1 In finem, pro Idithun. Psalmus David.

2 [Nonne Deo subjecta erit anima mea ?ab ipso enim salutare meum.

3 Nam et ipse Deus meus et salutaris meus ;susceptor meus, non movebor amplius.

4 Quousque irruitis in hominem ?interficitis universi vos,tamquam parieti inclinato et maceri depuls.

5 Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere ;cucurri in siti :ore suo benedicebant,et corde suo maledicebant.

6 Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea,quoniam ab ipso patientia mea :

7 quia ipse Deus meus et salvator meus,adjutor meus, non emigrabo.

8 In Deo salutare meum et gloria mea ;Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.

9 Sperate in eo, omnis congregatio populi ;effundite coram illo corda vestra :Deus adjutor noster in ternum.

10 Verumtamen vani filii hominum,mendaces filii hominum in stateris,ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.

11 Nolite sperare in iniquitate,et rapinas nolite concupiscere ;diviti si affluant, nolite cor apponere.

12 Semel locutus est Deus ;duo hc audivi :quia potestas Dei est,

13 et tibi, Domine, misericordia :quia tu reddes unicuique juxta opera sua.]