1 Viešpats Dievas parodė man tokį reginį: štai pintinė prinokusių vaisių.

2 Jis klausė: "Amosai, ką matai?" Aš atsakiau: "Pintinę prinokusių vaisų". Tada Viešpats tarė man: "Atėjo galas mano tautai, Izraeliui; daugiau jos nebepasigailėsiu.

3 Giesmės šventykloje virs raudojimu,­sako Viešpats Dievas.­Bus gausu lavonų, juos išmes tylėdami".

4 Klausykite, kurie praryjate beturtį ir pražudote krašto vargšus,

5 sakydami: "Kada baigsis jaunas mėnulis ir galėsime parduoti javus? Kada baigsis sabatas ir galėsime pasiūlyti kviečius? Kada galėsime sumažinti saiką, padidinti svorį ir apgaudinėti neteisingomis svarstyklėmis?

6 Mes pirksime vargšą už sidabrą, beturtį už porą sandalų, pelus parduosime kviečių vietoje".

7 Viešpats prisiekė Jokūbo pasididžiavimu: "Niekados nepamiršiu jų darbų!"

8 Ar dėl to neturėtų sudrebėti žemė ir liūdėti visi jos gyventojai? Ji pakils, patvins ir vėl atslūgs kaip Egipto upė.

9 Viešpats Dievas sako: "Ir atsitiks tą dieną, kad saulė nusileis vidudienį ir šviesi diena taps naktimi.

10 Aš paversiu jūsų iškilmes į gedulą, giesmes į raudas. Užvilksiu visiems ašutines, plikai nuskusiu galvas, padarysiu jus lyg gedinčius vienintelio sūnaus. Jūsų galas bus karti diena.

11 Ateina dienos,­sako Viešpats,­ kai Aš siųsiu badą šaliai: ne duonos badą ir ne vandens troškulį, bet Viešpaties žodžio.

12 Tada jie klajos nuo jūros iki jūros ir lakstys nuo šiaurės iki rytų, ieškodami Viešpaties žodžio, bet neras.

13 Tą dieną alps iš troškulio gražios mergaitės ir jaunuoliai,

14 kurie prisiekia Samarijos nuodėme ir sako: ‘Tikrai gyvas dievas Dano mieste ir išgelbėtojas Beer Šeboje!’ Jie kris ir nebeatsikels".

1 Mostrou-me o Senhor Jeová esta visão-um cesto de frutos do verão,

2 e perguntou: Que vês tu agora Amós? Eu respondi: Um cesto de frutos do verão. Então me disse Jeová: O fim é vindo sobre o meu povo de Israel; não tornarei mais a passar por ele.

3 Os cânticos do templo serão gritos de dor naquele dia, diz o Senhor Jeová; muitos serão os cadáveres; em todos os lugares serão lançados fora em silêncio.

4 Ouvi isto, vós que pisais os necessitados, e fazeis perecer os pobres da terra,

5 dizendo: Quando passará a lua nova, para vendermos grão? e o sábado, para expormos trigo? diminuindo o efa, aumentando o siclo e servindo-nos de balanças falsas

6 para comprarmos os pobres por dinheiro, e os necessitados por um par de sapatos, e para vendermos o refugo do trigo.

7 Jurou Jeová pela glória de Jacó: Certamente nunca me esquecerei de nenhuma das suas obras.

8 Por causa disto não se comoverá a terra, e não chorará todo o que nela habitar? sim toda ela se levantará como o Rio, será agitada e se diminuirá como o Rio do Egito.

9 Acontecerá naquele dia, diz o Senhor Jeová, que farei que o sol se ponha ao meio dia, e cobrirei de trevas a terra no claro dia.

10 Converterei as vossas festas em luto, e todos os vossos cânticos em pranto; porei sacos sobre todos os lombos e calva sobre todas as cabeças; farei que isso seja como o luto por um filho único, e o seu fim como um dia de amargura.

11 Eis que vêm os dias, diz o Senhor Jeová, em que enviarei fome sobre a terra, não fome de pão nem sede de água, mas de ouvir as palavras de Jeová.

12 Andarão errantes de mar a mar, e do norte até o oriente; correrão por toda a parte para buscar a palavra de Jeová, e não a acharão.

13 Naquele dia desmaiarão à sede as virgens formosas e os mancebos.

14 Os que juram pelo pecado de Samaria, e dizem: Pela vida do teu Deus, ó Dã; e: Pelo caminho de Berseba; até eles cairão, e não se levantarão nunca.