Lucas 7 - Bíblia Online

After he had come to the end of all his words in the hearing of the people, he went into Capernaum. 
And a certain captain had a servant who was very dear to him; this servant was ill and near to death. 
And when news of Jesus came to his ears, he sent to him rulers of the Jews, requesting that he would come and make his servant well. 
And they, when they came to Jesus, made their request warmly, saying, 
It is right for you to do this for him, because he is a friend to our nation, and himself has put up a Synagogue for us. 
And Jesus went with them. And when he was not far from the house, the man sent friends to him, saying, Lord, do not give yourself trouble: for I am not important enough for you to come into my house: 
And I had the feeling that I was not even good enough to come to you: but say the word only, and my servant will be well. 
For I, myself, am a man under authority, having men under me; and I say to this one, Go, and he goes; and to another, Come, and he comes; and to my servant, Do this, and he does it. 
And when these things were said to Jesus, he was surprised, and, turning to the mass of people coming after him, said, I have not seen such great faith, no, not in Israel. 
And when those who were sent came back to the house they saw that the servant was well. 
And it came about, after a little time, that he went to a town named Nain; and his disciples went with him, and a great number of people. 
Now when he came near the door of the town, a dead man was being taken out, the only son of his mother, who was a widow: and a great number of people from the town were with her. 
And when the Lord saw her, he had pity on her and said to her, Be not sad. 
And he came near, and put his hand on the stretcher where the dead man was: and those who were moving it came to a stop. And he said, Young man, I say to you, Get up. 
And the dead man got up, and words came from his lips. And he gave him to his mother. 
And fear came on all, and they gave praise to God, saying, A great prophet is among us: and, God has given thought to his people. 
And this story about him went through all Judaea and the places round about. 
And the disciples of John gave him an account of all these things. 
Then John sent two of his disciples to the Lord, saying, Are you he who is to come, or are we waiting for another? 
And when the men came to him they said, John the Baptist has sent us to you, saying, Are you he who is to come, or are we waiting for another? 
At that time, he made a number of people free from their diseases and their pains, and from evil spirits; and to others who were blind he gave back the use of their eyes. 
And answering them he said, Go back and give news to John of what you have seen, and the things which have come to your ears; the blind now see, those who had no power in their legs are walking, lepers are made clean, those who had no hearing now have their ears open, dead men come to life again, and the poor have the good news given to them. 
And a blessing will be on him who has no doubts about me. 
And when the men who were sent by John had gone away, he said to the people, about John, What did you go out into the waste land to see? a tall stem moving in the wind? 
But what did you go out to see? a man in soft clothing? See now, those who have beautiful clothing and delicate food are in kings' houses. 
But what did you go out to see? a prophet? Yes, I say to you, and more than a prophet. 
This is he of whom it has been said, See, I send my servant before your face, who will make ready your way before you. 
I say to you, Among all the sons of women, not one is greater than John: but he who is least in the kingdom of God is greater than he. 
(And all the people, and the tax-farmers, to whom John had given baptism, when they had knowledge of these things, gave glory to God. 
But the Pharisees and the teachers of the law were against the purpose of God for themselves, not having had his baptism.) 
What comparison am I to make of the men of this generation? what are they like? 
They are like children who are seated in the market-place, crying out to one another, and saying, We made music for you, but you did not take part in the dance; we gave cries of sorrow, but you were not sad. 
For John the Baptist came, taking no food or drink, and you say, He has an evil spirit. 
The Son of man came feasting, and you say, Here is a lover of food and wine, a friend of tax-farmers and sinners. 
But wisdom is judged to be right by all her children. 
And one of the Pharisees made a request that he would take a meal with him. And he went into the Pharisee's house and took his seat at the table. 
And there was a woman in the town who was a sinner; and when she had news that he was a guest in the Pharisee's house, she took a bottle of perfume, 
And went in and took her place at the back of him, near his feet, weeping, so that his feet were washed with the drops from her eyes, and with her hair she made them dry, and kissing his feet she put the perfume on them. 
Now when the Pharisee in whose house he was saw it, he said to himself, This man, if he was a prophet, would be conscious what sort of woman this is who has put her hands on him, that she is a sinner. 
And Jesus, answering, said, Simon, I have something to say to you. And he said, Master, say on. 
And he said, Two men were in debt to a certain man of business: one had a debt of five hundred pence, and the other of fifty. 
When they were unable to make payment, he made the two of them free of their debts. Which of them, now, will have the greater love for him? 
Simon, in answer, said, It seems he whose debt was greater. And he said, Your decision is right. 
And turning to the woman he said to Simon, You see this woman? I came into your house; you did not give me water for my feet: but she has been washing my feet with the drops from her eyes, and drying them with her hair. 
You did not give me a kiss: but she, from the time when I came in, has gone on kissing my feet. 
You put no oil on my head: but she has put perfume on my feet. 
And so I say to you, She will have forgiveness for her sins which are great in number, because of her great love: but he who has small need of forgiveness gives little love. 
And he said to her, You have forgiveness for your sins. 
And those who were seated at table with him said to themselves, Who is this who even gives forgiveness of sins? 
And he said to the woman, By your faith you have salvation; go in peace. 

