1 Η καρδια μου αναβρυει λογον αγαθον· εγω λεγω τα εργα μου προς τον βασιλεα· η γλωσσα μου ειναι καλαμος γραμματεως ταχυγραφου.
2 Συ εισαι ωραιοτερος των υιων των ανθρωπων· εξεχυθη χαρις εις τα χειλη σου· δια τουτο σε ευλογησεν ο Θεος εις τον αιωνα.
3 Περιζωσον την ρομφαιαν σου επι τον μηρον σου, δυνατε, εν τη δοξη σου και εν τη μεγαλοπρεπεια σου.
4 Και κατευοδου εν τη μεγαλειοτητι σου και βασιλευε εν αληθεια και πραοτητι και δικαιοσυνη· και η δεξια σου θελει σοι δειξει φοβερα πραγματα.
5 Τα βελη σου ειναι οξεα· λαοι υποκατω σου θελουσι πεσει· και αυτα θελουσιν εμπηχθη εις την καρδιαν των εχθρων του βασιλεως.
6 Ο θρονος σου, Θεε, ειναι εις τον αιωνα του αιωνος· σκηπτρον ευθυτητος ειναι το σκηπτρον της βασιλειας σου.
7 Ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας αδικιαν· δια τουτο εχρισε σε ο Θεος, ο Θεος σου, ελαιον αγαλλιασεως υπερ τους μετοχους σου.
8 Σμυρναν και αλοην και κασιαν ευοδιαζουσι παντα τα ιματια σου, οταν εξερχησαι εκ των ελεφαντινων παλατιων, δια των οποιων σε ευφραναν.
9 Θυγατερες βασιλεων παριστανται εν ταις τιμαις σου· η βασιλισσα εσταθη εκ δεξιων σου εστολισμενη με χρυσιον Οφειρ.
10 Ακουσον, θυγατερ, και ιδε, και κλινον το ωτιον σου· και λησμονησον τον λαον σου και τον οικον του πατρος σου·
11 και θελει επιθυμησει ο βασιλευς το καλλος σου· διοτι αυτος ειναι ο κυριος σου· και προσκυνησον αυτον.
12 Και η θυγατηρ της Τυρου θελει παρασταθη με δωρα· το προσωπον σου θελουσιν ικετευσει οι πλουσιοι του λαου.
13 Ολη η δοξα της θυγατρος του βασιλεως ειναι εσωθεν· το ενδυμα αυτης ειναι χρυσουφαντον.
14 Θελει φερθη προς τον βασιλεα με ιματιον κεντητον· παρθενοι συντροφοι αυτης, κατοπιν αυτης, θελουσι φερθη εις σε.
15 Θελουσι φερθη εν ευφροσυνη και αγαλλιασει· θελουσιν εισελθει εις το παλατιον του βασιλεως.
16 Αντι των πατερων σου θελουσιν εισθαι οι υιοι σου· αυτους θελεις καταστησει αρχοντας επι πασαν την γην.
17 Θελω μνημονευει το ονομα σου εις πασας τας γενεας· δια τουτο οι λαοι θελουσι σε υμνει εις αιωνα αιωνος.
1 Com o coração vibrando de boas palavras recito os meus versos em honra do rei; seja a minha língua como a pena de um hábil escritor.
2 És dos homens o mais notável; derramou-se graça em teus lábios, visto que Deus te abençoou para sempre.
3 Prende a espada à cintura, ó poderoso! Cobre-te de esplendor e majestade.
4 Na tua majestade cavalga vitoriosamente pela verdade, pela misericórdia e pela justiça; que a tua mão direita realize feitos gloriosos.
5 Tuas flechas afiadas atingem o coração dos inimigos do rei; debaixo dos teus pés caem nações.
6 O teu trono, ó Deus, subsiste para todo o sempre; cetro de justiça é o cetro do teu reino.
7 Amas a justiça e odeias a iniqüidade; por isso Deus, o teu Deus, escolheu-te dentre os teus companheiros ungindo-te com óleo de alegria.
8 Todas as tuas vestes exalam aroma de mirra, aloés e cássia; nos palácios adornados de marfim ressoam os instrumentos de corda que te alegram.
9 Filhas de reis estão entre as mulheres da tua corte; à tua direita está a noiva real enfeitada de ouro puro de Ofir.
10 Ouça, ó filha, considere e incline os seus ouvidos: Esqueça o seu povo e a casa paterna.
11 O rei foi cativado pela sua beleza; honre-o, pois ele é o seu senhor.
12 A cidade de Tiro trará seus presentes; seus moradores mais ricos buscarão o seu favor.
13 Cheia de esplendor está a princesa em seus aposentos, com vestes enfeitadas de ouro.
14 Em roupas bordadas é conduzida ao rei, acompanhada de um cortejo de virgens; são levadas à tua presença.
15 Com alegria e exultação são conduzidas ao palácio do rei.
16 Os teus filhos ocuparão o trono dos teus pais; por toda a terra os farás príncipes.
17 Perpetuarei a tua lembrança por todas as gerações; por isso as nações te louvarão para todo o sempre.