1 Een onderwijzing, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach.

2 Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!

3 Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen?

4 Mijn tranen zijn mij tot spijs dag en nacht; omdat zij den gansen dag tot mij zeggen: Waar is uw God?

5 Ik gedenk daaraan, en stort mijn ziel uit in mij, omdat ik placht heen te gaan onder de schare, en met hen te treden naar Gods huis, met een stem van vreugdegezang en lof, onder de feesthoudende menigte.

6 Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! en zijt onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog loven voor de verlossingen Zijns aangezichts.

7 O mijn God! mijn ziel buigt zich neder in mij, daarom gedenk ik Uwer uit het land van de Jordaan, en Hermon, uit het klein gebergte.

8 De afgrond roept tot den afgrond, bij het gedruis Uwer watergoten; al Uw baren en Uw golven zijn over mij heengegaan.

9 Maar de HEERE zal des daags Zijn goedertierenheid gebieden, en des nachts zal Zijn lied bij mij zijn; het gebed tot den God mijns levens.

10 Ik zal zeggen tot God: Mijn Steenrots! waarom vergeet Gij mij? Waarom ga ik in het zwart, vanwege des vijands onderdrukking?

11 Met een doodsteek in mijn beenderen honen mij mijn wederpartijders, als zij den gansen dag tot mij zeggen: Waar is uw God? [ (Psalms 42:12) Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! en wat zijt gij onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog loven; Hij is de menigvuldige Verlossing mijns aangezichts, en mijn God. ]

1 As the hart panteth after the water brooks,

So panteth my soul after thee, O God.

2 My soul thirsteth for God, for the living God:

When shall I come and appear before God?

3 My tears have been my food day and night,

While they continually say unto me, Where is thy God?

4 These things I remember, and pour out my soul within me,

How I went with the throng, and led them to the house of God,

With the voice of joy and praise, a multitude keeping holyday.

5 Why art thou cast down, O my soul?

And why art thou disquieted within me?

Hope thou in God; for I shall yet praise him

For the help of his countenance.

6 O my God, my soul is cast down within me:

Therefore do I remember thee from the land of the Jordan,

And the Hermons, from the hill Mizar.

7 Deep calleth unto deep at the noise of thy waterfalls:

All thy waves and thy billows are gone over me.

8 Yet Jehovah will command his lovingkindness in the day-time;

And in the night his song shall be with me,

Even a prayer unto the God of my life.

9 I will say unto God my rock, Why hast thou forgotten me?

Why go I mourning because of the oppression of the enemy?

10 As with a sword in my bones, mine adversaries reproach me,

While they continually say unto me, Where is thy God?

11 Why art thou cast down, O my soul?

And why art thou disquieted within me?

Hope thou in God; for I shall yet praise him,

Who is the help of my countenance, and my God.