Fininte ĉiujn siajn dirojn en la oreloj de la popolo, li eniris en Kapernaumon. 
Kaj sklavo de unu centestro, kiu estis kara por li, estis malsana kaj preskaŭ mortanta. 
Kaj aŭdinte pri Jesuo, tiu sendis al li pliaĝulojn de la Judoj, por peti, ke li venu, por savi lian sklavon. 
Kaj veninte al Jesuo, ili insiste petegis, dirante:Li estas inda, ke vi faru al li tiun komplezon; 
ĉar li amas nian nacion, kaj li mem konstruigis por ni la sinagogon. 
Kaj Jesuo ekiris kun ili. Kaj kiam li estis ne malproksime de la domo, la centestro sendis al li amikojn, por diri al li:Sinjoro, ne ĝenu vin; ĉar mi ne estas inda, ke vi venu sub mian tegmenton; 
pro tio mi ne opiniis min inda veni al vi. Sed vorton parolu, kaj mia knabo saniĝos. 
Ĉar mi ankaŭ estas homo metita sub aŭtoritato, havante sub mi soldatojn; kaj mi diras al ĉi tiu:Iru; kaj li iras; kaj al alia:Venu; kaj li venas; kaj al mia sklavo:Faru ĉi tion; kaj li ĝin faras. 
Kaj kiam Jesuo tion aŭdis, li miris pri li, kaj sin turninte, diris al la homamaso, lin sekvanta:Mi diras al vi:Eĉ en Izrael mi ne trovis tiom da fido. 
Kaj la senditoj, reveninte al la domo, trovis la sklavon sana. 
Kaj post nelonge li iris al urbo nomata Nain, kaj akompanis lin liaj disĉiploj kaj granda homamaso. 
Kaj kiam li alproksimiĝis al la pordego de la urbo, jen oni elportis mortinton, la solan filon de lia patrino, kaj ŝi estis vidvino; kaj granda homamaso el la urbo estis kun ŝi. 
Kaj kiam la Sinjoro ŝin vidis, li kortuŝiĝis pri ŝi, kaj diris al ŝi:Ne ploru. 
Kaj li alproksimiĝis, kaj tuŝis la portilon, kaj la portantoj haltis. Kaj li diris:Junulo, mi diras al vi:Leviĝu. 
Kaj la mortinto side leviĝis kaj komencis paroli. Kaj li donis lin al lia patrino. 
Kaj timo kaptis ĉiujn; kaj ili gloris Dion, dirante:Granda profeto leviĝis inter ni; kaj:Dio vizitis Sian popolon. 
Kaj ĉi tiu famo pri li eliris tra la tuta Judujo, kaj tra la tuta ĉirkaŭaĵo. 
Kaj la disĉiploj de Johano sciigis lin pri ĉio tio. 
Kaj Johano, alvokinte al si du el siaj disĉiploj, sendis ilin al la Sinjoro, por diri:Ĉu vi estas la venonto, aŭ ĉu ni atendu alian? 
Kaj kiam la viroj alvenis al li, ili diris:Johano, la Baptisto, sendis nin al vi, por diri:Ĉu vi estas la venonto, aŭ ĉu ni atendu alian? 
En tiu horo li sanigis multajn je malsanoj kaj pestoj kaj malbonaj spiritoj; kaj al multaj blinduloj li redonis vidpovon. 
Kaj li respondis kaj diris al ili:Iru kaj sciigu Johanon pri tio, kion vi vidis kaj aŭdis:blinduloj vidas, lamuloj marŝas, lepruloj estas purigitaj, kaj surduloj aŭdas, mortintoj leviĝas, al malriĉuloj evangelio estas predikata. 
Kaj feliĉa estas ĉiu, kiu ne falpuŝiĝas pro mi. 
Kaj kiam la senditoj de Johano foriris, li komencis paroli al la homamasoj pri Johano:Kion vi eliris en la dezerton, por rigardi? ĉu junkon skuatan de la vento? 
Sed kion vi eliris, por vidi? ĉu homon per mola vestaro vestitan? Jen tiuj, kiuj portas luksan vestaron kaj delikate vivadas, troviĝas en domoj de reĝoj. 
