become old and strong in power?

8 Their children are ever with them, and their offspring before their eyes.

9 Their houses are free from fear, and the rod of God does not come on them.

10 Their ox is ready at all times to give seed; their cow gives birth, without dropping her young.

11 They send out their young ones like a flock, and their children have pleasure in the dance,

12 They make songs to the instruments of music, and are glad at the sound of the pipe.

13 Their days come to an end without trouble, and suddenly they go down to the underworld.

14 Though they said to God, Go away from us, for we have no desire for the knowledge of your ways.

15 What is the Ruler of all, that we may give him worship? and what profit is it to us to make prayer to him?

16 Truly, is not their well-being in their power? (The purpose of the evil-doers is far from me.)

17 How frequently is the light of the evil-doers put out, or does trouble come on them? how frequently does his wrath take them with cords?

18 How frequently are they as dry stems before the wind, or as grass taken away by the storm-wind?

19 You say, God keeps punishment stored up for his children. Let him send it on the man himself, so that he may have the punishment of it!

20 Let his eyes see his trouble, and let him be full of the wrath of the Ruler of all!

21 For what interest has he in his house after him, when the number of his months is ended?

22 Is anyone able to give teaching to God? for he is the judge of those who are on high.

23 One comes to his end in complete well-being, full of peace and quiet:

24 His buckets are full of milk, and there is no loss of strength in his bones.

25 And another comes to his end with a bitter soul, without ever tasting good.

26 Together they go down to the dust, and are covered by the worm.

27 See, I am conscious of your thoughts, and of your violent purposes against me;

28 For you say, Where is the house of the ruler, and where is the tent of the evil-doer?

29 Have you not put the question to the travellers, and do you not take note of their experience?

30 How the evil man goes free in the day of trouble, and has salvation in the day of wrath?

31 Who will make his way clear to his face? and if he has done a thing, who gives him punishment for it?

32 He is taken to his last resting-place, and keeps watch over it.

33 The earth of the valley covering his bones is sweet to him, and all men come after him, as there were unnumbered before him.

34 Why then do you give me comfort with words in which there is no profit, when you see that there is nothing in your answers but deceit?

1 Ijob respondis kaj diris:

2 Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

4 Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

8 Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

12 Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

13 Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

14 Kaj tamen ili diras al Dio:Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

17 Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

18 Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

19 Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

21 Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

22 Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

26 Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

28 Vi diros:Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

29 Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

30 En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

31 Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

33 Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

34 Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?