1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπε·

2 Ποσον εβοηθησας τον αδυνατον· εσωσας βραχιονα ανισχυρον.

3 Ποσον συνεβουλευσας τον ασοφον και εντελη συνεσιν εδειξας

4 Προς τινα απηγγειλας τους λογους; και τινος πνοη εξηλθεν απο σου;

5 Οι νεκροι τρεμουσιν αυτον υποκατωθεν των υδατων, και οι συγκατοικουντες μετ' αυτων.

6 Γυμνος ο αδης εμπροσθεν αυτου, και η απωλεια δεν εχει σκεπασμα.

7 Εκτεινει τον βορεαν επι το κενον· κρεμα την γην επι το μηδεν.

8 Δεσμευει τα υδατα εις τας νεφελας αυτου· και η νεφελη δεν σχιζεται υποκατω αυτων.

9 Σκεπαζει το προσωπον του θρονου αυτου· εκτεινει το νεφος αυτου επ' αυτον.

10 Περιεκυκλωσε τα υδατα με ορια, εως της συντελειας του φωτος και του σκοτους.

11 Οι στυλοι του ουρανου τρεμουσι και εξιστανται απο της επιτιμησεως αυτου.

12 Ταραττει την θαλασσαν δια της δυναμεως αυτου, και δια της συνεσεως αυτου καταδαμαζει την υπερηφανιαν αυτης.

13 Δια του πνευματος αυτου εκοσμησε τους ουρανους· η χειρ αυτου εσχηματισε τον συστρεφομενον οφιν.

14 Ιδου, ταυτα ειναι μερη των οδων αυτου· αλλα ποσον ελαχιστον πραγμα ακουομεν περι αυτου; την δε βροντην της δυναμεως αυτου τις δυναται να εννοηση;