1 Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

2 Zal ook een man Gode voordelig zijn? Maar voor zichzelven zal de verstandige voordelig zijn.

3 Is het voor den Almachtige nuttigheid, dat gij rechtvaardig zijt; of gewin, dat gij uw wegen volmaakt?

4 Is het om uw vreze, dat Hij u bestraft, dat Hij met u in het gericht komt?

5 Is niet uw boosheid groot, en uwer ongerechtigheden geen einde?

6 Want gij hebt uw broederen zonder oorzaak pand afgenomen, en de klederen der naakten hebt gij uitgetogen.

7 Den moede hebt gij geen water te drinken gegeven, en van den hongerige hebt gij het brood onthouden.

8 Maar was er een man van geweld, voor dien was het land, en een aanzienlijk persoon woonde daarin.

9 De weduwen hebt gij ledig weggezonden, en de armen der wezen zijn verbrijzeld.

10 Daarom zijn strikken rondom u, en vervaardheid heeft u haastelijk beroerd.

11 Of gij ziet de duisternis niet, en des water overvloed bedekt u.

12 Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der sterren aan, dat zij verheven zijn.

13 Daarom zegt gij: Wat weet er God van? Zal Hij door de donkerheid oordelen?

14 De wolken zijn Hem een verberging, dat Hij niet ziet; en Hij bewandelt den omgang der hemelen.

15 Hebt gij het pad der eeuw waargenomen, dat de ongerechtige lieden betreden hebben?

16 Die rimpelachtig gemaakt zijn, als het de tijd niet was; een vloed is over hun grond uitgestort;

17 Die zeiden tot God: Wijk van ons! En wat had de Almachtige hun gedaan?

18 Hij had immers hun huizen met goed gevuld; daarom is de raad der goddelozen verre van mij.

19 De rechtvaardigen zagen het, en waren blijde, en de onschuldige bespotte hen;

20 Dewijl onze stand niet verdelgd is, maar het vuur hun overblijfsel verteerd heeft.

21 Gewen u toch aan Hem, en heb vrede; daardoor zal u het goede overkomen.

22 Ontvang toch de wet uit Zijn mond, en leg Zijn redenen in uw hart.

23 Zo gij u bekeert tot den Almachtige, gij zult gebouwd worden; doe het onrecht verre van uw tenten.

24 Dan zult gij het goud op het stof leggen, en het goud van Ofir bij den rotssteen der beken;

25 Ja, de Almachtige zal uw overvloedig goud zijn, en uw krachtig zilver zijn;

26 Want dan zult gij u over den Almachtige verlustigen, en gij zult tot God uw aangezicht opheffen.

27 Gij zult tot Hem ernstiglijk bidden, en Hij zal u verhoren; en gij zult uw geloften betalen.

28 Als gij een zaak besluit, zo zal zij u bestendig zijn; en op uw wegen zal het licht schijnen.

29 Als men iemand vernederen zal, en gij zeggen zult: Het zij verhoging; dan zal God den nederige van ogen behouden.

30 Ja, Hij zal dien bevrijden, die niet onschuldig is, want hij wordt bevrijd door de zuiverheid uwer handen.

1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said,

2 Can a man be profitable unto God?

Surely he that is wise is profitable unto himself.

3 Is it any pleasure to the Almighty, that thou art righteous?

Or is it gain to him, that thou makest thy ways perfect?

4 Is it for thy fear of him that he reproveth thee,

That he entereth with thee into judgment?

5 Is not thy wickedness great?

Neither is there any end to thine iniquities.

6 For thou hast taken pledges of thy brother for nought,

And stripped the naked of their clothing.

7 Thou hast not given water to the weary to drink,

And thou hast withholden bread from the hungry.

8 But as for the mighty man, he had the earth;

And the honorable man, he dwelt in it.

9 Thou hast sent widows away empty,

And the arms of the fatherless have been broken.

10 Therefore snares are round about thee,

And sudden fear troubleth thee,

11 Or darkness, so that thou canst not see,

And abundance of waters cover thee.

12 Is not God in the height of heaven?

And behold the height of the stars, how high they are!

13 And thou sayest, What doth God know?

Can he judge through the thick darkness?

14 Thick clouds are a covering to him, so that he seeth not;

And he walketh on the vault of heaven.

15 Wilt thou keep the old way

Which wicked men have trodden?

16 Who were snatched away before their time,

Whose foundation was poured out as a stream,

17 Who said unto God, Depart from us;

And, What can the Almighty do for us?

18 Yet he filled their houses with good things:

But the counsel of the wicked is far from me.

19 The righteous see it, and are glad;

And the innocent laugh them to scorn,

20 Saying, Surely they that did rise up against us are cut off,

And the remnant of them the fire hath consumed.

21 Acquaint now thyself with him, and be at peace:

Thereby good shall come unto thee.

22 Receive, I pray thee, the law from his mouth,

And lay up his words in thy heart.

23 If thou return to the Almighty, thou shalt be built up,

If thou put away unrighteousness far from thy tents.

24 And lay thou thy treasure in the dust,

And the gold of Ophir among the stones of the brooks;

25 And the Almighty will be thy treasure,

And precious silver unto thee.

26 For then shalt thou delight thyself in the Almighty,

And shalt lift up thy face unto God.

27 Thou shalt make thy prayer unto him, and he will hear thee;

And thou shalt pay thy vows.

28 Thou shalt also decree a thing, and it shall be established unto thee;

And light shall shine upon thy ways.

29 When they cast thee down, thou shalt say, There is lifting up;

And the humble person he will save.

30 He will deliver even him that is not innocent:

Yea, he shall be delivered through the cleanness of thy hands.