1 Kai Efraimas kalbėjo drebėdamas, jis iškilo Izraelyje, o kai nusikalto Baalu­mirė.

2 Dabar jie nusideda dar labiau: lieja sidabrinius atvaizdus, stabus pagal savo sugebėjimus. Tai yra amatininkų darbas. Jie ragina: "Žmonės, kurie aukoja, tebučiuoja veršius!"

3 Todėl jie bus kaip rytmečio migla, kaip rasa, kuri anksti pranyksta, kaip pelai, nupučiami nuo klojimo, arba dūmai iš kamino.

4 "Aš esu Viešpats, tavo Dievas nuo dienų Egipto krašte. Tu nepažinsi kito dievo, tik mane, nes be manęs nėra gelbėtojo.

5 Aš pažinau tave dykumoje, išdžiūvusioje žemėje.

6 Kai jie prasigyveno ir pasisotino, jų širdis išpuiko, jie pamiršo mane.

7 Aš būsiu jiems kaip liūtas, kaip šalia kelio tykojantis leopardas.

8 Aš juos užpulsiu kaip lokė, netekusi jauniklių, ir draskysiu jų krūtines. Ten surysiu juos kaip liūtas, sudraskysiu kaip laukiniai žvėrys.

9 Izraeli, tu sunaikinai save, nes tik manyje tavo pagalba.

10 Kur yra tavo karalius, kuris tave išgelbėtų? Kur tavo teisėjai, apie kuriuos sakei: ‘Duok man karalių ir kunigaikščių’?

11 Aš tau daviau karalių supykęs ir atėmiau jį užsirūstinęs.

12 Efraimo kaltė surišta, jo nuodėmė paslėpta.

13 Jis yra lyg neišmintingas sūnus­atėjus laikui gimti, jis neturėtų laukti.

14 Aš išpirksiu juos iš mirusiųjų buveinės galios, išgelbėsiu nuo mirties. Mirtie, Aš būsiu tavo galas, mirusiųjų buveine, Aš būsiu tavo sunaikinimas. Gailestis bus paslėptas nuo mano akių.

15 Nors jis klestės tarp savo brolių, pakils Viešpaties vėjas iš rytų, iš dykumos, išdžiovins versmes ir šaltinius, išplėš turtus ir visus brangius indus.

16 Samarija kentės už tai, kad maištavo prieš savo Dievą. Jie žus nuo kardo, jos kūdikius sutraiškys, nėščias moteris perskros".

1 Quando Efraim falava, tremia-se; exaltou-se em Israel; mas quando se fez culpado no tocante a Baal, morreu.

2 Agora pecam cada vez mais, e da sua prata tem feito para si imagens fundidas, a saber, ídolos segundo o seu entendimento, todos eles obra de artífices; deles dizem: Os homens que oferecem sacrifícios, beijem aos bezerros.

3 Por isso serão como a nuvem da manhã, e como o orvalho que cedo passa, como o folhelho que o turbilhão lança da eira, e como o fumo duma chaminé.

4 Contudo eu sou Jeová teu Deus desde a terra do Egito; tu não conhecerás outro deus fora de mim, e não há salvador senão eu.

5 Eu te conheci no deserto, na terra de grande seca.

6 Segundo o seu pasto, assim eles se fartaram; fartaram-se, e foi o seu coração exaltado; portanto se esqueceram de mim.

7 Por isso sou para eles como um leão, como um leopardo espreitarei junto ao caminho;

8 como uma ursa roubada dos seus cachorros lhes sairei ao encontro, e lhes rasgarei os muros do coração; ali os devorarei como um leão; as feras os despedaçarão.

9 É a tua destruição, ó Israel, estares tu contra mim, contra o teu auxílio.

10 Onde está agora o teu rei, para que te salve em todas as tuas cidades? onde estão os teus juízes, de quem disseste: Dá-me rei e príncipes?

11 Dei-te um rei na minha ira, e tirei-o no meu furor.

12 A iniqüidade de Efraim está atada; o seu pecado está depositado.

13 Sobre ele virão as dores duma mulher que está de parto, ele é um filho insensato; pois é tempo dele não se demorar no lugar donde saem os filhos.

14 Resgatá-los-ei do poder do Cheol; remi-los-ei da morte. Onde estão, ó morte, as tuas pragas? Onde está, ó Cheol, a tua destruição? o arrependimento será escondido dos meus olhos.

15 Ainda que ele dê fruto entre seus irmãos, virá um vento oriental, vento de Jeová que sobe do deserto, e o seu manancial secará e a sua fonte será esgotada; ele saqueará o tesouro de todos os vasos preciosos.

16 Samaria levará sobre si a sua culpa, porque se rebelou contra o seu Deus; cairão à espada; seus filhos serão despedaçados, e as suas mulheres grávidas serão fendidas.