1 Ko te tangata e aroha ana ki te kupu ako e aroha ana ki te matauranga; na, ko te tangata e kore e pai kia riria tona he, he poauau tera.

2 Ko te tangata pai ka whiwhi ki ta Ihowa whakapai; otiia ka whakahengia e ia te tangata ngarahu kino.

3 E kore ta te tangata e u i te kino: na, ko te pakiaka o te hunga tika, e kore tera e whakakorikoria.

4 He wahine e u ana tona pai, hei karauna tera ki tana tane; tena ko te wahine i whakama ai ia, hei pirau tera i roto i ona wheua.

5 Ko nga whakaaro o te hunga tika he tika: ko nga whakaaro ia o te hunga kino he tinihanga.

6 Ko nga kupu a te hunga kino e mea ana kia tauwhanga i te toto: ma te mangai ia o te hunga tika ratou ka ora ai.

7 Ka hurihia iho te hunga kino, a kore iho; ko te whare ia o te hunga tika ka tu tonu.

8 Ka rite ki tona ngarahu te whakamoemiti mo te tangata; ko te ngakau parori ki ia ka whakahaweatia.

9 Ko te tangata e whakahaweatia ana, he pononga nei tana, pai ake ia i te tangata e whakanui ana i a ia ano, a kahore ana kai.

10 Ko te tangata tika e whakaaro ana ia ki te ora o tana kararehe; he nanakia ia nga mahi atawhai a te hunga kino.

11 Ko te tangata e mahi ana i tona oneone ka makona ia i te taro; tena ko te tangata e whai ana i te hunga tekateka noa, kahore ona ngakau mahara.

12 Ko ta te tangata kino e minamina ai ko te kupenga a te hunga kino; e whai hua ana ia te pakiaka o te hunga tika.

13 Ka mau te tangata kino i te pokanga ketanga o ona ngutu; ka puta mai ia te tangata tika i roto i te raru.

14 Ma nga hua o tona mangai ka makona ai te tangata i te pai; ka riro mai ano i te tangata nga utu o ta ona ringa.

15 He tika tonu ki ona kanohi ake te ara o te kuware: e whakarongo ana ia te tangata whakaaro nui ki te kupu whakatupato.

16 Ko te kuware, e mohiotia wawetia ana tona riri: e hipokina ana ia te whakama e te tangata ngarahu tupato.

17 Ko ta te tangata korero pono he whakapuaki i te tika; ko ta te kaiwhakaatu teka ia he tinihanga.

18 He tangata ano ko ana korero maka noa, me te mea ko nga werohanga a te hoari; he rongoa ia te arero o te hunga whakaaro nui.

19 Ka u tonu te ngutu pono a ake ake; mo naianei kau ia te arero teka.

20 He tinihanga kei roto i te ngakau o nga kaitito i te kino; he koa ia to nga kaiwhakatakoto korero e mau ai te rongo.

21 E kore tetahi kino e pa ki te tangata tika; engari te hunga kino ka ki i te kino.

22 He mea whakarihariha ki a Ihowa nga ngutu teka; ko tana e ahuareka ai ko nga kaimahi i te pono.

23 Hipoki ai te tangata tupato i te matauranga: e karanga nui ana ia te ngakau o nga kuware i te kuwaretanga.

24 Mo te ringa o nga uaua te kingitanga; hei homai takoha ia te mangere.

25 Ma te pouri i roto i te ngakau o te tangata e piko ai ia: ma te kupu pai ia ka marama ai.

26 Hira ake te tangata tika i tona hoa; te hunga kino ia ka whakapohehetia e to ratou ara ano.

27 Kahore te tangata mangere e tunu i tana mea i hopu ai: ma te tangata uaua ia te taonga utu nui a nga tangata.

28 He ora kei te ara o te tika; kahore hoki he mate i tona ara.

1 Aquele que ama a correção ama a ciência, mas o que detesta a reprimenda é um insensato.

2 O homem de bem alcança a benevolência do Senhor; o Senhor condena o homem que premedita o mal.

3 Não se firma o homem pela impiedade, mas a raiz dos justos não será abalada.

4 Uma mulher virtuosa é a coroa de seu marido, mas a insolente é como a cárie nos seus ossos.

5 Os pensamentos dos justos são cheios de retidão; as tramas dos perversos são cheias de dolo.

6 As palavras dos ímpios são ciladas mortíferas, enquanto a boca dos justos os salva.

7 Transtornados, os ímpios não subsistirão, mas a casa dos justos permanecerá firme.

8 Avalia-se um homem segundo a sua inteligência, mas o perverso de coração incorrerá em desprezo.

9 Mais vale um homem humilde, que tem um servo, que o jactancioso, que não tem o que comer.

10 O justo cuida das necessidades do seu gado, mas cruéis são as entranhas do ímpio.

11 Quem cultiva sua terra será saciado de pão; quem procura as futilidades é um insensato.

12 O ímpio cobiça o laço do perverso, mas a raiz do justo produz fruto.

13 No pecado dos lábios há uma cilada funesta, mas o justo livra-se da angústia.

14 O homem se farta com o fruto de sua boca; cada qual recebe a recompensa da obra de suas mãos.

15 Ao insensato parece reto seu caminho, enquanto o sábio ouve os conselhos.

16 O louco mostra logo a sua irritação; o circunspecto dissimula o ultraje.

17 O homem sincero anuncia a justiça; a testemunha falsa profere mentira.

18 O falador fere com golpes de espada; a língua dos sábios, porém, cura.

19 Os lábios sinceros permanecem sempre constantes; a língua mentirosa dura como um abrir e fechar de olhos.

20 No coração dos que tramam males há engano; a alegria está naqueles que dão conselhos de paz.

21 Ao justo nenhum mal pode abater, mas os maus enchem-se de tristezas.

22 Os lábios mentirosos são abominação para o Senhor, mas os que procedem com fidelidade agradam-lhe.

23 O homem prudente oculta sua sabedoria; o coração dos insensatos proclama sua própria loucura.

24 A mão diligente dominará; a mão preguiçosa torna-se tributária.

25 A aflição no coração do homem o deprime; uma boa palavra restitui-lhe a alegria.

26 O justo guia seu companheiro, mas o caminho dos ímpios os perde.

27 O indolente não assa o que caçou; um homem diligente, porém, é um tesouro valioso.

28 A vida está na vereda da justiça; o caminho do ódio, porém, conduz à morte.