1 Roep nu, zal er iemand zijn, die u antwoorde? En tot wien van de heiligen zult gij u keren?

2 Want den dwaze brengt de toornigheid om, en de ijver doodt den slechte.

3 Ik heb gezien een dwaas wortelende; doch terstond vervloekte ik zijn woning.

4 Verre waren zijn zonen van heil; en zij werden verbrijzeld in de poort, en er was geen verlosser.

5 Wiens oogst de hongerige verteerde, dien hij ook tot uit de doornen gehaald had; de struikrover slokte hun vermogen in.

6 Want uit het stof komt het verdriet niet voort, en de moeite spruit niet uit de aarde;

7 Maar de mens wordt tot moeite geboren; gelijk de spranken der vurige kolen zich verheffen tot vliegen.

8 Doch ik zou naar God zoeken, en tot God mijn aanspraak richten;

9 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; wonderen, die men niet tellen kan;

10 Die den regen geeft op de aarde, en water zendt op de straten;

11 Om de vernederden te stellen in het hoge; dat de rouwdragenden door heil verheven worden.

12 Hij maakt te niet de gedachten der arglistigen; dat hun handen niet een ding uitrichten.

13 Hij vangt de wijzen in hun arglistigheid; dat de raad der verdraaiden gestort wordt.

14 Des daags ontmoeten zij de duisternis, en gelijk des nachts tasten zij in de middag.

15 Maar Hij verlost den behoeftige van het zwaard, van hun mond, en van de hand des sterken.

16 Zo is voor den arme verwachting; en de boosheid stopt haar mond toe.

17 Zie, gelukzalig is de mens, denwelken God straft; daarom verwerp de kastijding des Almachtigen niet.

18 Want Hij doet smart aan, en Hij verbindt; Hij doorwondt, en Zijn handen helen.

19 In zes benauwdheden zal Hij u verlossen, en in de zevende zal u het kwaad niet aanroeren.

20 In den honger zal Hij u verlossen van den dood, en in den oorlog van het geweld des zwaards.

21 Tegen den gesel der tong zult gij verborgen wezen, en gij zult niet vrezen voor de verwoesting, als zij komt.

22 Tegen de verwoesting en tegen den honger zult gij lachen, en voor het gedierte der aarde zult gij niet vrezen.

23 Want met de stenen des velds zal uw verbond zijn, en het gedierte des velds zal met u bevredigd zijn.

24 En gij zult bevinden, dat uw tent in vrede is; en gij zult uw woning verzorgen, en zult niet feilen.

25 Ook zult gij bevinden, dat uw zaad menigvuldig wezen zal, en uw spruiten als het kruid der aarde.

26 Gij zult in ouderdom ten grave komen, gelijk de korenhoop te zijner tijd opgevoerd wordt.

27 Zie dit, wij hebben het doorzocht, het is alzo; hoor het, en bemerk gij het voor u.

1 Call now; is there any that will answer thee?

And to which of the holy ones wilt thou turn?

2 For vexation killeth the foolish man,

And jealousy slayeth the silly one.

3 I have seen the foolish taking root:

But suddenly I cursed his habitation.

4 His children are far from safety,

And they are crushed in the gate,

Neither is there any to deliver them:

5 Whose harvest the hungry eateth up,

And taketh it even out of the thorns;

And the snare gapeth for their substance.

6 For affliction cometh not forth from the dust,

Neither doth trouble spring out of the ground;

7 But man is born unto trouble,

As the sparks fly upward.

8 But as for me, I would seek unto God,

And unto God would I commit my cause;

9 Who doeth great things and unsearchable,

Marvellous things without number:

10 Who giveth rain upon the earth,

And sendeth waters upon the fields;

11 So that he setteth up on high those that are low,

And those that mourn are exalted to safety.

12 He frustrateth the devices of the crafty,

So that their hands cannot perform their enterprise.

13 He taketh the wise in their own craftiness;

And the counsel of the cunning is carried headlong.

14 They meet with darkness in the day-time,

And grope at noonday as in the night.

15 But he saveth from the sword of their mouth,

Even the needy from the hand of the mighty.

16 So the poor hath hope,

And iniquity stoppeth her mouth.

17 Behold, happy is the man whom God correcteth:

Therefore despise not thou the chastening of the Almighty.

18 For he maketh sore, and bindeth up;

He woundeth, and his hands make whole.

19 He will deliver thee in six troubles;

Yea, in seven there shall no evil touch thee.

20 In famine he will redeem thee from death;

And in war from the power of the sword.

21 Thou shalt be hid from the scourge of the tongue;

Neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.

22 At destruction and dearth thou shalt laugh;

Neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.

23 For thou shalt be in league with the stones of the field;

And the beasts of the field shall be at peace with thee.

24 And thou shalt know that thy tent is in peace;

And thou shalt visit thy fold, and shalt miss nothing.

25 Thou shalt know also that thy seed shall be great,

And thine offspring as the grass of the earth.

26 Thou shalt come to thy grave in a full age,

Like as a shock of grain cometh in in its season.

27 Lo this, we have searched it, so it is;

Hear it, and know thou it for thy good.