1 Een psalm van Asaf. O God! Heidenen zijn gekomen in Uw erfenis; zij hebben den tempel Uwer heiligheid verontreinigd; zij hebben Jeruzalem tot steenhopen gesteld.

2 Zij hebben de dode lichamen Uwer knechten aan het gevogelte des hemels tot spijs gegeven; het vlees Uwer gunstgenoten aan het gedierte des lands.

3 Zij hebben hun bloed rondom Jeruzalem als water vergoten; en er was niemand, die hen begroef.

4 Wij zijn onzen naburen een smaadheid geworden; een spot en schimp dien, die rondom ons zijn.

5 Hoe lang, HEERE? Zult Gij eeuwiglijk toornen? Zal Uw ijver als vuur branden?

6 Stort Uw grimmigheid uit over de heidenen, die U niet kennen, en over de koninkrijken, die Uw Naam niet aanroepen.

7 Want men heeft Jakob opgegeten, en zij hebben zijn liefelijke woning verwoest.

8 Gedenk ons de vorige misdaden niet; haast U, laat Uw barmhartigheden ons voorkomen; want wij zijn zeer dun geworden.

9 Help ons, o God onzes heils! ter oorzake van de eer Uws Naams; en red ons, en doe verzoening over onze zonden, om Uws Naams wil.

10 Waarom zouden de heidenen zeggen: Waar is hun God? Laat de wraak des vergoten bloeds Uwer knechten onder de heidenen voor onze ogen bekend worden.

11 Laat het gekerm der gevangenen voor Uw aanschijn komen; behoud overig de kinderen des doods, naar de grootheid Uws arms.

12 En geef onze naburen zevenvoudig weder in hun schoot hun smaad, waarmede zij U, o Heere! gesmaad hebben.

13 Zo zullen wij, Uw volk en de schapen Uwer weide, U loven in eeuwigheid, van geslacht tot geslacht; wij zullen Uw roem vertellen.

1 O God, the nations are come into thine inheritance;

Thy holy temple have they defiled;

They have laid Jerusalem in heaps.

2 The dead bodies of thy servants have they given to be food unto the birds of the heavens,

The flesh of thy saints unto the beasts of the earth.

3 Their blood have they shed like water round about Jerusalem;

And there was none to bury them.

4 We are become a reproach to our neighbors,

A scoffing and derision to them that are round about us.

5 How long, O Jehovah? wilt thou be angry for ever?

Shall thy jealousy burn like fire?

6 Pour out thy wrath upon the nations that know thee not,

And upon the kingdoms that call not upon thy name.

7 For they have devoured Jacob,

And laid waste his habitation.

8 Remember not against us the iniquities of our forefathers:

Let thy tender mercies speedily meet us;

For we are brought very low.

9 Help us, O God of our salvation, for the glory of thy name;

And deliver us, and forgive our sins, for thy name’s sake.

10 Wherefore should the nations say, Where is their God?

Let the avenging of the blood of thy servants which is shed

Be known among the nations in our sight.

11 Let the sighing of the prisoner come before thee:

According to the greatness of thy power preserve thou those that are appointed to death;

12 And render unto our neighbors sevenfold into their bosom

Their reproach, wherewith they have reproached thee, O Lord.

13 So we thy people and sheep of thy pasture

Will give thee thanks for ever:

We will show forth thy praise to all generations.