1 Mais maintenant ceux qui sont plus jeunes que moi, se moquent de moi; [ceux-là même] dont je n'aurais pas daigné mettre les pères avec les chiens de mon troupeau.

2 Et en effet, de quoi m'eût servi la force de leurs mains? la vieillesse était périe en eux.

3 De disette et de faim ils se tenaient à l'écart, fuyant dans les lieux arides, ténébreux, désolés, et déserts.

4 Ils coupaient des herbes sauvages auprès des arbrisseaux, et la racine des genévriers pour se chauffer.

5 Ils étaient chassés d'entre les hommes, et on criait après eux comme après un larron.

6 Ils habitaient dans les creux des torrents, dans les trous de la terre et des rochers.

7 Ils faisaient du bruit entre les arbrisseaux, et ils s'attroupaient entre les chardons.

8 Ce sont des hommes de néant, et sans nom, qui ont été abaissés plus bas que la terre.

9 Et maintenant je suis le sujet de leur chanson, et la matière de leur entretien.

10 Ils m'ont en abomination; ils se tiennent loin de moi; et ils ne craignent pas de me cracher au visage.

11 Parce que [Dieu] a détendu ma corde, et m'a affligé, ils ont secoué le frein devant moi.

12 De jeunes gens, nouvellement nés, se placent à ma droite; ils poussent mes pieds, et je suis en butte à leur malice.

13 Ils ruinent mon sentier, ils augmentent mon affliction, sans qu'ils aient besoin que personne les aide.

14 Ils viennent [contre moi] comme par une brèche large, et ils se sont jetés [sur moi] à cause de ma désolation.

15 Les frayeurs se sont tournées vers moi, [et] comme un vent elles poursuivent mon âme; et ma délivrance s'est dissipée comme une nuée.

16 C'est pourquoi maintenant mon âme se fond en moi; les jours d'affliction m'ont atteint.

17 Il m'a percé de nuit les os, et mes artères n'ont point de relâche.

18 Il a changé mon vêtement par la grandeur de sa force, et il me serre de près, comme fait l'ouverture de ma tunique.

19 Il m'a jeté dans la boue, et je ressemble à la poussière et à la cendre.

20 Je crie à toi, et tu ne m'exauces point; je me tiens debout, et tu ne [me] regardes point.

21 Tu es pour moi sans compassion, tu me traites en ennemi par la force de ta main.

22 Tu m'as élevé [comme] sur le vent, et tu m'y as fait monter comme sur un chariot, et puis tu fais fondre toute ma substance.

23 Je sais donc que tu m'amèneras à la mort et dans la maison assignée à tous les vivants.

24 Mais il n'étendra pas sa main jusqu'au sépulcre. Quand il les aura tués, crieront-ils?

25 Ne pleurais-je pas pour l'amour de celui qui passait de mauvais jours; et mon âme n'était-elle pas affligée à cause du pauvre?

26 Cependant lorsque j'attendais le bien, le mal m'est arrivé; et quand j'espérais la clarté, les ténèbres sont venues.

27 Mes entrailles sont dans une grande agitation, et ne peuvent se calmer; les jours d'affliction m'ont prévenu.

28 Je marche tout noirci, mais non pas du soleil; je me lève, je crie en pleine assemblée.

29 Je suis devenu le frère des dragons, et le compagnon des hiboux.

30 Ma peau est devenue noire sur moi, et mes os sont desséchés par l'ardeur [qui me consume].

31 C'est pourquoi ma harpe s'est changée en lamentations, et mes orgues en des sons lugubres.

1 ‹‹Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar 2 Benimle alay etmekte, 2 Oysa babalarını sürümün köpeklerinin 2 Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

2 Çünkü güçleri tükenmişti, 2 Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, 2 Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

4 Çalılıklarda karapazı topluyor, 2 Retem kökü yiyorlardı.

5 Toplumdan kovuluyorlardı, 2 İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, 2 Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

7 Çalıların arasında anırır, 2 Çalı altında birbirine sokulurlardı.

8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, 2 Ülkeden kovulmuşlardı.

9 ‹‹Şimdiyse destan oldum dillerine, 2 Ağızlarına doladılar beni.

10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, 2 Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için 2 Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, 2 Ayaklarımı kaydırıyor, 2 Bana karşı rampalar kuruyorlar.

13 Yolumu kesiyor, 2 Kimseden yardım görmeden 2 Beni yok etmeye çalışıyorlar.

14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, 2 Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

15 Dehşet çöktü üzerime, 2 Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, 2 Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

16 ‹‹Şimdi tükeniyorum, 2 Acı günler beni ele geçirdi.

17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, 2 Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

18 Tanrının şiddeti 2 Üzerimdeki giysiye dönüştü, 2 Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

19 Beni çamura fırlattı, 2 Toza, küle döndüm.

20 ‹‹Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, 2 Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

21 Bana acımasız davranıyor, 2 Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, 2 Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

23 Biliyorum, beni ölüme, 2 Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

24 ‹‹Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, 2 Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? 2 Yoksullar için üzülmez miydim?

26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, 2 Işık umarken karanlık geldi.

27 İçim kaynıyor, rahatım yok, 2 Önümde acı günler var.

28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, 2 Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

29 Çakallarla kardeş, 2 Baykuşlarla arkadaş oldum.

30 Derim karardı, soyuluyor, 2 Kemiklerim ateşten yanıyor.

31 Lirimin sesi yas feryadına, 2 Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.