1 Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

2 Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?

3 Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?

4 Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.

5 Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;

6 En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.

7 Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?

8 Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten?

9 Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.

10 Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?

11 Want Hij kent de ijdele lieden en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?

12 Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.

13 Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.

14 Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.

15 Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.

16 Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.

17 Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.

18 En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;

19 En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.

20 Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.

1 Then answered Zophar the Naamathite, and said,

2 Should not the multitude of words be answered?

And should a man full of talk be justified?

3 Should thy boastings make men hold their peace?

And when thou mockest, shall no man make thee ashamed?

4 For thou sayest, My doctrine is pure,

And I am clean in thine eyes.

5 But oh that God would speak,

And open his lips against thee,

6 And that he would show thee the secrets of wisdom!

For he is manifold in understanding.

Know therefore that God exacteth of thee less than thine iniquity deserveth.

7 Canst thou by searching find out God?

Canst thou find out the Almighty unto perfection?

8 It is high as heaven; what canst thou do?

Deeper than Sheol; what canst thou know?

9 The measure thereof is longer than the earth,

And broader than the sea.

10 If he pass through, and shut up,

And all unto judgment, then who can hinder him?

11 For he knoweth false men:

He seeth iniquity also, even though he consider it not.

12 But vain man is void of understanding,

Yea, man is born as a wild ass’s colt.

13 If thou set thy heart aright,

And stretch out thy hands toward him;

14 If iniquity be in thy hand, put it far away,

And let not unrighteousness dwell in thy tents.

15 Surely then shalt thou lift up thy face without spot;

Yea, thou shalt be stedfast, and shalt not fear:

16 For thou shalt forget thy misery;

Thou shalt remember it as waters that are passed away,

17 And thy life shall be clearer than the noonday;

Though there be darkness, it shall be as the morning.

18 And thou shalt be secure, because there is hope;

Yea, thou shalt search about thee, and shalt take thy rest in safety.

19 Also thou shalt lie down, and none shall make thee afraid;

Yea, many shall make suit unto thee.

20 But the eyes of the wicked shall fail,

And they shall have no way to flee;

And their hope shall be the giving up of the ghost.