1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God. Zij verderven het, zij maken het gruwelijk met hun werk; er is niemand, die goed doet.

2 De HEERE heeft uit den hemel nedergezien op de mensenkinderen, om te zien, of iemand verstandig ware, die God zocht.

3 Zij zijn allen afgeweken, te zamen zijn zij stinkende geworden; er is niemand, die goed doet, ook niet een.

4 Hebben dan alle werkers der ongerechtigheid geen kennis, die mijn volk opeten, alsof zij brood aten? Zij roepen den HEERE niet aan.

5 Aldaar zijn zij met vervaardheid vervaard; want God is bij het geslacht des rechtvaardigen.

6 Gijlieden beschaamt den raad des ellendigen, omdat de HEERE zijn Toevlucht is.

7 Och, dat Israels verlossing uit Sion kwam! Als de HEERE de gevangenen Zijns volks zal doen wederkeren, dan zal zich Jakob verheugen, Israel zal verblijd zijn.

1 The fool hath said in his heart, There is no God.

They are corrupt, they have done abominable works;

There is none that doeth good.

2 Jehovah looked down from heaven upon the children of men,

To see if there were any that did understand,

That did seek after God.

3 They are all gone aside; they are together become filthy;

There is none that doeth good, no, not one.

4 Have all the workers of iniquity no knowledge,

Who eat up my people as they eat bread,

And call not upon Jehovah?

5 There were they in great fear;

For God is in the generation of the righteous.

6 Ye put to shame the counsel of the poor,

Because Jehovah is his refuge.

7 Oh that the salvation of Israel were come out of Zion!

When Jehovah bringeth back the captivity of his people,

Then shall Jacob rejoice, and Israel shall be glad.