1 Es hat das Silber seine Gänge und das Gold seinen Ort, da man es schmelzt.

2 Eisen bringet man aus der Erde, und aus den Steinen schmelzt man Erz.

3 Es wird je des Finstern etwa ein Ende, und jemand findet ja zuletzt den Schiefer tief verborgen.

4 Es bricht ein solcher Bach hervor, daß, die darum wohnen, den Weg daselbst verlieren; und fällt wieder und schießt dahin von den Leuten.

5 Man bringet auch Feuer unten aus der Erde, da doch oben Speise auf wächst.

6 Man findet Saphir an etlichen Orten und Erdenklöße, da Gold ist.

7 Den Steig kein Vogel erkannt hat und kein Geiersauge gesehen.

8 Es haben die stolzen Kinder nicht drauf getreten, und ist kein Löwe drauf gegangen.

9 Auch legt man die Hand an die Felsen und gräbet die Berge um.

10 Man reißet Bäche aus den Felsen; und alles, was köstlich ist, siehet das Auge.

11 Man wehret dem Strom des Wassers und bringet, das verborgen drinnen ist, ans Licht.

12 Wo will man aber Weisheit finden, und wo ist die Stätte des Verstandes?

13 Niemand weiß, wo sie liegt, und wird nicht funden im Lande der Lebendigen.

14 Der Abgrund spricht: Sie ist in mir nicht; und das Meer spricht: Sie ist nicht bei mir.

15 Man kann nicht Gold um sie geben, noch Silber darwägen, sie zu bezahlen.

16 Es gilt ihr nicht gleich ophirisch Gold oder köstlicher Onyx und Saphir.

17 Gold und Demant mag ihr nicht gleichen, noch um sie gülden Kleinod wechseln.

18 Ramoth und Gabis achtet man nicht. Die Weisheit ist höher zu wägen denn Perlen.

19 Topasius aus Mohrenland wird ihr nicht gleich geschätzt, und das reinste Gold gilt ihr nicht gleich.

20 Woher kommt denn die Weisheit, und wo ist die Stätte des Verstandes?

21 Sie ist verhohlen vor den Augen aller Lebendigen, auch verborgen den Vögeln unter dem Himmel.

22 Die Verdammnis und der Tod sprechen: Wir haben mit unsern Ohren ihr Gerücht gehöret.

23 GOtt weiß den Weg dazu und kennet ihre Stätte.

24 Denn er siehet die Enden der Erde und schauet alles, was unter dem Himmel ist.

25 Da er dem Winde sein Gewicht machte und setzte dem Wasser sein gewisses Maß,

26 da er dem Regen ein Ziel machte und dem Blitz und Donner den Weg,

27 da sah er sie und erzählete sie, bereitete sie und erfand sie;

28 und sprach zum Menschen: Siehe, die Furcht des HErrn, das ist Weisheit, und meiden das Böse, das ist Verstand.

1 He rua hoki to te hiriwa e puta mai ai, he wahi ano to te koura e whakarewaina ai.

2 He mea tango mai te rino no roto i te whenua; no te kamaka te parahi, he mea whakarewa.

3 E whakatakotoria ana e te tangata he mutunga mai mo te pouri, e rapua ana e ia ki te tino tutukitanga atu nga kohatu o te pouri, o te atarangi o te mate.

4 E pakaruhia mai ana e ia he rua i ko ake o nga nohoanga tangata; kua wareware ratou i te waewae e haere ana; he tawhiti i te tangata to ratou tarenga, e piu atu ana, e piu ana mai.

5 Ko te whenua, e puta mai ana he taro i roto i a ia: a e hurihia ake ana a raro iho ano he ahi.

6 Hei wahi mo nga hapira ona kohatu, he puehu koura ano tona.

7 He ara tena kahore i mohiotia e te manu, kiano i kitea e te kanohi o te whatura.

8 Kahore nga kirehe whakahi kia takahi i taua ara kahore hoki a reira kia haerea e te raiona tutu.

9 E pa atu ana tona ringa ki te kiripaka; hurihia ake e ia nga take o nga maunga.

10 E tapahia ana e ia he awa i roto i nga kamaka, a e kite ana tona kanohi i nga mea utu nui katoa.

11 E herea ana e ia nga awa kei maturuturu; e whakaputa mai ana hoki i nga mea ngaro ki te marama.

12 E kitea ia ki hea te whakaaro nui? kei hea hoki te wahi o te mohio?

13 E kore te tangata e mohio ki tona utu, e kore ano taua hanga e kitea ki te whenua o te ora.

14 E ki ake ana te rire, Kahore i ahau; e ki mai ana hoki te moana, Kahore i ahau.

15 E kore e hokona ki te koura, e kore ano hoki e taea te pauna te hiriwa hei utu mona.

16 E kore e taea te whakarite ki te koura o Opira, ki te onika utu nui, ki te hapira.

17 E kore e rite te koura, te kohatu piata ki a ia: e kore e hokona ki nga oko koura parakore.

18 E kore e whakahuatia te kaoa, nga peara ranei; hira ake hoki te utu o te whakaaro nui i to te rupi.

19 E kore te topaha o Etiopia e rite ki a ia, e kore e tau te koura parakore hei utu.

20 Ka haere mai ra i hea te whakaaro nui? Kei hea te wahi o te matau?

21 He mea huna atu na hoki i nga kanohi o nga mea ora katoa, ngaro rawa i nga manu o te rangi.

22 E ki ake ana te whakangaromanga raua ko te mate, i hakiri o maua taringa ki tona rongo.

23 E mohio ana te Atua ki tona ara, kua kite ano ia i tona wahi.

24 E titiro ana hoki ia ki nga pito o te whenua, e kite ana ia i nga mea i raro i te rangi, a puta noa;

25 E mea ana i te whakataimaha mo te hau; ae, e mehua ana ia i nga wai ki te mehua.

26 I a ia e whakatakoto ana i te tikanga mo te ua, i te huarahi mo te uira o te whatitiri,

27 Ka kitea e ia i reira, a whakapuakina mai ana; i whakaukia e ia, a ata rapua ana e ia.

28 A ka mea ia ki te tangata, Na, ko te wehi ki te Ariki, ko te whakaaro nui tena; a ko te mawehe atu i te kino, koia te matauranga.