1 In that hour the disciples came to Jesus, saying, Who is greatest in the kingdom of heaven?

2 And he took a little child, and put him in the middle of them,

3 And said, Truly, I say to you, If you do not have a change of heart and become like little children, you will not go into the kingdom of heaven.

4 Whoever, then, will make himself as low as this little child, the same is the greatest in the kingdom of heaven.

5 And whoever gives honour to one such little child in my name, gives honour to me:

6 But whoever is a cause of trouble to one of these little ones who have faith in me, it would be better for him to have a great stone fixed to his neck, and to come to his end in the deep sea.

7 A curse is on the earth because of trouble! for it is necessary for trouble to come; but unhappy is that man through whom the trouble comes.

8 And if your hand or your foot is a cause of trouble, let it be cut off and put it away from you: it is better for you to go into life with the loss of a hand or a foot than, having two hands or two feet, to go into the eternal fire.

9 And if your eye is a cause of trouble to you, take it out, and put it away from you: it is better for you to go into life with one eye than, having two eyes, to go into the hell of fire.

10 Let it not seem to you that one of these little ones is of no value; for I say to you that in heaven their angels see at all times the face of my Father in heaven.

11 []

12 What would you say now? if a man has a hundred sheep, and one of them has gone wandering away, will he not let the ninety-nine be, and go to the mountains in search of the wandering one?

13 And if he comes across it, truly I say to you, he has more joy over it than over the ninety-nine which have not gone out of the way.

14 Even so it is not the pleasure of your Father in heaven for one of these little ones to come to destruction.

15 And if your brother does wrong to you, go, make clear to him his error between you and him in private: if he gives ear to you, you have got your brother back again.

16 But if he will not give ear to you, take with you one or two more, that by the lips of two or three witnesses every word may be made certain.

17 And if he will not give ear to them, let it come to the hearing of the church: and if he will not give ear to the church, let him be to you as a Gentile and a tax-farmer.

18 Truly I say to you, Whatever things are fixed by you on earth will be fixed in heaven: and whatever you make free on earth will be made free in heaven.

19 Again, I say to you, that if two of you are in agreement on earth about anything for which they will make a request, it will be done for them by my Father in heaven.

20 For where two or three are come together in my name, there am I among them.

21 Then Peter came and said to him, Lord, what number of times may my brother do wrong against me, and I give him forgiveness? till seven times?

22 Jesus says to him, I say not to you, Till seven times; but, Till seventy times seven.

23 For this reason the kingdom of heaven is like a king, who went over his accounts with his servants.

24 And at the start, one came to him who was in his debt for ten thousand talents.

25 And because he was not able to make payment, his lord gave orders for him, and his wife, and his sons and daughters, and all he had, to be given for money, and payment to be made.

26 So the servant went down on his face and gave him worship, saying, Lord, give me time to make payment and I will give you all.

27 And the lord of that servant, being moved with pity, let him go, and made him free of the debt.

28 But that servant went out, and meeting one of the other servants, who was in debt to him for one hundred pence, he took him by the throat, saying, Make payment of your debt.

29 So that servant went down on his face, requesting him and saying, Give me time and I will make payment to you.

30 And he would not: but went and put him into prison till he had made payment of the debt.

31 So when the other servants saw what was done they were very sad, and came and gave word to their lord of what had been done.

32 Then his lord sent for him and said, You evil servant; I made you free of all that debt, because of your request to me:

33 Was it not right for you to have mercy on the other servant, even as I had mercy on you?

34 And his lord was very angry, and put him in the hands of those who would give him punishment till he made payment of all the debt.

35 So will my Father in heaven do to you, if you do not everyone, from your hearts, give forgiveness to his brother.

1 En tiu horo la disĉiploj venis al Jesuo, dirante:Kiu do estas la plej granda en la regno de la ĉielo?

2 Kaj alvokinte al si infanon, li starigis ĝin meze de ili,

3 kaj diris:Vere mi diras al vi:Se vi ne turniĝos kaj ne fariĝos kiel infanoj, vi neniel eniros en la regnon de la ĉielo.

4 Kiu do humiligos sin, kiel ĉi tiu infano, tiu estas la plej granda en la regno de la ĉielo.

5 Kaj kiu akceptos unu tian infanon en mia nomo, tiu akceptas min;

6 sed kiu igos fali unu el ĉi tiuj malgranduloj, kiuj kredas al mi, estus pli bone por tiu, se granda muelŝtono estus pendigita ĉirkaŭ lia kolo, kaj se li estus subakvigita en la profundon de la maro.

7 Ve al la mondo pro faliloj! ĉar estas necese, ke venu faliloj, sed ve al tiu homo, per kiu la falilo venas!

8 Kaj se via mano aŭ via piedo faligas vin, detranĉu ĝin kaj forĵetu ĝin de vi:estas bone por vi eniri en vivon kripla aŭ lama prefere ol, havante du manojn aŭ du piedojn, esti enĵetita en la eternan fajron.

