1 Siehe, die Hoffnung wird jedem fehlen; schon wenn er seiner ansichtig wird, stürzt er zu Boden.

2 Niemand ist so kühn, daß er ihn reizen darf; wer ist denn, der vor mir stehen könnte?

3 Wer hat mir etwas zuvor getan, daß ich's ihm vergelte? Es ist mein, was unter allen Himmeln ist.

4 Dazu muß ich nun sagen, wie groß, wie mächtig und wohlgeschaffen er ist.

5 Wer kann ihm sein Kleid aufdecken? und wer darf es wagen, ihm zwischen die Zähne zu greifen?

6 Wer kann die Kinnbacken seines Antlitzes auftun? Schrecklich stehen seine Zähne umher.

7 Seine stolzen Schuppen sind wie feste Schilde, fest und eng ineinander.

8 Eine rührt an die andere, daß nicht ein Lüftlein dazwischengeht.

9 Es hängt eine an der andern, und halten zusammen, daß sie sich nicht voneinander trennen.

10 Sein Niesen glänzt wie ein Licht; seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.

11 Aus seinem Munde fahren Fackeln, und feurige Funken schießen heraus.

12 Aus seiner Nase geht Rauch wie von heißen Töpfen und Kesseln.

13 Sein Odem ist wie eine lichte Lohe, und aus seinem Munde gehen Flammen.

14 Auf seinem Hals wohnt die Stärke, und vor ihm her hüpft die Angst.

15 Die Gliedmaßen seines Fleisches hangen aneinander und halten hart an ihm, daß er nicht zerfallen kann.

16 Sein Herz ist so hart wie ein Stein und so fest wie ein unterer Mühlstein.

17 Wenn er sich erhebt, so entsetzen sich die Starken; und wenn er daherbricht, so ist keine Gnade da.

18 Wenn man zu ihm will mit dem Schwert, so regt er sich nicht, oder mit Spieß, Geschoß und Panzer.

19 Er achtet Eisen wie Stroh, und Erz wie faules Holz.

20 Kein Pfeil wird ihn verjagen; die Schleudersteine sind ihm wie Stoppeln.

21 Die Keule achtet er wie Stoppeln; er spottet der bebenden Lanze.

22 Unten an ihm sind scharfe Scherben; er fährt wie mit einem Dreschwagen über den Schlamm.

23 Er macht, daß der tiefe See siedet wie ein Topf, und rührt ihn ineinander, wie man eine Salbe mengt.

24 Nach ihm leuchtet der Weg; er macht die Tiefe ganz grau.

25 Auf Erden ist seinesgleichen niemand; er ist gemacht, ohne Furcht zu sein.

26 Er verachtet alles, was hoch ist; er ist ein König über alles stolze Wild.

1 E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?

2 E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?

3 E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?

4 E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?

5 Ka rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?

6 E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?

7 E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?

8 Kia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.

9 Nana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?

10 Kahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?

11 Ko wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.

12 E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.

13 Ma wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?

14 Ma wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.

15 Ko tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.

16 Na, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.

17 Piri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.

18 Ka tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.

19 E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.

20 Puta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.

21 Ngiha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.

22 Kei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.

23 Ko ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.

24 Pakari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri..

25 Ka whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.

26 Ki te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.

27 Ki tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.

28 E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.

29 Kiia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.

30 Ko raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.

31 E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.

32 E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.

33 I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.

34 E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.