1 Šuachas Bildadas atsakydamas tarė:

2 "Ar ilgai jūs dar taip kalbėsite? Nutilkite ir leiskite mums kalbėti.

3 Kodėl mes laikomi gyvuliais ir neišmanėliais?

4 Tu plėšai save pykčiu. Ar dėl tavęs žemė taps tuščia ir uolos pajudės iš savo vietos?

5 Nedorėlio šviesa užges ir jo liepsnos kibirkštis nebešvies.

6 Jo palapinėje bus tamsu ir jo žiburys užges su juo.

7 Jo buvę tvirti žingsniai sutrumpės, jo paties sumanymas jį parblokš.

8 Jo kojos įkliuvusios į tinklą, jis eina uždengta duobe.

9 Jo kulnis pateks į spąstus, ir jis paklius plėšikui.

10 Kilpa padėta jam ant žemės, spąstai ant tako.

11 Pavojai gąsdins jį iš visų pusių ir nuvarys jį nuo kojų.

12 Jo jėgos išseks nuo bado, žlugimas pasiruošęs prie jo šono.

13 Jo odą suės ligos, mirties pirmagimis prarys jo jėgą.

14 Jo pasitikėjimas bus išrautas iš jo palapinės ir nuves jį pas siaubų karalių.

15 Tai gyvens jo palapinėje, nes ji nebepriklauso jam, jo buveinė bus apibarstyta siera.

16 Jo šaknys nudžius žemėje, o šakos bus nukirstos viršuje.

17 Jo atsiminimas dings krašte ir jo vardas nebus minimas gatvėje.

18 Jis bus išvytas iš šviesos į tamsą ir išvarytas iš pasaulio.

19 Palikuonių jis nepaliks tautoje ir niekas nepasiliks jo buveinėje.

20 Po jo atėję stebėsis jo diena ir prieš jį buvę bus išgąsdinti.

21 Tikrai tokia yra nedorėlio buveinė ir vieta to, kuris nepažįsta Dievo".

1 Bildad de Chua falou então nestes termos:

2 Quando acabarás de falar, e terás a sabedoria de nos deixar dizer?

3 Por que nos consideras como animais, e por que passamos por estúpidos a teus olhos?

4 Tu que te rasgas em teu furor, é preciso que por tua causa a terra seja abandonada, e que os rochedos mudem de lugar?

5 Sim, a luz do mau se apagará, e a flama de seu fogo cessará de alumiar.

6 A luz obscurece em sua tenda, e sua lâmpada sobre ele se apagará;

7 seus passos firmes serão cortados, seus próprios desígnios os farão tropeçar.

8 Seus pés se prendem numa rede, e ele anda sobre malhas.

9 A armadilha o segura pelo calcanhar, um laço o aperta.

10 Uma corda se esconde sob a terra para pegá-lo, uma armadilha, ao longo da vereda.

11 De todas as partes temores o amedrontam, e perseguem-no passo a passo.

12 A calamidade vem faminta sobre ele, a infelicidade está postada a seu lado.

13 A pele de seu corpo é devorada, o filho mais velho da morte devora-lhe os membros;

14 é arrancado da tenda, onde se sentia seguro, levam-no ao rei dos terrores.

15 Podes estabelecer-te em sua tenda: ele não existe mais; o enxofre é espalhado em seu domínio.

16 Por baixo suas raízes secam, e por cima seus ramos definham.

17 Sua memória apaga-se da terra, nada mais lembra o seu nome na região.

18 É arrojado da luz para as trevas, é desterrado do mundo.

19 Não tem descendente nem posteridade em sua tribo, nem sobrevivente algum em sua morada.

20 O Ocidente está estupefacto com sua sorte, o Oriente treme diante dela.

21 Eis o que acontece com as tendas dos ímpios, os lugares habitados pelo homem que não conhece Deus.