1 But on the first day of the week, at dawn, they came to the place where his body had been put, taking the spices which they had got ready.
2 And they saw that the stone had been rolled away.
3 And they went in, but the body of the Lord Jesus was not there.
4 And while they were in doubt about it, they saw two men in shining clothing by them:
5 And while their faces were bent down to the earth in fear, these said to them, Why are you looking for the living among the dead?
6 He is not here, he has come back to life: have in mind what he said to you when he was still in Galilee, saying,
7 The Son of man will be given up into the hands of evil-doers, and be put to death on the cross, and on the third day he will come back to life.
8 And his words came back into their minds,
9 And they went away from that place and gave an account of all these things to the eleven disciples and all the others.
10 Now they were Mary Magdalene, and Joanna, and Mary, the mother of James: and the other women with them said these things to the Apostles.
11 But these words seemed foolish to them, and they had no belief in them.
12 But Peter got up and went to the place where the body had been put, and looking in he saw nothing but the linen cloths, and he went to his house full of wonder at what had taken place.
13 And then, two of them, on that very day, were going to a little town named Emmaus, which was about seven miles from Jerusalem.
14 And they were talking together about all those things which had taken place.
15 And while they were talking and questioning together, Jesus himself came near and went with them.
16 But their eyes were not open that they might have knowledge of him.
17 And he said to them, What are you talking about together while you go?
18 Then stopping, and looking sadly at him, one of them, named Cleopas, said to him, Are you the only man living in Jerusalem who has not had news of the things which have taken place there at this time?
19 And he said to them, What things? And they said, The things to do with Jesus of Nazareth, who was a prophet, great in his acts and his words, before God and all the people:
20 And how the chief priests and our rulers gave him up to be put to death on the cross.
21 But we were hoping that he would be the Saviour of Israel. In addition to all this he has now let three days go by from the time when these things took place;
22 And certain women among us gave us cause for wonder, for they went early to the place where his body had been put,
23 And it was not there; then they came saying that they had seen a vision of angels who said that he was living.
24 And some of those who were with us went to the place, and saw that it was as the women had said, but him they did not see.
25 And he said, O foolish men! how slow you are to give belief to what the prophets have said.
26 Was it not necessary for the Christ to go through these things, and to come into his glory?
27 And he made clear to them all the things in the Writings, from Moses and from all the prophets, which had to do with himself.
28 And they came near the town to which they were going, and he seemed as if he was going on;
29 But they kept him back, saying, Do not go, for evening is near, the day is almost gone. And he went in with them.
30 And when he was seated with them at table, he took the bread, and said words of blessing and, making division of it, he gave it to them.
31 And then their eyes were open, and they had knowledge of him, but he went from their view.
32 And they said to one another, Were not our hearts burning in us while he was talking to us on the way, making clear to us the holy Writings?
33 And that very hour they got up and went back to Jerusalem, where the eleven and the others had come together.
34 And they said to them, The Lord has truly come back to life again, and Simon has seen him.
35 And they gave an account of the things which had taken place on the way, and how, when he gave them bread, they had knowledge of him.
36 And while they were saying these things, he himself was among them, and said to them, Peace be with you!
37 But they were full of fear, being of the opinion that they were seeing a spirit.
38 And he said to them, Why are you troubled, and why are your hearts full of doubt?
39 See; my hands and my feet: it is I myself; put your hands on me and make certain; for a spirit has not flesh and bones as you see that I have.
40 And when he had said this, he let them see his hands and his feet.
41 And because, for joy and wonder, they were still in doubt, he said to them, Have you any food here?
42 And they gave him a bit of cooked fish.
43 And before their eyes he took a meal.
44 And he said to them, These are the words which I said to you when I was still with you, how it was necessary for all the things which are in the writings of Moses and the prophets and in the Psalms about me, to be put into effect.
