1 De iis autem qu idolis sacrificantur, scimus quia omnes scientiam habemus. Scientia inflat, caritas vero dificat.

2 Si quis autem se existimat scire aliquid, nondum cognovit quemadmodum oporteat eum scire.

3 Si quis autem diligit Deum, hic cognitus est ab eo.

4 De escis autem qu idolis immolantur, scimus quia nihil est idolum in mundo, et quod nullus est Deus, nisi unus.

5 Nam etsi sunt qui dicantur dii sive in clo, sive in terra (siquidem sunt dii multi, et domini multi) :

6 nobis tamen unus est Deus, Pater, ex quo omnia, et nos in illum : et unus Dominus Jesus Christus, per quem omnia, et nos per ipsum.

7 Sed non in omnibus est scientia. Quidam autem cum conscientia usque nunc idoli, quasi idolothytum manducant : et conscientia ipsorum cum sit infirma, polluitur.

8 Esca autem nos non commendat Deo. Neque enim si manducaverimus, abundabimus : neque si non manducaverimus, deficiemus.

9 Videte autem ne forte hc licentia vestra offendiculum fiat infirmis.

10 Si enim quis viderit eum, qui habet scientiam, in idolio recumbentem : nonne conscientia ejus, cum sit infirma, dificabitur ad manducandum idolothyta ?

11 Et peribit infirmus in tua scientia, frater, propter quem Christus mortuus est ?

12 Sic autem peccantes in fratres, et percutientes conscientiam eorum infirmam, in Christum peccatis.

13 Quapropter si esca scandalizat fratrem meum, non manducabo carnem in ternum, ne fratrem meum scandalizem.