9 Kaj se via okulo faligas vin, elŝiru ĝin kaj forĵetu ĝin de vi; estas bone por vi eniri en vivon unuokula prefere ol, havante du okulojn, esti enĵetita en Gehenan de fajro.

10 Gardu vin, ke vi ne malestimu unu el tiuj malgranduloj; ĉar mi diras al vi, ke iliaj anĝeloj en la ĉielo ĉiam rigardas la vizaĝon de mia Patro, kiu estas en la ĉielo.

11 Ĉar la Filo de homo venis, por savi tion, kio estis perdita.

12 Kiel vi pensas? Se viro havas cent ŝafojn, kaj unu el ili erarvagis, ĉu li ne lasas la naŭdek naŭ, kaj iras al la montoj, kaj serĉas tiun, kiu erarvagis?

13 Kaj se okazas, ke li trovas ĝin, vere mi diras al vi, li plimulte ĝojas pri ĝi, ol pri la naŭdek naŭ, kiuj ne erarvagis.

14 Tiel same ne estas la volo de via Patro, kiu estas en la ĉielo, ke unu el ĉi tiuj malgranduloj pereu.

15 Kaj se via frato pekos kontraŭ vi, iru kaj montru al li la kulpon inter vi kaj li sola. Se li aŭskultos vin, vi gajnos vian fraton.

16 Sed se li ne aŭskultos, prenu ankaŭ unu aŭ du kun vi, por ke per la buŝo de du aŭ tri atestantoj ĉiu vorto estu konfirmita.

17 Kaj se li rifuzos aŭskulti ilin, diru la aferon al la eklezio; kaj se li ankaŭ rifuzos aŭskulti la eklezion, li estu por vi kiel fremdulo kaj impostisto.

18 Vere mi diras al vi, ke ĉio, kion vi ligos sur la tero, estos ligita en la ĉielo; kaj ĉio, kion vi malligos sur la tero, estos malligita en la ĉielo.

19 Cetere mi diras al vi, ke se du el vi konsentos sur la tero pri ia pripetota afero, ĝi estos farita al ili de mia Patro, kiu estas en la ĉielo.

20 Ĉar kie du aŭ tri kunvenas en mia nomo, tie mi estas meze de ili.

21 Tiam Petro venis kaj diris al li:Sinjoro, kiomfoje povu peki mia frato kontraŭ mi, kaj mi pardonu lin? ĝis sep fojoj?

22 Jesuo diris al li:Mi ne diras al vi:Ĝis sep fojoj; sed:Ĝis sepdekoble sep fojoj.

23 Tial la regno de la ĉielo similas al reĝo, kiu volis fari kalkulon kun siaj servistoj.

24 Kaj kiam li komencis la kunkalkuladon, oni alkondukis al li unu, kiu estis ŝuldanto por dek mil talantoj.

25 Sed ĉar li ne havis, per kio pagi, lia sinjoro ordonis, ke estu venditaj li kaj lia edzino kaj liaj infanoj, kaj ĉio, kion li posedis, kaj ke estu pago.

26 Tiam la servisto, falinte, kliniĝis antaŭ li, dirante:Sinjoro, paciencu pri mi, kaj mi pagos al vi ĉion.

27 Kaj la sinjoro de tiu servisto, kortuŝite, liberigis lin kaj pardonis al li la ŝuldon.

28 Sed elirinte, tiu servisto trovis kunserviston, kiu ŝuldis al li cent denarojn; kaj li kaptis kaj eksufokis lin, dirante:Pagu tion, kion vi ŝuldas.

29 Kaj falinte antaŭ li, la kunservisto petegis lin, dirante:Paciencu pri mi, kaj mi pagos al vi.

30 Sed li ne volis; sed foriris kaj ĵetis lin en malliberejon, ĝis li pagos tion, kio estas ŝuldata.

31 Tiam liaj kunservistoj, vidinte tion, kio okazis, tre ĉagreniĝis; kaj veninte, rakontis al sia sinjoro ĉion, kio okazis.

32 Tiam lia sinjoro, alvokinte lin, diris:Vi malbona servisto, mi pardonis al vi tiun tutan ŝuldon, ĉar vi petegis min;

33 ĉu vi ankaŭ ne devis kompati vian kunserviston, kiel mi kompatis vin?

34 Kaj lia sinjoro koleris, kaj transdonis lin al la turmentistoj, ĝis li pagos ĉion al li ŝuldatan.

35 Tiel same mia ĉiela Patro faros al vi, se vi ne pardonas el viaj koroj, ĉiu al sia frato.