45 Then he made the holy Writings clear to their minds.
46 And he said to them, So it is in the Writings that the Christ would undergo death, and come back to life again on the third day;
47 And that teaching about a change of heart and forgiveness of sins is to be given to Jerusalem first and to all nations in his name.
48 You are witnesses of these things.
49 And now I will send to you what my father has undertaken to give you, but do not go from the town, till the power from heaven comes to you.
50 And he took them out till they were near Bethany, and lifting up his hands, he gave them a blessing.
51 And while he was doing so, he went from them and was taken up into heaven.
52 And they gave him worship and went back to Jerusalem with great joy.
53 And they were in the Temple at all times, giving praise to God.
1 Kaj la unuan tagon de la semajno, ĉe frua tagiĝo, ili venis al la tombo, alportante la aromaĵojn, kiujn ili preparis.
2 Kaj ili trovis la ŝtonon derulita for de la tombo.
3 Kaj enirinte, ili ne trovis la korpon de la Sinjoro Jesuo.
4 Kaj dum ili embarasiĝis pri tio, jen apud ili staris du viroj en brilaj vestoj;
5 kaj dum ili timis kaj kliniĝis vizaĝaltere, tiuj demandis ilin:Kial vi serĉas la vivanton inter la mortintoj?
6 Li ne estas ĉi tie, sed leviĝis; memoru, kiamaniere li parolis al vi, kiam li estis ankoraŭ en Galileo,
7 dirante, ke la Filo de homo devas esti transdonita en la manojn de pekuloj kaj esti krucumita, kaj la trian tagon releviĝi.
8 Kaj ili rememoris liajn vortojn;
9 kaj reveninte de la tombo, ili rakontis ĉion tion al la dek unu kaj al ĉiuj ceteraj.
10 Kaj ili estis Maria Magdalena, kaj Joana, kaj Maria, la patrino de Jakobo; kaj la ceteraj virinoj kun ili rakontis tion al la apostoloj.
11 Kaj tiuj vortoj ŝajnis al ili kiel babilado, kaj ili ne kredis al la virinoj.
12 Sed Petro leviĝis kaj kuris al la tombo, kaj kliniĝinte, vidis la tolaĵojn solajn, kaj li foriris, mirante en si pri tio, kio okazis.
13 Kaj jen du el ili iris en tiu sama tago al vilaĝo nomata Emaus, kiu estas malproksime de Jerusalem sesdek stadiojn.
14 Kaj ili interparolis inter si pri ĉio tio, kio okazis.
15 Kaj dum ili interparolis kaj diskutis inter si, Jesuo mem alproksimiĝis kaj iris kun ili.
16 Sed iliaj okuloj estis malhelpataj tiel, ke ili lin ne rekonis.
17 Kaj li diris al ili:Kiaj vortoj estas tiuj, kiujn vi interŝanĝas, dum vi iras? Kaj ili haltis, kun malgaja mieno.
18 Kaj unu el ili, nomata Kleopas, responde diris al li:Ĉu nur vi sola loĝas en Jerusalem, kaj ne scias tion, kio tie okazis en ĉi tiuj tagoj?
19 Kaj li diris al ili:Kion? Kaj ili diris al li:Pri Jesuo, la Nazaretano, kiu estis profeto potenca age kaj parole antaŭ Dio kaj la tuta popolo;
20 kaj kiel la ĉefpastroj kaj niaj regantoj transdonis lin por kondamno al morto, kaj lin krucumis.
21 Sed ni esperis, ke li estas tiu, kiu elaĉetos Izraelon. Kaj plie, krom ĉio tio, hodiaŭ estas jam la tria tago, de kiam tio okazis.
22 Ankaŭ mirigis nin iuj virinoj el inter ni, kiuj estis frumatene apud la tombo,
23 kaj ne trovinte lian korpon, revenis, dirante, ke ili ankaŭ vidis vizion de anĝeloj, kiuj diris, ke li vivas.
