1 Η κατα Μωαβ ορασις. Επειδη η Αρ Μωαβ επορθηθη την νυκτα και ηφανισθη· επειδη η Κιρ Μωαβ επορθηθη την νυχτα και ηφανισθη·
2 ανεβη εις τον οικον και εις Δαιβων, τους υψηλους τοπους, δια να κλαυση· ο Μωαβ θελει ολολυξει δια την Νεβω, και δια την Μεδεβα· πασαι αι κεφαλαι θελουσι φαλακρωθη, παν γενειον θελει ξυρισθη.
3 Εν ταις οδοις αυτων θελουσιν εισθαι περιεζωσμενοι σακκους· επι των δωματων αυτων και εν ταις πλατειαις αυτων παντες θελουσιν ολολυξει μετα κλαυθμου μεγαλου.
4 Και η Εσεβων θελει βοα, και η Ελεαλη· η βοη αυτων θελει ακουσθη εως Ιασσα· δια τουτο οι οπλοφοροι ανδρες του Μωαβ θελουσιν ολολυξει· η ψυχη αυτων θελει ολολυξει δι' αυτους.
5 Η καρδια μου θελει αναβοησει δια τον Μωαβ· οι φυγαδες αυτου θελουσι τρεξει εως Σηγωρ ως τριετης δαμαλις· διοτι κλαιοντες θελουσιν αναβη δια της αναβασεως της Λουειθ· διοτι εν τη οδω της Οροναιμ θελουσιν υψωσει φωνην εξολοθρευμου·
6 διοτι τα υδατα της Νιμρειμ θελουσιν εκλειψει· διοτι ο χορτος εξηρανθη, η χλοη εξελιπε, δεν υπαρχει ουδεν χλωρον·
7 δια τουτο η αφθονια, την οποιαν συνηξαν, και εκεινο το οποιον απεταμιευσαν, θελει φερθη εις την κοιλαδα των ιτεων.
8 Διοτι η φωνη εφθασε κυκλω εις τα ορια του Μωαβ· ο ολολυγμος αυτης εως Εγλαιμ, και ο ολολυγμος αυτης εις Βηρ-αιλειμ.
9 Διοτι τα υδατα της Δειμων θελουσι γεμισθη αιματος· διοτι θελω επιφερει ετι δεινα επι Δειμων, λεοντας επι τον διασωθεντα εκ του Μωαβ και επι τα υπολοιπα του τοπου.
1 Advertência contra Moabe: Sim, na noite em que foi destruída, Ar, em Moabe, ficou arruinada! E na noite em que foi destruída, Quir, em Moabe, ficou arruinada!
2 Sobe-se ao templo em Dibom, a seus altares idólatras, para chorar; Por causa de Nebo e de Medeba Moabe pranteia. Todas as cabeças estão rapadas e toda barba foi cortada.
3 Nas ruas andam vestidos de roupas de lamento; nos terraços e nas praças públicas todos pranteiam e se prostram chorando.
4 Hesbom e Eleale clamam; até Jaaz as suas vozes são ouvidas. Por isso os homens armados de Moabe gritam, e o coração deles treme.
5 O meu coração clama por causa de Moabe! Os seus fugitivos vão até Zoar, até Eglate-Selisia. Sobem pelo caminho de Luíte, caminhando e chorando. Pela estrada de Horonaim levantam clamor em face da destruição,
6 porque as águas de Ninrim secaram-se, a pastagem secou-se e a vegetação morreu; todo o verde desapareceu!
7 Por isso, a riqueza que adquiriram e armazenaram eles levam para além do riacho dos Salgueiros.
8 Com efeito, seu clamor espalha-se por todo o território de Moabe; sua lamentação até Eglaim, até Beer-Elim.
9 Ainda que as águas de Dimom estejam cheias de sangue, trarei mais mal sobre Dimom; um leão sobre os fugitivos de Moabe e sobre aqueles que permanecem na terra.