1 Σε προσμενει υμνος, Θεε, εν Σιων· και εις σε θελει αποδοθη η ευχη.

2 Ω ακουων προσευχην, εις σε θελει ερχεσθαι πασα σαρξ.

3 Λογοι ανομιας υπερισχυσαν κατ' εμου· συ θελεις καθαρισει τας παραβασεις ημων.

4 Μακαριος εκεινος, τον οποιον εξελεξας και προσελαβες, δια να κατοικη εν ταις αυλαις σου· θελομεν χορτασθη απο των αγαθων του οικου σου, του αγιου ναου σου.

5 Δια τρομερων πραγματων μετα δικαιοσυνης θελεις αποκρινεσθαι προς ημας, Θεε της σωτηριας ημων, η ελπις παντων των περατων της γης, και των μακραν εν θαλασση·

6 ο στερεονων δια της δυναμεως σου τα ορη, ο περιεζωσμενος ισχυν·

7 ο κατασιγαζων τον ηχον της θαλασσης, τον ηχον των κυματων αυτης και τον θορυβον των λαων.

8 και αυτοι οι κατοικουντες τα περατα φοβουνται τα σημεια σου· χαροποιεις τας αρχας της αυγης και της εσπερας.

9 Επισκεπτεσαι την γην και ποτιζεις αυτην· υπερπλουτιζεις αυτην· ο ποταμος του Θεου ειναι πληρης υδατων· ετοιμαζεις τον σιτον αυτων, επειδη ουτω διεταξας.

10 Τα αυλακια αυτης ποτιζεις· εξομαλιζεις τους βωλους αυτης· απαλυνεις αυτην δια σταλακτης βροχης· ευλογεις τα βλαστηματα αυτης.

11 Στεφανονεις το ετος με τα αγαθα σου· και τα ιχνη σου σταλαζουσι παχος.

12 Σταλαζουσιν αι βοσκαι της ερημου και οι λοφοι περιζωνονται χαραν.

13 Αι πεδιαδες ειναι ενδεδυμεναι ποιμνια και αι κοιλαδες εσκεπασμεναι υπο σιτου· αλαλαζουσι και ετι υμνολογουσι.

1 O louvor te aguarda em Sião, ó Deus; os votos que te fizemos serão cumpridos.

2 Ó tu que ouves a oração, a ti virão todos os homens.

3 Quando os nossos pecados pesavam sobre nós, tu mesmo fizeste propiciação por nossas transgressões.

4 Como são felizes aqueles que escolhes e trazes a ti, para viverem nos teus átrios! Transbordamos de bênçãos da tua casa, do teu santo templo!

5 Tu nos respondes com temíveis feitos de justiça, ó Deus, nosso Salvador, esperança de todos os confins da terra e dos mais distantes mares.

6 Tu que firmaste os montes pela tua força, pelo teu grande poder.

7 Tu que acalmas o bramido dos mares, o bramido de suas ondas, e o tumulto das nações.

8 Tremem os habitantes das terras distantes diante das tuas maravilhas; do nascente ao poente despertas canções de alegria.

9 Cuidas da terra e a regas; fartamente a enriqueces. Os riachos de Deus transbordam para que nunca falte o trigo, pois assim ordenaste.

10 Encharcas os seus sulcos e aplainas os seus torrões; tu a amoleces com chuvas e abençoas as suas colheitas.

11 Coroas o ano com a tua bondade, e por onde passas emana fartura;

12 fartura vertem as pastagens do deserto, e as colinas se vestem de alegria.

13 Os campos se revestem de rebanhos e os vales se cobrem de trigo; eles exultam e cantam de alegria!