24 Kaj iuj el nia kunularo iris al la tombo, kaj trovis tiel, kiel diris la virinoj; sed lin ili ne vidis.
25 Kaj li diris al ili:Ho malsaĝuloj kaj kore malviglaj por kredi ĉion, kion la profetoj antaŭparolis!
26 Ĉu la Kristo ne devis suferi ĉion tion, kaj eniri en sian gloron?
27 Kaj komencante de Moseo kaj de ĉiuj profetoj, li klarigis al ili el ĉiuj Skriboj la dirojn pri li mem.
28 Kaj ili alproksimiĝis al la vilaĝo, kien ili iris, kaj li ŝajnigis al ili, kvazaŭ li pluen iros.
29 Kaj ili retenis lin, dirante:Restu ĉe ni, ĉar estas preskaŭ vespere, kaj la tago jam malkreskas. Kaj li eniris, por resti ĉe ili.
30 Kaj dum li sidis kun ili ĉe manĝo, li prenis panon, kaj ĝin benis kaj dispecigis kaj donis al ili.
31 Kaj iliaj okuloj malfermiĝis, kaj ili rekonis lin, kaj li fariĝis nevidebla por ili.
32 Kaj ili diris unu al alia:Ĉu nia koro ne brulis en ni, dum li parolis kun ni sur la vojo, dum li klarigis al ni la Skribojn?
33 Kaj leviĝinte en tiu sama horo, ili reiris al Jerusalem, kaj trovis la dek unu kunvenintaj, kun siaj kunuloj, kaj dirantaj:
34 La Sinjoro vere leviĝis, kaj aperis al Simon.
35 Kaj ili rakontis tion, kio okazis sur la vojo, kaj kiamaniere li rekoniĝis al ili en la dispecigo de pano.
36 Kaj dum ili priparolis tion, li mem staris meze de ili, kaj diris al ili:Paco al vi.
37 Sed terurite kaj timigite, ili supozis, ke ili vidas spiriton.
38 Kaj li diris al ili:Kial vi maltrankviliĝas? kaj kial diskutoj leviĝas en viaj koroj?
39 Vidu miajn manojn kaj miajn piedojn, ke ĝi estas mi mem; palpu min kaj vidu; ĉar spirito ne havas karnon kaj ostojn, kiel vi vidas min havanta.
40 Kaj tion dirinte, li montris al ili siajn manojn kaj siajn piedojn.
41 Kaj dum ili ankoraŭ ne kredis pro ĝojo, kaj miris, li demandis ilin:Ĉu vi havas ian manĝaĵon ĉi tie?
42 Kaj ili donis al li pecon de rostita fiŝo.
43 Kaj li prenis, kaj manĝis antaŭ ili.
44 Kaj li diris al ili:Jen estas miaj vortoj, kiujn mi parolis al vi, kiam mi ankoraŭ estis ĉe vi, ke devas plenumiĝi ĉio, kio estas skribita pri mi en la leĝo de Moseo kaj en la profetoj kaj en la psalmoj.
45 Tiam li malfermis ilian menson, por ke ili komprenu la Skribojn;
46 kaj li diris al ili:Tiel estas skribite, ke la Kristo devas suferi, kaj leviĝi el la mortintoj la trian tagon;
47 kaj ke pento kaj pardonado de pekoj estu predikataj en lia nomo al ĉiuj nacioj, komencante ĉe Jerusalem.
48 Vi estas atestantoj pri tio.
49 Kaj jen mi elsendos sur vin la promeson de mia Patro; sed restu en la urbo, ĝis vi vestiĝos per potenco de supre.
50 Kaj li elkondukis ilin ĝis apud Betania, kaj, levinte siajn manojn, li benis ilin.
51 Kaj dum li benis ilin, li foriĝis de ili kaj estis suprenportita en la ĉielon.
52 Kaj adorkliniĝinte al li, ili revenis al Jerusalem kun granda ĝojo;
53 kaj estis konstante en la templo, glorante Dion.