1 Temanas Elifazas atsakydamas tarė:

2 "Ar išmintingas žmogus kalba tuščius žodžius ir pripildo savo vidurius rytų vėjo?

3 Ar jis kalba netinkamus žodžius ir sako tai, kas neatneša nieko gero?

4 Tu atmetei baimę ir nesivaržai, kalbėdamas prieš Dievą.

5 Tavo lūpos kalba apie tavo kaltę ir tu pasirinkai klastingą liežuvį.

6 Tavo paties burna pasmerkia tave, o ne aš, tavo paties lūpos liudija prieš tave.

7 Bene tu esi pirmas gimęs žmogus, sutvertas pirma kalnų?

8 Ar tu girdėjai Dievo paslaptis ir turi visą išmintį?

9 Ką žinai, ko mes nežinome? Ką supranti, ko mes nesuprantame?

10 Tarp mūsų yra ilgaamžių ir žilagalvių, senesnių už tavo tėvą.

11 Ar tau neužtenka Dievo paguodos? Ar turi kokią paslaptį?

12 Kodėl tavo širdis tave nunešė į šalį ir prieš ką merki savo akį?

13 Kodėl nukreipi savo dvasią prieš Dievą ir leidi tokiems žodžiams išeiti iš tavo lūpų?

14 Kas yra žmogus, kad būtų tyras; tas, kuris gimęs iš moters, kad būtų teisus?

15 Jis nepasitiki savo šventaisiais ir dangūs nėra tyri Jo akivaizdoje,

16 tuo labiau bjaurus ir purvinas žmogus, kuris geria nedorybę kaip vandenį.

17 Klausyk manęs, aš tave pamokysiu, ką patyriau, pasakysiu,

18 ką išminčiai skelbė, sužinoję iš savo tėvų, ir nenuslėpė.

19 Jiems vieniems buvo atiduota žemė ir joks svetimšalis nevaikščiojo tarp jų.

20 Nedorėlis kenčia per visas savo dienas, metų skaičius paslėptas nuo prispaudėjo.

21 Baisūs garsai jo ausyse, taikos metu jį užklumpa naikintojas.

22 Jis nesitiki ištrūkti iš tamsos, jis paskirtas kardui.

23 Jis klaidžioja, ieškodamas duonos. Bet kur ji? Jis žino, kad jo laukia tamsi diena.

24 Jį gąsdina vargas ir pavojus, jie nugalės jį kaip karalius, pasiruošęs kovai.

25 Nes jis grasina Dievui, kėsinasi į Visagalį,

26 su skydu rankoje puola Jį.

27 Jo veidas padengtas riebalais, jis pats aptekęs taukais.

28 Jis gyvena sugriautuose miestuose, namuose, kuriuose niekas negyvena, kurie skirti nugriauti.

29 Jis nepraturtės, jo nuosavybė neišliks; jo turtai nepasklis po žemę.

30 Jis neištrūks iš tamsos, jo šakas sudegins liepsna, nuo Jo burnos kvapo jis pranyks.

31 Tenepasitiki apsigaudamas tuštybe, nes tuštybe bus jam atlyginta.

32 Jis pražus ne laiku ir jo šakos nežaliuos.

33 Jo neprinokusios vynuogės nukris, nubyrės kaip alyvmedžio žiedai.

34 Veidmainių susirinkimas bus nevaisingas, ir ugnis sudegins kyšių ėmėjų palapines.

35 Jie pastoja piktu sumanymu ir pagimdo blogį; jų pilvas paruošia apgaulę".

1 Então respondeu Elifaz temanita:

2 Responderá o sábio com ciência vã, E encherá do vento oriental o seu ventre?

3 Argumentando com palavras que de nada servem, Ou com razões com que ele nada aproveita?

4 Na verdade tu destróis a reverência, E prejudicas o espírito religioso para com Deus.

5 Pois a tua iniqüidade ensina a tua boca, E escolhes a língua dos astutos.

6 A tua própria boca te condena, e não eu; E os teus lábios dão testemunho contra ti.

7 És tu o primeiro homem que nasceu? Ou foste dado à luz antes dos outeiros?

8 Assistes no concílio de Deus? Aproprias para ti a sabedoria?

9 Que sabes tu, que nós não sabemos? E que entendes, que não se acha em nós?

10 Conosco estão os homens encanecidos e idosos, Mais velhos do que teu pai.

11 Porventura fazes pouco caso das consolações de Deus, E da palavra que te trata benignamente?

12 Por que te arrebata o teu coração? Por que flamejam os teus olhos?

13 De modo que voltas o teu espírito contra Deus, E permites sair as palavras da tua boca.

14 Que é o homem, para ser puro? E o que é nascido da mulher, para ser justo?

15 Eis que Deus não confia nos seus santos, E à sua vista os céus não são limpos;

16 Quanto menos o homem abominável e corrompido, Que bebe a iniqüidade como a água?

17 Eu to mostrarei, ouve-me; E te contarei o que tenho visto

18 (O que homens sábios têm anunciado Da parte de seus pais, não o ocultando;

19 A eles somente pertencia o país, Não havendo estrangeiro algum passado por meio deles):

20 O iníquo passa em angústia todos os dias, O número dos anos que são reservados para o opressor.

21 A voz de terrores retine nos seus ouvidos; Na prosperidade lhe sobrevirá o assolador.

22 Não espera escapar das trevas, E a espada o está esperando.

23 Ele anda em busca de pão, dizendo: Onde está? Sabe que o dia das trevas lhe está iminente:

24 O aperto e a angústia o amedrontam; Prevalecem contra ele, como um rei preparado para a batalha,

25 Porque estendeu a sua mão contra Deus, E com soberba se porta contra o Todo-poderoso.

26 Corre contra ele com cerviz dura, Opõe-lhe as saliências do seu escudo,

27 Porque cobriu o rosto com a gordura, E criou carnes grossas sobre as ilhargas.

28 Habitou em cidades assoladas, Em casas que ninguém habitaria E que estavam prestes a cair em ruínas.

29 Não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, Nem as suas colheitas serão abundantes.

30 Não escapará das trevas; A chama secará os seus ramos, E pelo assopro da boca de Deus desaparecerá.

31 Não confie na vaidade, enganando-se a si mesmo; Pois a vaidade será a sua recompensa.

32 Ela lhe chegará antes do termo dos teus dias, E o seu ramo não reverdecerá.

33 Sacudirá as suas uvas verdes como a vide, E deixará cair a sua flor como a oliveira;

34 Pois a companhia dos ímpios será estéril, E o fogo consumirá as tendas de suborno.

35 Eles concebem a malícia, dão à luz a iniqüidade, E o seu ventre prepara enganos.