1 He waiata; he pikitanga. E Ihowa, maharatia a Rawiri, me ona mamaetanga ngakau katoa;

2 Tana oati ki a Ihowa, tana kupu taurangi ki te Mea Nui o Hakopa;

3 E kore rawa ahau e tae ki toku whare e noho ai ahau, e eke ranei ki runga ki toku moenga;

4 E kore ahau e tuku i oku kanohi kia moe, i oku kamo kia nenewha;

5 Kia kitea ra ano e ahau he wahi mo Ihowa, he nohoanga mo te Mea Nui o Hakopa.

6 Na i rangona e matou ki Eparata, i kitea ki nga mara o te ngahere.

7 Ka haere matou ki roto ki ona tapenakara; ka koropiko ki tona turanga waewae.

8 E ara, e Ihowa, ki tou okiokinga, a koe, me te aaka o tou kaha.

9 Kia whakakakahuria au tohunga ki te tika; kia hamama tau hunga tapu i te hari.

10 Whakaaro ki a Rawiri, ki tau pononga: kaua e whakapeaua atu te mata o tau i whakawahi ai.

11 Kua oati pono a Ihowa ki a Rawiri, e kore ia e tahuri ke i tena; Ka whakanohoia e ahau tetahi hua o tou kopu ki tou torona.

12 Ki te puritia e au tama taku kawenata, me taku whakaaturanga e ako ai ahau ki a ratou, ka noho ano a ratou tama ki tou torona ake ake.

13 Kua whiriwhiria hoki e Ihowa a Hiona; kua hiahiatia e ia hei nohoanga mona.

14 Ko toku okiokinga tenei ake ake; ko konei ahau noho ai, kua hiahiatia hoki e ahau.

15 Ka manaakitia rawatia e ahau tana kai; ka whakamakonatia e ahau ona rawakore ki te taro.

16 Ka whakakakahuria hoki e ahau ona tohunga ki te whakaoranga; a ka hamama tona hunga tapu i te hari.

17 Ka meinga e ahau kia pihi ki reira te haona o Rawiri: kua whakapaia e ahau he rama mo taku i whakawahi ai.

18 Ka whakakakahuria e ahau ona hoariri ki te whakama; a ka matomato tona karauna i runga i a ia.

1 En sang ved festreisene. Herre, gi David lønn for hans møie,

2 han som tilsvor Herren, gav Jakobs Veldige det løfte:

3 Jeg vil ikke gå inn i mitt huses telt, jeg vil ikke stige op på min sengs leie,

4 jeg vil ikke unne mine øine søvn, mine øielokk slummer,

5 før jeg finner et sted for Herren, en bolig for Jakobs Veldige!

6 Se, vi hørte om den* i Efrata**, vi fant den i skogsbygden***. / {* d.e. paktens ark.} / {** 1MO 35, 19.} / {*** Kirjat-Jearim.}

7 Vi vil komme til hans bolig, vi vil tilbede for hans føtters skammel.

8 Reis dig, Herre, og kom til ditt hvilested, du og din styrkes ark!

9 La dine prester klæ sig i rettferd og dine fromme rope med fryd!

10 For Davids, din tjeners skyld vise du ikke din salvedes åsyn tilbake!

11 Herren har svoret David en sann ed, som han ikke vil gå fra: Av ditt livs frukt vil jeg sette konger på din trone;

12 dersom dine barn holder min pakt og mine vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skal også deres barn for all tid sitte på dine trone.

13 For Herren har utkåret Sion, han har attrådd det til sin bolig:

14 Dette er mitt hvilested til evig tid; her vil jeg bo, fordi jeg har attrådd det.

15 Dets mat vil jeg velsigne, dets fattige vil jeg mette med brød,

16 og dets prester vil jeg klæ med fryd.

17 Der vil jeg la et horn vokse op for David, gjøre i stand en lampe for min salvede.

18 Hans fiender vil jeg klæ i skam, men på ham skal hans krone stråle.