Sed kion vi eliris, por vidi? ĉu profeton? Jes, mi diras al vi, kaj multe pli ol profeton. 
Ĉar li estas tiu, pri kiu estas skribite: Jen Mi sendos Mian anĝelon antaŭ via vizaĝo, Kaj li preparos antaŭ vi vian vojon. 
Mi diras al vi:Inter naskitoj de virinoj estas neniu pli granda ol Johano; tamen tiu, kiu estas nur malgranda en la regno de Dio, estas pli granda ol li. 
Kaj la tuta popolo kaj la impostistoj, aŭdinte, pravigis Dion, ĉar ili ricevis la bapton de Johano. 
Sed la Fariseoj kaj la leĝistoj rifuzis por si la intencon de Dio, ĉar ili ne estis baptitaj de li. 
Al kio do mi komparos la homojn de ĉi tiu generacio? kaj al kio ili similas? 
Ili similas al infanoj, kiuj sidas sur la placo kaj vokas unu al alia, dirante:Ni flutis al vi, kaj vi ne dancis; ni lamentis, kaj vi ne ploris. 
Ĉar Johano, la Baptisto, venis, nek manĝante panon nek trinkante vinon; kaj vi diras:Li havas demonon. 
La Filo de homo venis, manĝante kaj trinkante; kaj vi diras:Jen manĝegulo kaj vindrinkulo, amiko de impostistoj kaj pekuloj! 
Kaj la saĝeco estas pravigita de ĉiuj siaj infanoj. 
Kaj unu el la Fariseoj petis lin, ke li manĝu kun li. Kaj li eniris en la domon de la Fariseo, kaj sidiĝis ĉe manĝo. 
Kaj jen estis en la urbo virino pekulino; kaj kiam ŝi eksciis, ke Jesuo sidas ĉe manĝo en la domo de la Fariseo, ŝi alportis alabastran vazon da ŝmiraĵo, 
kaj starante malantaŭe ĉe liaj piedoj, plorante, ŝi komencis priverŝi liajn piedojn per siaj larmoj, kaj viŝis ilin per la haroj de sia kapo, kaj kisadis liajn piedojn, kaj ŝmiris ilin per la ŝmiraĵo. 
Kaj kiam la Fariseo, kiu lin invitis, tion vidis, li parolis en si, dirante:Ĉi tiu, se li estus profeto, ja scius, kiu kaj kia virino lin tuŝas, ke ŝi estas pekulino. 
Kaj responde Jesuo diris al li:Simon, mi havas ion diri al vi. Kaj li diris:Majstro, parolu. 
Unu pruntedoninto havis du ŝuldantojn; unu ŝuldis kvincent denarojn, kaj la alia kvindek. 
Kiam ili havis nenion, per kio pagi, li pardonis al ambaŭ la ŝuldon. Kiu el ili do lin pli amos? 
Simon responde diris:Tiu, mi supozas, al kiu li pardonis la pli grandan ŝuldon. Kaj li diris al li:Vi prave juĝis. 
Kaj sin turnante al la virino, li diris al Simon:Ĉu vi vidas ĉi tiun virinon? Mi eniris en vian domon, vi ne donis al mi akvon por la piedoj; sed ŝi priverŝis miajn piedojn per siaj larmoj kaj viŝis ilin per siaj haroj. 
Vi ne donis al mi kison; sed ŝi, de la tempo, kiam mi eniris, ne ĉesis kisadi miajn piedojn. 
Vi ne ŝmiris mian kapon per oleo; sed ŝi ŝmiris miajn piedojn per ŝmiraĵo. 
Pro tio mi diras al vi:Ŝiaj pekoj, kiuj estas multaj, estas pardonitaj; ĉar ŝi multe amis; sed al kiu malmulto estas pardonita, tiu malmulte amas. 
Kaj li diris al ŝi:Viaj pekoj estas pardonitaj. 
Kaj tiuj, kiuj sidis ĉe manĝo kun li, komencis diri inter si:Kiu estas ĉi tiu, kiu eĉ pardonas pekojn? 
Kaj li diris al la virino:Via fido vin savis; iru en pacon. 

Lucas 8

Veja também

O papel da mulher na Bíblia e na Igreja: uma perspectiva bíblica

A parábola do Bom Samaritano e o Amor ao Próximo