1 Του ανθρωπου ειναι αι προπαρασκευαι της καρδιας· παρα δε του Κυριου η αποκρισις της γλωσσης.
2 Πασαι αι οδοι του ανθρωπου φαινονται ορθαι εις τους οφθαλμους αυτου· πλην ο Κυριος σταθμιζει τα πνευματα.
3 Αφιερονε τα εργα σου εις τον Κυριον, και αι βουλαι σου θελουσι στερεωθη.
4 Ο Κυριος εκαμε τα παντα δι' εαυτον, ετι και τον ασεβη δια την ημεραν την κακην.
5 Βδελυγμα εις τον Κυριον ειναι πας υψηλοκαρδιος· και χειρ με χειρα αν συναπτηται, δεν θελει μενει ατιμωρητος.
6 Δια χαριτος και αληθειας καθαριζεται η ανομια· και δια του φοβου του Κυριου εκκλινουσιν οι ανθρωποι απο του κακου.
7 Οταν ο Κυριος αρεσκηται εις τας οδους του ανθρωπου, και τους εχθρους αυτου ειρηνευει μετ' αυτου.
8 Καλητερον ολιγον μετα δικαιοσυνης, παρα εισοδηματα μεγαλα μετα αδικιας.
9 Η καρδια του ανθρωπου βουλευεται την οδον αυτου· αλλ' ο Κυριος διευθυνει τα βηματα αυτου.
10 Χρησμος ειναι εις τα χειλη του βασιλεως· το στομα αυτου δεν σφαλλει εν τη κρισει.
11 Δικαια σταθμη και πλαστιγξ ειναι του Κυριου· παντα τα ζυγια του σακκιου ειναι εργου αυτου.
12 Βδελυγμα ειναι εις τους βασιλεις να πραττωσιν ανομιαν· διοτι ο θρονος στερεονεται μετα της δικαιοσυνης.
13 Τα δικαια χειλη ειναι ευπροσδεκτα εις τους βασιλεις, και αγαπωσι τον λαλουντα ορθα.
14 Θυμος βασιλεως ειναι αγγελος θανατου· αλλ' ο σοφος ανθρωπος καταπραυνει αυτον.
15 Εις το φως του προσωπου του βασιλεως ειναι ζωη· και η ευνοια αυτου ειναι ως νεφος οψιμου βροχης.
16 Ποσον καλητερα ειναι η αποκτησις της σοφιας παρα το χρυσιον και προκριτωτερα η αποκτησις της συνεσεως παρα το αργυριον
17 Η οδος των ευθεων ειναι να εκκλινωσιν απο του κακου· οστις φυλαττει την οδον αυτου, διατηρει την ψυχην αυτου.
18 Η υπερηφανια προηγειται του ολεθρου, και υψηλοφροσυνη του πνευματος προηγειται της πτωσεως.
19 Καλητερον να ηναι τις ταπεινοφρων μετα των ταπεινων, παρα να μοιραζη λαφυρα μετα των υπερηφανων.
20 Ο συνετος εις τα πραγματα θελει ευρει καλον· και ο ελπιζων επι τον Κυριον ειναι μακαριος.
21 Ο σοφος την καρδιαν θελει ονομαζεσθαι φρονιμος· και η γλυκυτης των χειλεων προσθετει μαθησιν.
22 Η συνεσις ειναι πηγη ζωης εις τον εχοντα αυτην· η δε παιδεια των αφρονων μωρια.
23 Η καρδια του σοφου συνετιζει το στομα αυτου, και εις τα χειλη αυτου προσθετει μαθησιν.
24 Κηρηθρα μελιτος οι ευαρεστοι λογοι· γλυκυτης εις την ψυχην και ιασις εις τα οστα.
25 Υπαρχει οδος ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης ειναι οδοι θανατου.
26 Ο εργαζομενος εργαζεται δι' εαυτον· διοτι το στομα αυτου αναγκαζει αυτον.
27 Ο αχρειος ανθρωπος σκαπτει κακον· και εις τα χειλη αυτου ειναι ως πυρ καιον.
