1 Iubesc pe Domnul, căci El aude glasul meu, cererile mele.
2 Da, El Şi -a plecat urechea spre mine, de aceea -L voi chema toată viaţa mea.
3 Mă înfăşuraseră legăturile morţii, şi m'apucaseră sudorile mormîntului; eram pradă necazului şi durerii.
4 Dar am chemat Numele Domnului, şi am zis: ,,Doamne, mîntuieşte-mi sufletul.``
5 Domnul este milostiv şi drept, şi Dumnezeul nostru este plin de îndurare.
6 Domnul păzeşte pe cei fără răutate: eram nenorocit de tot, dar El m'a mîntuit.
7 Întoarce-te, suflete, la odihna ta, căci Domnul ţi -a făcut bine.
8 Da, Tu mi-ai izbăvit sufletul dela moarte, ochii din lacrămi, şi picioarele de cădere.
9 Voi umbla înaintea Domnului, pe pămîntul celor vii.
10 Aveam dreptate cînd ziceam: ,,Sînt foarte nenorocit!``
11 În neliniştea mea, ziceam: ,,Orice om este înşelător.``
12 Cum voi răsplăti Domnului toate binefacerile Lui faţă de mine?
13 Voi înălţa paharul izbăvirilor, şi voi chema Numele Domnului;
14 îmi voi împlini juruinţele făcute Domnului, în faţa întregului Său popor.
15 Scumpă este înaintea Domnului moartea celor iubiţi de El.
16 Ascultă-mă, Doamne, căci sînt robul Tău: robul Tău, fiul roabei Tale, şi Tu mi-ai desfăcut legăturile.
17 Îţi voi aduce o jertfă de mulţămire, şi voi chema Numele Domnului;
18 îmi voi împlini juruinţele făcute Domnului în faţa întregului Său popor,
19 în curţile Casei Domnului, în mijlocul tău, Ierusalime! Lăudaţi pe Domnul!
1 Das ist mir lieb, daß der HERR meine Stimme und mein Flehen hört;
2 daß er sein Ohr zu mir geneigt; darum will ich mein Leben lang ihn anrufen.
3 Als mich des Todes Bande umfingen, und Ängste der Unterwelt mich trafen und ich nur Not und Jammer fand,
4 da rief ich an den Namen des HERRN: »O HERR, errette meine Seele!«
5 Der HERR ist gnädig und gerecht, und unser Gott ist voll Erbarmen.
6 Der HERR behütet die Einfältigen; ich war ganz elend, aber er half mir.
7 Kehre wieder, meine Seele, zu deiner Ruhe; denn der HERR hat dir wohlgetan!
8 Denn du hast meine Seele vom Tode errettet, mein Auge von den Tränen, meinen Fuß vom Fall.
9 Ich werde wandeln vor dem HERRN im Lande der Lebendigen.
10 Ich glaubte, was ich sagte; ich war sehr gebeugt.
11 Ich sprach in meinem Zagen: »Alle Menschen sind Lügner!«
12 Wie soll ich dem HERRN vergelten alle seine Wohltaten an mir?
13 Den Kelch des Heils will ich nehmen und den Namen des HERRN anrufen;
14 meine Gelübde will ich dem HERRN bezahlen vor all seinem Volk.
15 Teuer ist in den Augen des HERRN der Tod seiner Frommen.
16 Wohlan HERR, weil ich dein Knecht bin, deiner Magd Sohn, und du meine Bande gelöst hast,
17 so will ich dir Dankopfer darbringen und den Namen des HERRN anrufen;
18 meine Gelübde will ich dem HERRN bezahlen vor all seinem Volk,
19 in den Vorhöfen des Hauses des HERRN, in dir, Jerusalem, Hallelujah!