1 Terwijl Ik Israel genees, zo wordt Efraims ongerechtigheid ontdekt, mitsgaders de boosheden van Samaria; want zij werken valsheid; en de dief gaat er in, de bende der straatschenders stroopt daar buiten.

2 En zij zeggen niet in hun hart, dat Ik al hunner boosheid gedachtig ben; nu omsingelen hen hun handelingen, zij zijn voor Mijn aangezicht.

3 Zij verblijden den koning met hun boosheid, en de vorsten met hun leugenen.

4 Zij bedrijven al te zamen overspel, zij zijn gelijk een bakoven, die heet gemaakt is van den bakker; die ophoudt van wakker te zijn, nadat hij het deeg heeft gekneed, totdat het doorgezuurd zij.

5 Het is de dag onzes konings; de vorsten maken hem krank door verhitting van den wijn; hij strekt zijn hand voort met de spotters.

6 Want zij voeren hun hart aan, als een bakoven, tot hun lagen; hunlieder bakker slaapt den gansen nacht; 's morgens brandt hij als een vlammend vuur.

7 Zij zijn allen te zamen verhit als een bakoven, en zij verteren hun rechters; al hun koningen vallen; er is niemand onder hen, die tot Mij roept.

8 Efraim, die verwart zich met de volken; Efraim is een koek, die niet is omgekeerd;

9 Vreemden verteren zijn kracht, en hij merkt het niet; ook is de grauwigheid op hem verspreid, en hij merkt het niet.

10 Dies zal de hovaardij van Israel in zijn aangezicht getuigen; dewijl zij zich niet bekeren tot den HEERE, hun God, noch Hem zoeken in alle deze.

11 Want Efraim is als een botte duif, zonder hart; zij roepen Egypte aan, zij gaan henen tot Assur.

12 Wanneer zij zullen henengaan, zal Ik Mijn net over hen uitspreiden, Ik zal ze als vogelen des hemels doen nederdalen. Ik zal ze tuchtigen, gelijk gehoord is in hun vergadering.

13 Wee hen, want zij zijn van Mij afgezworven; verstoring over hen, want zij hebben tegen Mij overtreden! Ik zou hen wel verlossen, maar zij spreken leugenen tegen Mij.

14 Zij roepen ook niet tot Mij met hun hart, wanneer zij huilen op hun legers; om koren en most verzamelen zij zich, maar zij wederstreven tegen Mij.

15 Ik heb hen wel getuchtigd, en hunlieder armen gesterkt; maar zij denken kwaad tegen Mij.

16 Zij keren zich, maar niet tot den Allerhoogste, zij zijn als een bedrieglijke boog; hun vorsten vallen door het zwaard; vanwege de gramschap hunner tong; dat is hunlieder bespotting in Egypteland.

1 Ao querer eu sarar a Israel, descobre-se a iniqüidade de Efraim, e as maldades de Samaria, porque praticam a falsidade; o ladrão entra, e a tropa de salteadores despoja por fora.

2 Não consideram nos seus corações que eu me lembro de toda a sua malícia; agora os seus feitos os têm rodeado: acham-se diante da minha face.

3 Com a sua malícia alegram ao rei, e com as suas mentiras aos príncipes.

4 Todos eles são adúlteros; são semelhantes ao forno aceso pelo padeiro: ele cessa de atiçar o fogo desde o amassar a massa até que seja ela levedada.

5 No dia do nosso rei adoeceram os príncipes com o esquentamento do vinho; e o rei estendeu a mão com os escarnecedores.

6 Pois eles têm preparado o seu coração como um forno, enquanto estão de espreita; toda a noite dorme o seu padeiro; pela manhã arde como fogo de chama.

7 Todos eles são quentes como o forno, e devoram os seus juízes; todos os seus reis têm caído: não há entre eles quem clame a mim.

8 Quanto a Efraim, ele se mistura com o povo; Efraim é um pão cozido sobre as brasas que não foi virado.

9 Estrangeiros lhe têm devorado a força, e ele não o sabe; cabelos brancos se lhe espalham pela cabeça, e ele não o sabe.

10 A arrogância de Israel dá testemunho contra ele; contudo não têm voltado para Jeová, seu Deus, nem o têm buscado em tudo isso.

11 Efraim tem-se tornado como uma pomba insensata, sem entendimento; chamam ao Egito, vão para a Assíria.

12 Quando forem, estenderei sobre eles a minha rede; fá-los-ei descer como as aves do céu; castigá-los-ei, de conformidade com o que ouviu a sua congregação.

13 Ai deles! porque se erraram de mim; destruição sobre eles! porque transgrediram contra mim; embora eu quisesse remi-los, todavia proferiram mentiras contra mim.

14 Não clamaram a mim com o seu coração, mas uivaram nas suas camas; ajuntam-se para o trigo e o vinho, rebelam-se contra mim.

15 Embora fosse eu que instruísse e desse força aos seus braços, todavia imaginam o mal contra mim.

16 Voltam, porém, não para aquele que está no alto; têm-se tornado como um arco enganoso; cairão à espada os seus príncipes por causa do furor da sua língua: este será o escárnio deles na terra do Egito.