1 In finem, ipsi Idithun. Canticum David.

2 [Dixi : Custodiam vias meas :ut non delinquam in lingua mea.Posui ori meo custodiam,cum consisteret peccator adversum me.

3 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis ;et dolor meus renovatus est.

4 Concaluit cor meum intra me ;et in meditatione mea exardescet ignis.

5 Locutus sum in lingua mea :Notum fac mihi, Domine, finem meum,et numerum dierum meorum quis est,ut sciam quid desit mihi.

6 Ecce mensurabiles posuisti dies meos,et substantia mea tamquam nihilum ante te.Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.

7 Verumtamen in imagine pertransit homo ;sed et frustra conturbatur :thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.

8 Et nunc qu est exspectatio mea : nonne Dominus ?et substantia mea apud te est.

9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me :opprobrium insipienti dedisti me.

10 Obmutui, et non aperui os meum,quoniam tu fecisti ;

11 amove a me plagas tuas.

12 A fortitudine manus tu ego defeci in increpationibus :propter iniquitatem corripuisti hominem.Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus :verumtamen vane conturbatur omnis homo.

13 Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam ;auribus percipe lacrimas meas.Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,et peregrinus sicut omnes patres mei.

14 Remitte mihi, ut refrigererpriusquam abeam et amplius non ero.]