1 Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.

2 Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.

3 Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.

4 Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.

5 Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met offerande!

6 En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is Rechter. Sela.

7 Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u betuigen; Ik, God, ben uw God.

8 Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn steeds voor Mij.

9 Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;

10 Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend bergen.

11 Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij Mij.

12 Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en haar volheid.

13 Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?

14 Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.

15 En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.

16 Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?

17 Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.

18 Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de overspelers.

19 Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.

20 Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder geeft gij lastering uit.

21 Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen stellen.

22 Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en niemand redde.

23 Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik Gods heil doen zien.

1 The Mighty One, God, Jehovah, hath spoken,

And called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.

2 Out of Zion, the perfection of beauty,

God hath shined forth.

3 Our God cometh, and doth not keep silence:

A fire devoureth before him,

And it is very tempestuous round about him.

4 He calleth to the heavens above,

And to the earth, that he may judge his people:

5 Gather my saints together unto me,

Those that have made a covenant with me by sacrifice.

6 And the heavens shall declare his righteousness;

For God is judge himself. [Selah

7 Hear, O my people, and I will speak;

O Israel, and I will testify unto thee:

I am God, even thy God.

8 I will not reprove thee for thy sacrifices;

And thy burnt-offerings are continually before me.

9 I will take no bullock out of thy house,

Nor he-goats out of thy folds.

10 For every beast of the forest is mine,

And the cattle upon a thousand hills.

11 I know all the birds of the mountains;

And the wild beasts of the field are mine.

12 If I were hungry, I would not tell thee;

For the world is mine, and the fulness thereof.

13 Will I eat the flesh of bulls,

Or drink the blood of goats?

14 Offer unto God the sacrifice of thanksgiving;

And pay thy vows unto the Most High;

15 And call upon me in the day of trouble:

I will deliver thee, and thou shalt glorify me.

16 But unto the wicked God saith,

What hast thou to do to declare my statutes,

And that thou hast taken my covenant in thy mouth,

17 Seeing that thou hatest instruction,

And castest my words behind thee?

18 When thou sawest a thief, thou consentedst with him,

And hast been partaker with adulterers.

19 Thou givest thy mouth to evil,

And thy tongue frameth deceit.

20 Thou sittest and speakest against thy brother;

Thou slanderest thine own mother’s son.

21 These things hast thou done, and I kept silence;

Thou thoughtest that I was altogether such a one as thyself:

But I will reprove thee, and set them in order before thine eyes.

22 Now consider this, ye that forget God,

Lest I tear you in pieces, and there be none to deliver:

23 Whoso offereth the sacrifice of thanksgiving glorifieth me;

And to him that ordereth his way aright

Will I show the salvation of God.