1 Paskui, po keturiolikos metų, vėl nuvykau į Jeruzalę kartu su Barnabu, pasiėmęs ir Titą.

2 Nuvykau, apreiškimo paskatintas, ir jiems išdėsčiau Evangeliją, kurią skelbiu pagonims, atskirai išsiaiškindamas su įžymesniais asmenimis, kad kartais nebėgčiau ar nebūčiau bėgęs veltui.

3 Jie nevertė apsipjaustyti nė mano palydovo Tito, kuris buvo graikas.

4 Tačiau netikriems broliams, paslapčia įslinkusiems iššnipinėti mūsų laisvę, kurią turime Kristuje Jėzuje, ir norėjusiems mus pavergti,­

5 jiems nė valandėlei nepasidavėme, kad Evangelijos tiesa pasiliktų su jumis.

6 O dėl tariamai įžymesniųjų asmenų,­kas jie bebuvo, man nesvarbu, nes Dievas nėra žmonėms šališkas,­man įžymesnieji asmenys nieko nepridėjo.

7 Atvirkščiai, pamatę, jog man patikėta skelbti Evangeliją neapipjaustytiesiems kaip Petrui apipjaustytiesiems

8 (nes Tas, kuris veikė su Petru jam apaštalaujant apipjaustytiesiems, veikė taip pat su manimi tarp pagonių)

9 ir pastebėję man suteiktą malonę, Jokūbas, Kefas ir Jonas, kurie laikomi šulais, padavė man ir Barnabui dešines draugystės ženklan, kad eitume pas pagonis, o jie pas apipjaustytuosius;

10 tik mes turėjome prisiminti vargšus,­o aš ir stengiausi tai daryti.

11 Kai Petras atvyko į Antiochiją, aš jam pasipriešinau į akis, nes jis nusižengė.

12 Mat prieš atvykstant kai kuriems nuo Jokūbo, jis valgydavo su pagonimis; bet kai tie atvyko, jis atsitraukė ir vengė jų, bijodamas apipjaustytųjų.

13 Kartu su juo veidmainiavo ir kiti žydai, netgi Barnabas pasidavė veidmainystei.

14 Pamatęs, kad jie nukrypsta nuo Evangelijos tiesos, pasakiau Petrui visų akivaizdoje: "Jei tu, būdamas žydas, gyveni pagoniškai, o ne žydiškai, tai kodėl verti pagonis gyventi taip, kaip žydai?"

15 Nors iš prigimties esame žydai ir ne pagonių kilmės nusidėjėliai,

16 žinome, jog žmogus neišteisinamas įstatymo darbais, bet tikėjimu į Jėzų Kristų. Mes įtikėjome Kristų Jėzų, kad būtume išteisinti Kristaus tikėjimu, o ne įstatymo darbais; nes įstatymo darbais nebus išteisintas nė vienas žmogus.

17 Bet, ieškant mums išteisinimo per Kristų, paaiškėja, kad mes patys esame nusidėjėliai. Ar Kristus dėl to yra nuodėmės tarnas? Jokiu būdu!

18 Nes jeigu aš vėl atstatau, ką buvau išgriovęs, tai tampu nusikaltėliu.

19 Aš per įstatymą numiriau įstatymui, kad gyvenčiau Dievui.

20 Esu nukryžiuotas su Kristumi. Ir daugiau ne aš gyvenu, o gyvena manyje Kristus. Ir dabar, gyvendamas kūne, gyvenu tikėjimu į Dievo Sūnų, kuris pamilo mane ir paaukojo save už mane.

21 Neatstumiu Dievo malonės, nes jei teisumas įgyjamas įstatymu, tuomet Kristus mirė veltui.

1 Então depois de quatorze anos subi outra vez a Jerusalém com Barnabé, levando também comigo a Tito.

2 Subi devido a uma revelação; e comuniquei a eles o Evangelho que prego entre os gentios, mas particularmente aos que eram de nomeada, para que de algum modo não estivesse eu correndo, ou não tivesse corrido em vão.

3 Mas nem Tito que estava comigo, sendo grego, foi obrigado a ser circuncidado,

4 e isto por causa dos falsos irmãos intrusos, os quais furtivamente se introduziram para espiar a nossa liberdade que temos em Cristo Jesus, a fim de nos escravizar;

5 aos quais nem por uma hora estivemos em sujeição, para que a verdade do Evangelho permanecesse entre vós.

6 Mas dos que pareciam ser de alguma nomeada (quais foram noutro tempo nada me importa; Deus não se deixa levar de respeitos humanos)-esses que pareciam ser de alguma nomeada, nada me acrescentaram,

7 pelo contrário quando eles viram que me havia sido confiado o Evangelho da incircuncisão, justamente como a Pedro o da circuncisão

8 (pois o que operou em Pedro para o apostolado da circuncisão, operou também em mim para com os gentios);

9 e conhecendo a graça que me foi dada, Tiago, Cefas e João, que pareciam ser colunas, deram a mim e a Barnabé as destras de comunhão, para que nós fôssemos aos gentios,

10 e eles à circuncisão; somente quiseram que nos lembrássemos dos pobres, o que também me esforcei por fazer.

11 Quando, porém, Cefas veio a Antioquia, resisti-lhe na cara porque era condenado.

12 Pois antes de chegarem alguns da parte de Tiago, ele comia com os gentios; mas quando eles vieram, subtraía-se e separava-se temendo os que eram da circuncisão.

13 Os outros judeus também dissimularam juntamente com ele, de modo que até Barnabé foi levado com eles na sua dissimulação.

14 Mas quando vi que eles não andavam retamente conforme a verdade do Evangelho, disse a Cefas perante todos: Se tu, sendo judeu, vives como gentio, e não como judeu, como obrigas os gentios a viver como os judeus?

15 Nós, judeus por natureza, e não pecadores dentre os gentios,

16 sabendo, contudo, que o homem não é justificado por obras da lei, mas sim mediante a fé em Cristo Jesus, também nós cremos em Cristo Jesus, para sermos justificados pela fé em Cristo e não por obras da lei; pois por obras da lei nenhuma carne será justificada.

17 Mas se, buscando ser justificados em Cristo, fomos nós mesmos também achados pecadores, é Cristo, porventura, ministro de pecado? De modo nenhum.

18 Se eu torno a edificar as coisas que destruí, constituo-me transgressor.

19 Pois eu, mediante a lei, morri para a lei, a fim de viver para Deus.

20 Estou crucificado com Cristo; logo já não sou eu, o que vivo, mas é Cristo que vive em mim. Aquela vida que agora vivo na carne, vivo na fé do Filho de Deus, que me amou e se entregou por mim.

21 Não faço nula a graça de Deus; pois se a justiça vem mediante a lei, então morreu Cristo sem necessidade.