1 Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.

2 Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.

3 Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;

4 Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.

5 Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ·

6 Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.

7 Εγω αγαπω την ειρηνην· αλλ' οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.