1 Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.

2 Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!

3 Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.

4 Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.

5 God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.

6 Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregens des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.

7 Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.

8 En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.

9 Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.

10 Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.

11 Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.

12 Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.

13 Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.

14 Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.

15 Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?

16 Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?

17 Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?

18 Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?

19 Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.

20 Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.

21 En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;

22 Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!

23 Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.

24 Daarom vreze Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.

1 Yea, at this my heart trembleth,

And is moved out of its place.

2 Hear, oh, hear the noise of his voice,

And the sound that goeth out of his mouth.

3 He sendeth it forth under the whole heaven,

And his lightning unto the ends of the earth.

4 After it a voice roareth;

He thundereth with the voice of his majesty;

And he restraineth not the lightnings when his voice is heard.

5 God thundereth marvellously with his voice;

Great things doeth he, which we cannot comprehend.

6 For he saith to the snow, Fall thou on the earth;

Likewise to the shower of rain,

And to the showers of his mighty rain.

7 He sealeth up the hand of every man,

That all men whom he hath made may know it.

8 Then the beasts go into coverts,

And remain in their dens.

9 Out of the chamber of the south cometh the storm,

And cold out of the north.

10 By the breath of God ice is given;

And the breadth of the waters is straitened.

11 Yea, he ladeth the thick cloud with moisture;

He spreadeth abroad the cloud of his lightning:

12 And it is turned round about by his guidance,

That they may do whatsoever he commandeth them

Upon the face of the habitable world,

13 Whether it be for correction, or for his land,

Or for lovingkindness, that he cause it to come.

14 Hearken unto this, O Job:

Stand still, and consider the wondrous works of God.

15 Dost thou know how God layeth his charge upon them,

And causeth the lightning of his cloud to shine?

16 Dost thou know the balancings of the clouds,

The wondrous works of him who is perfect in knowledge?

17 How thy garments are warm,

When the earth is still by reason of the south wind?

18 Canst thou with him spread out the sky,

Which is strong as a molten mirror?

19 Teach us what we shall say unto him;

For we cannot set our speech in order by reason of darkness.

20 Shall it be told him that I would speak?

Or should a man wish that he were swallowed up?

21 And now men see not the light which is bright in the skies;

But the wind passeth, and cleareth them.

22 Out of the north cometh golden splendor:

God hath upon him terrible majesty.

23 Touching the Almighty, we cannot find him out:

He is excellent in power;

And in justice and plenteous righteousness he will not afflict.

24 Men do therefore fear him:

He regardeth not any that are wise of heart.