28 Ο διεστραμμενος ανθρωπος διασπειρει εριδας· και ο ψιθυριστης διαχωριζει τους στενωτερους φιλους.
29 Ο βιαιος ανθρωπος αποπλανα τον πλησιον αυτου και φερει αυτον εις οδον ουχι καλην·
30 Κλειων τους οφθαλμους αυτου μηχαναται διεστραμμενα· δαγκανων τα χειλη αυτου εκτελει το κακον.
31 Η πολια ειναι στεφανος δοξης, ευρισκομενη εν τη οδω της δικαιοσυνης.
32 Καλητερος ο μακροθυμος παρα τον δυνατον· και ο εξουσιαζων το πνευμα αυτου παρα τον εκπορθουντα πολιν.
33 Ο κληρος ριπτεται εις την καλπην· ολη ομως η κρισις αυτου ειναι παρα Κυριου.
1 Ao homem pertencem os planos do coração, mas do Senhor vem a resposta da língua.
2 Todos os caminhos do homem lhe parecem puros, mas o Senhor avalia o espírito.
3 Consagre ao Senhor tudo o que você faz, e os seus planos serão bem-sucedidos.
4 O Senhor faz tudo com um propósito; até os ímpios para o dia do castigo.
5 O Senhor detesta os orgulhosos de coração. Sem dúvida serão punidos.
6 Com amor e fidelidade se faz expiação pelo pecado; com o temor do Senhor o homem evita o mal.
7 Quando os caminhos de um homem são agradáveis ao Senhor, ele faz que até os seus inimigos vivam em paz com ele.
8 É melhor ter pouco com retidão do que muito com injustiça.
9 Em seu coração o homem planeja o seu caminho, mas o Senhor determina os seus passos.
10 Os lábios do rei falam com grande autoridade; sua boca não deve trair a justiça.
11 Balanças e pesos honestos vêm do Senhor; todos os pesos da bolsa são feitos por ele.
12 Os reis detestam a prática da maldade, porquanto o trono se firma pela justiça.
13 O rei se agrada dos lábios honestos; e dá valor ao homem que fala a verdade.
14 A ira do rei é um mensageiro da morte, mas o homem sábio a acalmará.
15 Alegria no rosto do rei é sinal de vida; seu favor é como nuvem de chuva na primavera.
16 É melhor obter sabedoria do que ouro! É melhor obter entendimento do que prata!
17 A vereda do justo evita o mal; quem guarda o seu caminho preserva a sua vida.
18 O orgulho vem antes da destruição; o espírito altivo, antes da queda.
19 Melhor é ter espírito humilde entre os oprimidos do que partilhar despojos com os orgulhosos.
20 Quem examina cada questão com cuidado, prospera, e feliz é aquele que confia no Senhor.
21 O sábio de coração é considerado prudente; quem fala com equilíbrio promove a instrução.
22 O entendimento é fonte de vida para aqueles que o têm, mas a insensatez traz castigo aos insensatos.
23 O coração do sábio ensina a sua boca, e os seus lábios promovem a instrução.
24 As palavras agradáveis são como um favo de mel, são doces para a alma e trazem cura para os ossos.
25 Há caminho que parece reto ao homem, mas no final conduz à morte.
26 O apetite do trabalhador o obriga a trabalhar; a sua fome o impulsiona.
27 O homem sem caráter maquina o mal, suas palavras são um fogo devorador.
28 O homem perverso provoca dissensão, e o que espalha boatos afasta bons amigos.
29 O violento recruta o seu próximo e o leva por um caminho ruim.
30 Quem pisca os olhos planeja o mal; quem franze os lábios já o vai praticar.
31 O cabelo grisalho é uma coroa de esplendor, e se obtém mediante uma vida justa.
32 Melhor é o homem paciente do que o guerreiro, mais vale controlar o seu espírito do que conquistar uma cidade.
33 A sorte é lançada no colo, mas a decisão vem do Senhor.